Σαν σήμερα το 2002 έφυγε ο Βασίλης Μάροςος, πολυβραβευμένος σκηνοθέτης, εικονολήπτης και διευθυντής φωτογραφίας, πρωτεργάτης του κινηματογραφικού ντοκιμαντέρ στη χώρα μας. [γεν. 1929]. Ένας υπέροχος άνθρωπος, φίλος και λάτρης της Ύδρας.
«Εφυγε» ο μετρ του ντοκιμαντέρ
«Από πολύ νέος κατάλαβα ότι το τρίτο μάτι, το αδέκαστο μάτι της κινηματογραφικής μηχανής, που συλλαμβάνει αυτό που απλώς οι άλλοι μαντεύουν, μου έδινε την ικανότητα να διεισδύσω στην άγνοια».
Αυτό το τρίτο μάτι του Βασίλη Μάρου «έκλεισε» οριστικά χθες. Ο πολυβραβευμένος διευθυντής φωτογραφίας, οπερατέρ και ντοκιμαντερίστας «έφυγε» χθες το μεσημέρι, νικημένος από την επάρατη νόσο, σε ηλικία 73 ετών. Η κηδεία του θα γίνει την Τετάρτη στο Α' Νεκροταφείο, στις 3 μ.μ. Ο Βασίλης Μάρος γεννήθηκε στην Αθήνα τον Ιούνιο του 1929. Από τα 10 του μόλις χρόνια ξεροστάλιαζε στις βιτρίνες των γνωστών φωτορεπόρτερ της εποχής. Στη διάρκεια της Κατοχής αναμίχθηκε πολύ νωρίς στην Αντίσταση, γνώρισε τη ναζιστική φυλακή, δραπέτευσε στην Ουγγαρία, ξαναπιάστηκε από τους Γερμανούς και στάλθηκε σε στρατόπεδο εργασίας και στα εργοστάσια της Αυστρίας. Μετά την Κατοχή, σπούδασε φωτογραφία στο Μόναχο (1948-49) και εργάστηκε ως καμεραμάν στην Κινηματογραφική Υπηρεσία του Στρατού (1950). Οταν ολοκλήρωσε τη θητεία του, σπούδασε με ιταλική υποτροφία στην INCOM της Ρώμης (1952-54).
Με την επανάσταση του Mossadec, τον Αύγουστο του 1953 πηγαίνει στην Τεχεράνη. Είναι ο μόνος οπερατέρ που βρίσκεται εκεί για να κινηματογραφήσει τα γεγονότα. Για το ρεπορτάζ του κερδίζει το πρώτο βραβείο επικαίρων της χρονιάς. Η επιτυχία αυτή τού ανοίγει μεγάλους δρόμους. Συνεργάζεται με το NBC της Ν. Υόρκης και τον Σπύρο Σκούρα, τότε πρόεδρο της 20th Century Fox. Πρώτη του δουλειά, η διεύθυνση φωτογραφίας στις «Πρωτευουσιάνικες περιπέτειες» (1956), ακολουθούν για λογαριασμό της FOX «Το παιδί και το δελφίνι», «Συνέβη στην Αθήνα».
Το 1957 παρουσιάζει την πρώτη προσωπική του δουλειά, το «Κάτω από τους ουρανοξύστες», που γυρίστηκε στη Νέα Υόρκη με τη συμμετοχή του Βασίλη Λογοθετίδη. Την ίδια χρονιά γυρίζει το «Ροκ εν Ρολ στην Αθήνα».
Το 1960, γυρίζει το πρώτο κινηματογραφικό πορτρέτο «Η Κατίνα Παξινού και η τραγωδία», που του δίνει το εισιτήριο για το BBC. Ακολουθούν τα πολυβραβευμένα «Η τραγωδία του Αιγαίου» και η «Κάλυμνος». Το 1965 ξεκινάει η συνεργασία με τη γερμανική τηλεόραση. Γυρίζει τις ταινίες «Ο Ορφέας τραγουδάει» (πρόκειται για την παράσταση του Θεάτρου Τέχνης «Πέρσες» 1965-66), «Αθως», «Αναστενάρια», «Η ζωή του Σλίμαν», το «Ορος Σινά», «Ο κόσμος των εικόνων», «Μπουζούκι», «Το πνεύμα της Κρήτης». Η ταινία «Χατζηκυριάκος Γκίκας - Ενας Ελληνας ζωγράφος» είναι το δεύτερο πορτρέτο του και μία από τις κορυφαίες στιγμές στην καριέρα του. Ακολουθούν οι ταινίες: «Η μάχη για την Ακρόπολη», «Ο Παρθενώνας αργοπεθαίνει», «1940 - Πέραν του καθήκοντος», «Η μάχη της Κρήτης - Ικάρου ανάθεμα», «Μετέωρα 600 χρόνια», «Ελληνες μαχητές στο Ελ Αλαμέιν - Ρίμινι», «Ο ιερός λόχος του Χριστόδουλου Τσιγάντε - Β. Αφρική, Αιγαίο», «Δράση και θυσίες του ελληνικού εμπορικού ναυτικού 40-45» κ.ά. Ο Βασίλης Μάρος, με μισό αιώνα αδιάκοπης δημιουργίας, είναι ίσως ο πιο πολυβραβευμένος Ελληνας δημιουργός του Κινηματογράφου. Εχει τιμηθεί με 37 βραβεία και διακρίσεις σε διάφορα διεθνή φεστιβάλ, με δύο βραβεία ντοκιμαντέρ στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, τρία βραβεία Barthelemy Τεχνών και Γραμμάτων στο Διεθνές Φεστιβάλ Τηλεόρασης Μόντε Κάρλο, βραβείο Βρετανικής Ακαδημίας Τέχνης, ενώ του έχουν απονεμηθεί ο χρυστός σταυρός Τάγματος Γεωργίου Α', ο χρυσός σταυρός του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, μετάλλιο Ακαδημίας Αθηνών, μετάλλιο Λένιν κ.ά.
«Στα ντοκιμαντέρ προσπάθησα να βρω την ουσία της ύπαρξης, να βγάλω αυτό που είναι βαθιά μέσα μου. Δεν έχω βρει ποτέ στη ζωή μου, τίποτα πιο συναισθηματικό, συναρπαστικό, τραγικό, όσο την πραγματικότητα μέσα από τη μηχανή μου. Αυτή μου έδωσε τη δυνατότητα να κατανοήσω, να περιχαράξω το άγνωστο και τα μυστικά της ιστορίας», έλεγε.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 11/11/2002
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου