Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2012

ΔΗΜΟΣ ΥΔΡΑΣ - ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΩΝ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ - ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ



Ενόψει των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, ο Δήμος Ύδρας, επιθυμώντας να ψυχαγωγήσει μικρούς και μεγάλους και να μεταφέρει το εορταστικό κλίμα στο νησί μας, διοργανώνει τις παρακάτω εκδηλώσεις:

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 14 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ:

10.30: «ΡΟΥΝΤΟΛΦ ΤΟ ΕΛΑΦΑΚΙ», παράσταση κουκλοθέατρου για παιδιά  
             έως 7 ετών, στην αίθουσα «Μελίνα Μερκούρη».

ΠΕΜΠΤΗ 20 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ:

10.30: «ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΕ ΤΑ ΣΠΙΡΤΑ», θεατρική παράσταση από το
              θέατρο ΘΥΜΕΛΗ  για παιδιά 6 – 12 ετών, στην αίθουσα «Μελίνα 
              Μερκούρη».

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 21 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ:

10.00: Προβολή κινηματογραφικής ταινίας, για εφήβους, στην αίθουσα
           «Μελίνα Μερκούρη» σε συνεργασία με το «ΝΕΑΝΙΚΟ ΠΛΑΝΟ»

ΠΕΜΠΤΗ 27 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ:

19.30: “MUSIC DIAMONDS -  ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΚΥΡΙΕΣ ΤΟΥ
              ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ”
Ένα μουσικό ερμηνευτικό ταξίδι με τα πιο χαρακτηριστικά, αγαπημένα τραγούδια γνωστών ερμηνευτριών, από την Barbara Streisand, την Shirley Bassey, την Celine Dion, την Whithney Houston, την Lisa Minelli έως την Μαρινέλλα, την Τζένη Βάνου, τη Δήμητρα Γαλάνη, τη Χαρούλα Αλεξίου, την Άλκηστη Πρωτοψάλτη, την Τάνια Τσανακλίδου, τη Βίκυ Μοσχολιού, την Άννα Βίσση, την Ελευθερία Αρβανιτάκη κ.α. Μια ξεχωριστή ερμηνευτική αλλά και διασκεδαστική μουσική παράσταση, ιδανική για όλες τις ηλικίες, που θα ενθουσιάσει το κοινό με γνωστά και αγαπημένα τραγούδια, στην αίθουσα «Μελίνα Μερκούρη»
Ερμηνεύει η γνωστή ερμηνεύτρια ΛΟΡΝΑ και μαζί της συμμετέχει ο Μάνος Καρδάρας. Στο πιάνο συνοδεύει ο διακεκριμένος πιανίστας Νικόλας Μπράβος.
                                                                                     
ΤΡΙΤΗ 1 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ:

11.00: Κοπή πρωτοχρονιάτικης πίτας Δήμου Ύδρας και ανταλλαγή 
           ευχών για το νέο έτος, στην αίθουσα συνεδριάσεων του Δημοτικού
           Συμβουλίου Ύδρας.

12.00: «ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ ΕΡΧΕΤΑΙ…»,
             Ο Άγιος Βασίλης, όπως κάθε χρόνο, έρχεται στο λιμάνι και μοιράζει
             δώρα και χαρά σε όλα τα παιδιά της Ύδρας.

Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2012

Χαράματα στην Ύδρα



The Greek island of Hydra (two hours south of Athens by hydrofoil) has one town, no real roads, no cars, and not even any bikes. Zippy taxi boats whisk you from the brisk little port to isolated beaches and tavernas. Beasts of burden climb stepped lanes surefootedly — laden with everything from sandbags and bathtubs to bottled water. Behind each mule-train toils a human pooper-scooper. I imagine picking up after your beast is required.
Locals like to tell of movie stars who make regular visits. Understandably, each evening ritzy yachts tie up to concrete piers, off-loading their smartly dressed fun-seekers. The island is so quiet that, by midnight, they seem to be back on board watching movies. Sitting on a ferry cleat the size of a stool, I scan the harbor — big flat screens flicker from every other yacht.
The island once had plenty of spring water. Then, about 200 years ago, an earthquake hit and the wells went dry...a bad day for Hydra. Today, Hydra's very hard water is shipped in from wetter islands. No wonder showering (lathering and rinsing) is such an odd frustration.
The island is a land of tiny cats, tired burros, and roosters with big egos. While it's generally quiet, dawn teaches visitors the exact meaning of "cock crow." Cock crow marks the end of night with much more than a distant cock-a-doodle-doo. It's a dissonant chorus of cat fights, burro honks, and what sounds like roll call at an asylum for crazed roosters. After the animal population gets that out of its system, the island slumbers a little longer.
While tourists wash ashore with the many private and public boats that come and go, few venture beyond the harborfront. Leaving our hotel, I was heading downhill. My companion diverted me uphill and our small detour became a delightful little odyssey. While I had no intention of anything more than a lazy stroll, one inviting lane after another drew us up, up, and up to the top of the town. Here, poor shabby homes enjoyed grand views, tethering tired burros seemed unnecessary, and island life trudged on oblivious to tourism.
Over the crest, we followed a paved riverbed (primed for the flash floods that fill village cisterns each winter) down to the remote harbor hamlet of Kamini — where 20 tough little fishing boats jostled within a breakwater. Children jumped fearlessly from rock to rock to the end of the jetty, ignoring an old man rhythmically casting his line.
Two rickety woven-straw chairs and a tipsy little table were positioned just right overlooking the harbor. The heavy reddening sun commanded "sit." We did, sipping an ouzo and observing a sea busy with taxi boats, "flying dolphin" hydrofoils connecting this oasis with Athens, freighters — like castles of rust— lumbering slowly along the horizon, and a cruise ship anchored like it hasn't moved in weeks.
Ouzo, my anise-flavored drink of choice on this trip, and my plastic baggie of pistachios purchased back in town were a perfect complement to the setting sun. Blue and white fishing boats jived with the chop. I'd swear the cats— small, numerous as the human residents of this island, and oh so feminine — were watching the setting sun with us. I wiped the lipstick off my second ouzo— which seemed to connect me with the scene even more.
There was a fun little tension between being "in the moment" and playing with my camera as the constantly changing scene called for shot after shot. An old man flipped his worry beads, backlit by golden glitter on the harbor. Three men walk by, each reminding me of Spiro Agnew.
As darkness settled, our waiter — who returned here to his family's homeland after spending 20 years in New Jersey where he "never took a nap" — brought us a candle. The soft Greek lounge music tumbling out of the kitchen mixed everything like an audio swizzle stick. I glanced over my shoulder to the coastal lane home...thankfully, it's lamp lit.
Walking home, under a ridge lined with derelict windmills, we tried to envision Hydra before electricity, when spring water flowed and the community was powered by both wind and burros. At the edge of town we passed the Sunset Bar, filled with noisy cruise-ship tourists, and were thankful we took the uphill lane way back when.
The next night, a brisk 15-minute walk rewarded us with the same Komini harbor magic from the same woven-straw seats — worry beads, romantic cats, Greeks good at naps, and the busy sea...golden at sunset.
Hydra — so close to Athens yet a world away — is a new favorite for me.
http://www.ricksteves.com/plan/destinations/greece/hydra.htm

''Η σκάλα Μετόχι''

 «Σε κανένα αίτημα του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου Ύδρας, σχετικά με αυτό το θέμα, δεν αναφέρεται γιατί ζητάει από το Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο Ερμιονίδας να αποφασίσει για ένα χώρο που δεν του ανήκει. Ο συγκεκριμένος χώρος ανήκει στον Δήμο Ερμιονίδας.»


 Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος 
Είναι η φράση αυτή από το Δελτίο Τύπου του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου Ερμιονίδας.
Η ίδια η λέξη «Λιμενικό» ορίζει ότι το Ταμείο αυτό έχει αρμοδιότητα μόνο σε χώρους που επισήμως και σύμφωνα με τον νόμο χαρακτηρίζονται ως Λιμάνια. Ο υπάρχων μόλος στο Μετόχι όντως είναι μία θέση για να πιάνει με ασφάλεια η υδροφόρα, θέση η οποία μετεξελίχθηκε από την ανάγκη σύνδεσης της Ύδρας με την απέναντι ακτή, σε αυτό που λέμε σκάλα, δηλαδή.....
...... θέση απ’ όπου δια θαλάσσης πηγαινοέρχονται άνθρωποι και εμπορεύματα. Δεν είναι όμως από νομική άποψη Λιμάνι και ως εκ τούτου το Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο Ερμιονίδας πολύ σωστά τον ονομάζει «χώρο» και πολύ σωστά δηλώνει αναρμοδιότητα και μεταθέτει στον Δήμο Ερμιονίδας την αρμοδιότητα του «χώρου» αυτού.
Αν αυτός ο «χώρος» γίνει νόμιμο Λιμάνι, τότε έχει αρμοδιότητα το Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο Ερμιονίδας, το οποίο μέχρι σήμερα δεν έχει κινήσει καμία διαδικασία (παραγωγή εγγράφων), ώστε να μετεξελιχθεί αυτός ο «χώρος» σε νόμιμο Λιμάνι.
Σύμφωνα όμως με την ως άνω φράση, το Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο Ερμιονίδας έπρεπε να δηλώσει αναρμοδιότητα ακόμη και στο να συζητήσει το αίτημα του Δήμου Ύδρας, πόσο μάλλον να γνωμοδοτήσει ή να αποδεχθεί σχέδια κ.λ.π.
Όμως όχι μόνον έγινε ολόκληρη συζήτηση, αλλά ακόμη και στο δελτίο τύπου εκφράζονται κρίσεις και απόψεις του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου Ερμιονίδας για το όλο θέμα.
Όντως λοιπόν διαπιστώνεται η προχειρότητα και η εμπλοκή πολλών αναρμοδιοαρμόδιων.

Άρα δύο είναι τα ζητούμενα:
1). Υπάρχει νομική μορφή που ο χώρος αυτός να επιτρέπει την μεταφορά ανθρώπων και εμπορευμάτων προς και από Ύδρα αποκλειστικά; Αν υπάρχει, μπορεί να γίνεται μεταφορά προς και από όλα τα λιμάνια της χώρας; Αν υπάρχει τέτοια νομική μορφή ποια είναι η υλική υπόστασή της; Δηλαδή τα απολύτως αναγκαία έργα επί του αιγιαλού και της παραλίας και εντός της θαλάσσης; Συνήθως τέτοιες εγκαταστάσεις τις λέγανε οι παλιοί «σκάλες», και στην περιοχή μας είχαμε τη σκάλα των Μεταλλείων Μποδοσάκη, τη σκάλα Λευκολίθου στην Ερμιόνη, όμως για ειδική και αποκλειστική χρήση.
2). Αν τέτοια νομική μορφή δεν υπάρχει, τότε ο «χώρος» αυτός πρέπει να γίνει Λιμάνι κανονικό αρμοδιότητας Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου Ερμιονίδας. Άγνωστο αν υπάρχει και ο όρος Λιμάνι ειδικού σκοπού, δηλαδή που θα επιτρέπει την μεταφορά μόνον προς και από Ύδρα.
Άρα είναι θέμα Δήμου Ύδρας και Ερμιονίδας να συνεργαστούν και από κοινού να ανακοινώσουν τη νομική μορφή του έργου, το ελάχιστο των υποδομών του και το τρόπο και κόστος λειτουργίας του. Σημειωτέον ότι κάτι ανάλογο μπορεί να γίνει και μεταξύ Δήμου Ύδρας και Τροιζηνίας, αφού υπάρχει και θέση κατάλληλη λίγο μετά το Μετόχι.

Εκτός αυτού πολλά γράφτηκαν για υποστήριξη συμφερόντων Ύδρας, Ερμιόνης κ.λ.π. που αφήνουν την εντύπωση ότι η περιοχή μας ….. πλημμύρησε από μεγαλοσυμφέροντα. Στην Ύδρα μπορεί να βλέπουμε τα μεγαλοαρχοντικά και τα αρχοντικά σπίτια, όμως ο εργαζόμενος Υδραίος περιμένει πώς και πώς τους δύο καλοκαιρινούς μήνες για να ζήσει. Δεν έχει αγροτικό και κτηνοτροφικό τομέα, δεν έχει γη για να πουλήσει, δεν έχει την οικοδομική και εμπορική δραστηριότητα των εξοχικών και των μεγαλοξενοδοχείων, στην ίδια θάλασσα, την χωρίς ψάρια, ψαρεύει και το μπάρκο δεν είναι όπως παλιά. Αν μεγαλοσυμφέροντα καλούνται τα μαγαζιά του λιμανιού της που τα περισσότερα ανήκουν σε μη Υδραίους, φέξε μου και γλίστρησα.
Ως προς τον εργαζόμενο Υδραίο ο εργαζόμενος Ερμιονιδεύς είναι σε πλεονεκτική θέση και στην Ερμιονίδα υπάρχουν μεγαλοσυμφέροντα, δεν νομίζω όμως στον οικισμό της Ερμιόνης, και αν μεγαλοσυμφέροντα πούμε τα συμφέροντα των μαγαζιών των Λιμανιών της Ερμιόνης, ξαναφέξε μου και γλίστρησα.
Ας πράξουν λοιπόν τα δέοντα οι δύο Δήμοι, με συνεργασία που θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα και των δύο τόπων.
Ένα θα θυμίσω: Με τη δύση του ηλίου οι Ερμιονίτες πηγαίνουμε στο Φανάρι του Μπιστιού για να δούμε να κοκκινίζουν υπέροχα τα βράχια της Ύδρας, και μετά από λίγο να δούμε το φεγγάρι να βγαίνει πάνω από τα βουνά της. Την ίδια ώρα οι Υδραίοι πάνε στο παρκάκι μετά τη Σπηλιά για να δουν την υπέροχη δύση του ήλιου στα βουνά της Ερμιόνης. Εγκέγκε;

Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος
http://eikonoskopionews.blogspot.gr/2012/11/blog-post_6250.html

Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2012

∆ΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ∆ΙΚΤΥΟΥ ΜΙΚΡΩΝ ΝΗΣΙΩΝ, ΛΥΚΕΙΑ ΜΙΚΡΩΝ ΝΗΣΙΩΝ ΣΤΙΣ ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ


Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή επισκέφτηκαν Λύκεια από μικρά νησιά της πατρίδας μας.Το Ελληνικό Δίκτυο Μικρών Νησιών εκπροσωπήθηκε από τα Λύκεια Αγκιστρίου καιΛειψών.

Οι μαθητές ήταν καλεσμένοι του Έλληνα Ευρωβουλευτή και Αντιπρόεδρου της Επιτροπής Περιφερειακής Ανάπτυξης Γεώργιου Σταυρακάκη.Εκτός από  τα στελέχη του Ευρωκοινοβουλίου και της κομισιόν τα οποία και συνάντησαν και συνομίλησαν οι μαθητές, επισκέφτηκαν μουσεία της πόλης των Βρυξελών ενώ επισκέφτηκαν και τις πόλεις Γάνδη και Μπρίζ


Να σημειώσουμε ότι είναι ιδιαίτερα σημαντικό τα νέα παιδιά τα οποία και θα μεγαλώσουν μέσα σε μία ενωμένη Ευρώπη, να γνωρίσουν και να αντιληφθούν όσο καλύτερα γίνεται τόσο τη δομή όσο και τη λειτουργία αλλά και το ρόλο πού θα παίζουν στη ζωή τους τα Όργανα της Ευρωπαϊκής ΈνωσηςΤα δύο Λύκεια τα συνόδευσαν οι εκπαιδευτικοί των νησιών και ο Πρόεδρος του ΕΔΜΝ Ελευθέριος Σ Κεχαγιόγλου.



Τα Λύκεια κατά την εκει παραμονή τους συμμετείχαν και σε μία τηλεοπτική εκπομπή διάρκειας 2 ωρών με θέμα νέοι και Ευρωπαϊκή Ένωση, στην οποία και έθεσαν,  σε ζωντανή μετάδοση, ερωτήσεις στους παρευρισκόμενους βουλευτές.

http://hydraprotonisi.blogspot.gr/

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΔΗΜΟΥ ΥΔΡΑΣ


Ύδρα 21  Νοεμβρίου 2012


Δ Ε Λ Τ Ι Ο   Τ Υ Π Ο Υ

 Την Δευτέρα 19 Νοεμβρίου η Εθνική Πινακοθήκη, κατά την διάρκεια των εγκαινίων της έκθεσης με τίτλο “Δωρεές Ελλήνων Καλλιτεχνών προς την Εθνική Πινακοθήκη 1910-2012”, τίμησε με μεγάλη συμμετοχή επισήμων και πλήθος κόσμου, τον συμπατριώτη μας Ακαδημαϊκό, Παναγιώτη Τέτση.
Με ομόφωνη απόφαση του Διοικητικού της Συμβουλίου ο διαπρεπής συμπατριώτης μας, ανακηρύχτηκε ευεργέτης της Εθνικής Πινακοθήκης, αφού το 1998 προσέφερε 123 έργα και το 2000 συμπλήρωσε την μεγάλη δωρεά του με ακόμα 78 σχέδια.
Την έκθεση εγκαινίασε ο Υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού κ. Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος, ο οποίος απένειμε και την τιμητική πλακέτα στον τιμώμενο Ακαδημαϊκό  παρουσία Υπουργών, των Ακαδημαϊκών  Γρηγόρη Σκαλκέα, Άννας Ψαρούδα-Μπενάκη, Κικής Δημουλά, Διπλωματών,  ανθρώπων των γραμμάτων και της τέχνης και πλήθους κόσμου.
Στην σπουδαία αυτή εκδήλωση, ο Δήμαρχος Ύδρας Άγγελος Λ. Κοτρώνης, μετέφερε τις ευχές και τα συγχαρητήρια του Υδραϊκού λαού στον διαπρεπή συμπατριώτη μας.
Μετά τα εγκαίνια, η Διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης και φίλη της Ύδρας κ. Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα, παρέθεσε  δείπνο στον Υπουργό, στον τιμώμενο Ακαδημαϊκό, στον Πρόεδρο του Δ.Σ. της Εθνικής Πινακοθήκης, επίτιμο Πρόεδρο του Ελεγκτικού Συνεδρίου κ. Απόστολο Μπότσο και στον Δήμαρχο Ύδρας.
Στην διάρκεια του δείπνου, ο Δήμαρχος είχε την ευκαιρία να συζητήσει για ακόμα μια φορά με τον Υπουργό κ. Αρβανιτόπουλο τα θέματα της Ύδρας, συμπεριλαμβανομένου και του θέματος του προβλήτα στο Μετόχι, επικεντρώνοντας στα προβλήματα που παρουσιάζουν τα σχολεία μας σε επίπεδο εγκαταστάσεων αλλά και στην έλλειψη καθηγητή πληροφορικής στο Λύκειο της Ύδρας.
Ο Υπουργός, ο οποίος έχει αποδείξει έμπρακτα την αγάπη του στην Ύδρα, διαβεβαίωσε τον Δήμαρχο πως θα του παράσχει κάθε βοήθεια και συμπαράσταση.
Την Τρίτη 20 Νοεμβρίου το απόγευμα, ο Δήμαρχος συναντήθηκε με την Υπουργό Τουρισμού κ. Όλγα Κεφαλογιάννη παρουσία και του  Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου κ. Τάσου Λιάσκου. Η προγραμματισμένη συνάντηση, η οποία διεξήχθη σε εγκάρδιο και πολύ φιλικό κλίμα, πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια της προσπάθειας του Δημάρχου να αναδείξει την ανάγκη αναβάθμισης του τουριστικού προϊόντος της Ύδρας.  
Ο Δήμαρχος τόνισε στην Υπουργό την μοναδικότητα και τα πολλά πλεονεκτήματα της Ύδρας ως τουριστικού προορισμού σε παγκόσμια κλίμακα, αφού σπάνια συναντά κάποιος τόπο με τόσα πολλά προσόντα.
Η Υπουργός και λάτρης της Ύδρας, προσυπέγραψε τα λεγόμενα του Δημάρχου.
Έμφαση δόθηκε από τον Δήμαρχο στην ελλιπή συγκοινωνία του νησιού μας, στην αναγκαιότητα της προβολής της Ύδρας στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό σε μεγάλους Tour Operators και κυρίως  στην επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου με την προσπάθεια προσέλκυσης επισκεπτών μέσω εναλλακτικών μορφών τουρισμού, όπως η πεζοπορία. Στο σημείο αυτό ο Δήμαρχος  ενημέρωσε την Υπουργό για την ολοκλήρωση του έργου της σήμανσης των μονοπατιών στην Ύδρα και την κυκλοφορία βιβλίου – οδηγού.
Η Υπουργός και ο Γενικός Γραμματέας έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον και υποσχέθηκαν στο Δήμαρχο κάθε δυνατή βοήθεια. Επίσης του ζήτησαν να σταλεί στο Υπουργείο όλο το διαθέσιμο προωθητικό υλικό, ώστε όλη η προσπάθεια του Δήμου μας να ενταχθεί στην καμπάνια που προγραμματίζει το Υπουργείο Τουρισμού για την προβολή της χώρας μας.
Τέλος, ο Δήμαρχος πρότεινε την πραγματοποίηση   Ημερίδας Κατάρτισης Τουριστικών Επαγγελμάτων  στην Ύδρα, η οποία και  έγινε αποδεκτή από την Υπουργό με μεγάλη ευχαρίστηση. Η Υπουργός ενημέρωσε μάλιστα τον Δήμαρχο πως ήδη έχουν προγραμματιστεί από κοινού με το Υπουργείο Παιδείας,  δράσεις εκπαίδευσης και επιμόρφωσης όσων ασχολούνται με τον τουρισμό αλλά και ότι προχωρούν άμεσα στην ίδρυση Ανώτερης Σχολής Ξενοδοχειακού Μάνατζμεντ.
Η Ημερίδα θα πραγματοποιηθεί μέσα στον χειμώνα και θα γίνει με την συμμετοχή των Υπουργείων Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού, του Υπουργείου Τουρισμού και του ΕΟΤ.
«Αισθάνομαι ιδιαίτερα αισιόδοξος ύστερα και από τις συναντήσεις με τους κ.κ Υπουργούς Παιδείας και Τουρισμού . Ο κ. Αρβανιτόπουλος και η 
κ. Κεφαλογιάννη,  δήλωσαν απερίφραστα την αγάπη τους στην Ύδρα, αφού καλά γνωρίζουν ότι η Ύδρα παραμένει σε υψηλό ενδιαφέρον στον  παγκόσμιο τουριστικό χώρο και μας υποσχέθηκαν κάθε δυνατή βοήθεια και συμπαράσταση.
Τους επισήμανα τις πολλές ελλείψεις σε επίπεδο υποδομών του μοναδικού νησιού μας, οι οποίες έπρεπε εδώ και δεκαετίες να είχαν επιλυθεί. Επίσης τους τόνισα τους στόχους που έχει θέσει η Δημοτική Αρχή από την πρώτη ημέρα της ανάληψης των καθηκόντων της,  στόχους οι οποίοι σύντομα θα αρχίσουν να γίνονται πράξεις έτσι ώστε η Ύδρα να μπει και να παραμείνει σε τροχιά ανάπτυξης. Τους ευχαριστώ θερμά για την αγάπη και την συμπαράστασή τους», δήλωσε ο Δήμαρχος Άγγελος Λ. Κοτρώνης.
                                  
                                            Από το Γραφείο Τύπου     

“Δωρεές Ελλήνων Καλλιτεχνών προς την Εθνική Πινακοθήκη 1910-2012”


Το πρόβλημα της έλλειψης χώρου που αντιμετωπίζει η Εθνική Πινακοθήκη, που αναμένεται να λυθεί με την προγραμματιζόμενη επέκταση,υπογραμμίζει η έκθεση «Δωρεές Ελλήνων καλλιτεχνών προς την Εθνική Πινακοθήκη 1910-2012», που εγκαινιάστηκε τη Δευτέρα. Πρόκειται για την τελευταία έκθεση πριν από την προσωρινή μεταστέγαση στη Γλυπτοθήκη, για όσο διάστημα διαρκέσουν οι εργασίες επέκτασης του κτηρίου επί της Βασ. Σοφίας. 

Στην έκθεση παρουσιάζονται 166 έργα από τις συλλογές της Πινακοθήκης, τα οποία φυλάσσονται στις αποθήκες και σε διαφορετικές συνθήκες θα μπορούσαν να εκτίθενται μόνιμα. 

Η έκθεση αναδεικνύει την προσφορά και την συμμετοχή των Ελλήνων καλλιτεχνών στη διαμόρφωση και τον εμπλουτισμό των συλλογών της στη μακρόχρονη πορεία της λειτουργίας της. Το θέμα της έκθεσης αφορά αποκλειστικά τις δωρεές καλλιτεχνών, τα κληροδοτήματα των καλλιτεχνών και τις δωρεές των οικογενειών τους κι όχι γενικότερα τις δωρεές υπουργείων, ιδρυμάτων και ιδιωτών. 

«Είναι τα άνθη της γενναιοδωρίας των Ελλήνων καλλιτεχνών που θέλησαν να μοιραστούν με το κοινό τα καλύτερα έργα τους. Αυτά με τα οποία θα ήθελαν να μείνουν στην ιστορία της ελληνικής τέχνης» είπε στη διάρκεια των εγκαινίων η Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα, ανακοινώνοντας παράλληλα ότι σχεδιάζεται η επέκταση και της Γλυπτοθήκης στο Άλσος Στρατού στου Γουδή, κατά 4.000 τ.μ., αφού το υπουργείο Άμυνας θα παραχωρήσει στην Εθνική Πινακοθήκη τα κτίρια των φούρνων του (κτιριακά συγκροτήματα του μεσοπολέμου). 

Συνολικά οι συλλογές της Εθνικής Πινακοθήκης αριθμούν 20.000 έργα, από τα οποία 3.000 προέρχονται από δωρεές καλλιτεχνών και 6.400 έργα από κληροδοτήματα και δωρεές οικογενειών. 

Η αρχαιότερη δωρεά είναι του Θεόδωρου Ράλλη, το 1910, και από τις πλουσιότερες είναι αυτή του Κωνσταντίνου Παρθένη, με περισσότερα από 500 έργα (λάδια, σχέδια κ.ά.), που δώρισαν η κόρη του Σοφία και ο γιος του Νίκος. 

Τα εγκαίνια της έκθεσης, παρουσία καλλιτεχνών, φίλων, δωρητών και υποστηρικτών της Εθνικής Πινακοθήκης πραγματοποίησε ο υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού, Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος. 

Ο υπουργός ανέφερε, μεταξύ άλλων, ότι «στις δύσκολες στιγμές που περνά η χώρα, οι μικρές ή μεγάλες δωρεές αντανακλούν το φρόνημα των Ελλήνων» και πως η «ιδέα των χορηγιών και των δωρεών μεταλαμπαδεύτηκε από την αρχαιότητα στο σύγχρονο ελληνικό κράτος, με πρώτες τις δωρεές έργων προς το Πανεπιστήμιο, τον 19ο αιώνα. Κι από τότε προς άλλα μουσεία ενώ παράλληλα ιδρύθηκαν ιδιωτικά μουσεία, που επίσης σηματοδοτούν τη μεγάλη αγάπη των ιδιωτών προς την τέχνη». 

Τιμώμενο πρόσωπο της εκδήλωσης ήταν ο πρώην πρόεδρος της Εθνικής Πινακοθήκης, ακαδημαϊκός, Παναγιώτης Τέτσης, στον οποίο η Εθνική Πινακοθήκη απέδωσε τον τίτλο του ευεργέτη για τις πολύτιμες υπηρεσίες του στην Εθνική Πινακοθήκη. 
Ο κ. Αρβανιτόπουλος τού απένειμε την τιμητική πλακέτα, λέγοντας ότι ο Π. Τέτσης είναι «ένας κορυφαίος δημιουργός, ένας ωραίος Έλληνας, ένας ωραίος άνθρωπος». Ο ίδιος ομολόγησε ότι ο Π. Τέτσης είναι από τους αγαπημένους του ζωγράφους και πως το έργο του «Η Λαϊκή Αγορά» τον συνέδεε πάντα «με τις λαϊκές συνοικίες του Πειραιά όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε». 



Η 12,5 μ. εκρηκτική «Λαϊκή Αγορά» του Παναγιώτη Τέτση θα κοσμεί την αίθουσα υποδοχής του νέου κτιρίου της Πινακοθήκης, όπου θα βρίσκονται το εντευκτήριο, η ψηφιακή πληροφόρηση και το πωλητήριο. 

Ο Παναγιώτης Τέτσης, «ο ζωγράφος του βλέμματος, με χρώματα που προκαλούν ζωική ευφορία» κατά τη Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα, δώρισε στην Πινακοθήκη μεγάλο αριθμό πινάκων του (130) και εντελώς πρόσφατα ακόμη ένα έργο από την τελευταία δουλειά του με τα Πεύκα. 

Στα εγκαίνια της έκθεσης «Δωρεές Ελλήνων Καλλιτεχνών 1910-2012» παραβρέθηκαν, μεταξύ άλλων, οι Όλγα Κεφαλογιάννη, Κική Δημουλά, Γρηγόρης Σκαλκέας, το ζεύγος Θεοχαράκη, Μαριάννα Βαρδινογιάννη, Άννα Ψαρούδα-Μπενάκη, Άγγελος Δεληβοριάς, κ.ά.


http://proothisi.blogspot.gr/2012/11/blog-post_2583.html

Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2012

ΠΩΣ ΘΑ ΞΑΝΑΠΕΤΑΞΟΥΝ ΤΑ ΥΔΡΟΠΛΑΝΑ


Οδεύει προς τη βουλή για ψήφιση ο Νόμος για τα Υδροπλάνα

Το Ελληνικό Δίκτυο Μικρών Νησιών έχει παλέψει για να γίνει νόμος του κράτους η χρήση των υδροπλάνων στη χώρα μας, όσο ελάχιστοι φορείς

Αυτή η πολυετής προσπάθεια  του ΕΔΜΝ έχει αναγνωριστεί από όλους τους ενδιαφερόμενους φορείς και άρθρο της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ παρουσιάζει της προτάσεις του Ελληνικού Δικτύου μικρών Νησιών σχετικά με τη διαβούλευση για τα Υδροπλάνα  Να υπενθυμίσουμε ότι για τις δράσεις του ΕΔΜΝ σχετικά με τα Υδροπλάνα αλλά και την αδειοδότηση της Ύδρας σε αυτά, έχει ενημερώσει από την άνοιξη του 2011 τον αρμόδιο φορέα της Ύδρας (ΔΛΤΥ) και έχει φέρει σε επαφή τους αρμόδιους του ΔΛΤΥ με τα στελέχη αυτά πού χρειάζεται, ώστε εάν επιθυμεί η Ύδρα ,να είναι από τα πρώτα μέρη της πατρίδας μας που θα δούμε τα Υδροπλάνα να πετούν
Στόχος μας ήταν να μη χάσουμε ούτε μια μέρα…

http://hydraprotonisi.blogspot.gr/2012/11/blog-post_20.html


Αλλαγές σε τουλάχιστον 7-8 σημεία του νομοσχεδίου του υπουργείου Ανάπτυξης και Μεταφορών για τα υδατοδρόμια ζητούν οι εκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και της αγοράς των αερομεταφορών, προκειμένου τα υδροπλάνα να μπορέσουν να επιστρέψουν στην Ελλάδα.
Στο πλαίσιο της δημόσιας διαβούλευσης του υπουργείου Μεταφορών για το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, εκπρόσωποι της Ενωσης Ιδιοκτητών και Χειριστών Αεροσκαφών (Aircraft Owners and Pilots Association - ΑΟPA), των περιφερειών και των δήμων, του Ελληνικού Δικτύου Μικρών Νησιών, καθώς και μεμονωμένοι πιλότοι υδροπλάνων κατέθεσαν τις προτάσεις τους για τις αναγκαίες προσαρμογές, προκειμένου οι επενδύσεις στον χώρο των υδροπλάνων να είναι υλοποιήσιμες.
Σχεδόν το σύνολο των συμμετεχόντων στη διαβούλευση επισήμανε ότι η επαναδραστηριοποίηση των υδροπλάνων και η άμεση ολοκλήρωση του νομοθετικού πλαισίου για την αδειοδότηση των υδατοδρομίων θα απαλλάξουν τις τοπικές νησιωτικές κοινωνίες της χώρας από τεράστια και χρόνια προβλήματα, «εμπεδώνοντας το αίσθημα ασφάλειας και κρατικής μέριμνας στους κατοίκους των πολύπαθων αυτών περιοχών».
................
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ: http://www.tanea.gr/oikonomia/article/?aid=4767287

CNN TRAVEL: ΥΔΡΑ ΕΝΑ ΜΑΓΙΚΟ ΝΗΣΙ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ


Hydra, Greece: Magical island a world away from Athens




The Greek island of Hydra (two hours south of Athens by hydrofoil) has one town, no real roads, no cars, not even any bikes. Zippy taxi boats whisk you from the brisk little port to isolated beaches and tavernas. Sure-footed beasts of burden climb stepped lanes -- laden with everything from sandbags and bathtubs to bottled water. Behind each mule-train toils a human pooper-scooper. I imagine picking up after your beast is required.
Locals like to tell of movie stars who make regular visits. Understandably, each evening ritzy yachts tie up to concrete piers, off-loading their smartly dressed fun-seekers. The island is so quiet that, by midnight, they seem to be back on board watching movies. Sitting on a ferry cleat the size of a stool, I scan the harbor -- big flat screens flicker from every other yacht.
The island once had plenty of spring water. Then, about 200 years ago, an earthquake hit and the wells went dry ... a bad day for Hydra. Today, Hydra's very hard water is shipped in from wetter islands. No wonder showering (lathering and rinsing) is such an odd frustration.
The island is a land of tiny cats, tired burros and roosters with big egos. While it's generally quiet, dawn teaches visitors the exact meaning of "cockcrow." Cockcrow marks the end of night with much more than a distant cock-a-doodle-doo. It's a dissonant chorus of catfights, burro honks and what sounds like roll call at an asylum for crazed roosters. After the animal population gets that out of its system, the island slumbers a little longer.
While tourists wash ashore with the many private and public boats that come and go, few venture beyond the harbor front. Leaving our hotel, I was heading downhill. My wife, Anne, diverted me uphill and our small detour became a delightful little odyssey. While I had no intention of anything more than a lazy stroll, one inviting lane after another drew us up, up and up to the top of the town. Here, poor shabby homes enjoyed grand views, tethering tired burros seemed unnecessary, and island life trudged on oblivious to tourism.
Over the crest, we followed a paved riverbed (primed for the flashfloods that fill village cisterns each winter) down to the remote harbor hamlet of Kamini -- where 20 tough little fishing boats jostled within a breakwater. Children jumped fearlessly from rock to rock to the end of the jetty, ignoring an old man rhythmically casting his line.

http://articles.cnn.com/2007-10-15/travel/greece.hydra_1_hydrofoils-burros-taxi-boats?_s=PM:TRAVEL

Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2012

Από τη Σοφία Λόρεν μέχρι τη βασίλισσα


Καλοκαίρι του 1956 στην Υδρα, όπου γυρίζεται «Το παιδί και το δελφίνι». Ο αμερικανός ηθοποιός Κλίφτον Γουέμπ ζητά από τον Ντίκο Βυζάντιο να του ζωγραφίσει έναν πίνακα εμπνευσμένο από το θέμα της ταινίας και ο καλλιτέχνης δέχεται, αν και σπάνια ανταποκρινόταν σε παραγγελίες. Γρήγορα γνωρίζεται με τους υπόλοιπους ηθοποιούς και δημιουργεί φιλίες. Οταν τον χειμώνα αναζητά έναν χώρο για να δείξει τα τοπία της Υδρας, ο Φραντζής Φραντζεσκάκης ανοίγει την ιστορική γκαλερί «Ζυγός» και του προτείνει συνεργασία. Και στα εγκαίνια δίνουν το «παρών» οι συντελεστές της ταινίας με πρώτη και καλύτερη τη Σοφία Λόρεν, που ποζάρει στη φωτογραφία, να συνομιλεί με τον ζωγράφο (δεξιά) και έναν άγνωστο άνδρα, πιθανόν τον μάνατζέρ της.



πηγή: http://www.tanea.gr/politismos/article/?aid=4764452

Τα «Νοεµβριανά» του 1916*


Η βία υπήρξε το κυρίαρχο διακριτικό γνώρισµα των όσων συνέβησαν κατά τις πρώτες ηµέρες του Δεκεµβρίου 1916, στην Αθήνα. Προσέλαβε ποικίλες µορφές: ένοπλη αντιπαράθεση, άσκηση σωµατικής και ψυχολογικής πίεσης µε ανθρώπινα θύµατα και µεγάλης έκτασης υλικές ζηµιές. Συνέδραµε στην κατάφωρη παραβίαση στοιχειωδών συνταγ­µατικών δικαιωµάτων σε ατοµικό και συλλογι­κό επίπεδο, αλλά και θεµελιωδών κανόνων του διεθνούς δικαίου. Τέλος, στιγµάτισε µια από τις πλέον δραµατικές σελίδες του αποκαλούµενου εθνικού διχασµού, συµβάλλοντας στην όξυνση των πνευµάτων και στη διαιώνιση των πολιτικών παθών.
Η κρίση εκδηλώθηκε ταυτόχρονα σε δύο επίπε­δα: εσωτερικό και διεθνές. Άλλωστε, σε αυτήν ακριβώς τη συγκυριακή επικάλυψη ανάµεσα σε ετερογενή φαινόµενα (ελληνικές πολιτικές και κοινωνικές αντιπαραθέσεις - διεξαγωγή του Α’ Παγκοσµίου Πολέµου) οφείλονται οι εκρηκτικές και ανεξέλεγκτες διαστάσεις, τις οποίες προσέ­λαβε γενικότερα το Ελληνικό Ζήτηµα των ετών 1914 - 1918. Η αντιπαράθεση µεταξύ δύο διαφο­ρετικών κοινωνικών τάξεων, µε αντικείµενο τον έλεγχο και την άσκηση της εξουσίας, πήρε, προς στιγµήν, την απατηλή µορφή µιας διαφοράς γύρω από τη στάση της χώρας έναντι του πολέµου. Το δισυπόστατο της όλης υπόθεσης κυριάρχησε και στη συγκεκριµένη περίπτωση των γεγονότων του Δεκεµβρίου. Εποµένως, είναι δύσκολο να επιχει­ρήσει κανείς να διαχωρίσει τα συστατικά στοιχεία ενός συµπαγούς συνόλου και να τα εξετάσει αυ­τοδύναµα. Ίσως να ήταν και ανώφελο, καθώς ελλοχεύει ο κίνδυνος να αποδυναµωθεί η γενική εικόνα του φαινοµένου. Ωστόσο, είναι αδύνατη η αποφυγή αναφοράς σε επιµέρους πτυχές του τελευταίου.
Το είδος και η έκταση των εκτρόπων είναι η πρώ­τη από αυτές. Ανεξαρτήτως προέλευσης και ευ­θύνης, τα όσα διαδραµατίστηκαν κατά τις πρώ­τες ηµέρες του Δεκεµβρίου προβληµατίζουν. Ένα επαναλαµβανόµενο, την εποχή εκείνη, γεγονός (η ικανοποίηση των όρων ενός ακόµη Συµµαχι­κού τελεσιγράφου) λειτούργησε ως µοχλός απε­λευθέρωσης ενέργειας, συσσωρευµένης ήδη από καιρό. Έτσι εξηγούνται το µέγεθος της έντασης, αλλά και η έκταση που προσέλαβε αυτό το πρωτο­φανές, για τα ελληνικά δεδοµένα, ξέσπασµα. Ένα ξέσπασµα, το οποίο χαρακτηρίζει ανεξαιρέτως όλα τα εµπλεκόµενα µέρη, βενιζελικούς, αντιβε-νιζελικούς και Συµµάχους. Η αλαζονεία, το εκδι­κητικό µένος, η επίδειξη ισχύος και οι ενέργειες υπονόµευσης των θεσµών και των κανόνων της διεθνούς τάξεως, αποτελούν κοινό τόπο µεταξύ των διαφόρων πλευρών. Η επιµέρους κατανοµή κατά περίπτωση είναι απλό θέµα δοσολογίας. Επάνω σε ένα τέτοιον καµβά, είναι άραγε σκόπιµο να αναζητηθούν και να κατανεµηθούν ευθύνες; Δεν είναι αυτή η αποστολή ενός ιστορικού µελε­τητή. Παρά ταύτα, η ενδελεχής ανάγνωση του αξι­οποιήσιµου υλικού οδηγεί, αναπόφευκτα, στη συ­ναγωγή ορισµένων συµπερασµάτων. Δεν υπάρχει αµφιβολία ότι το επίσηµο ελληνικό κράτος ένιωθε απειλούµενο. Ήδη από το καλοκαίρι του 1916, η ολοένα και περισσότερο παρεµβατική συµπεριφορά των χωρών της Συνεννοήσεως είχε οδηγή­σει σε µια σταδιακή αποδυνάµωση του δηµοσίου µηχανισµού και του στρατεύµατος. Επρόκειτο για µια καθ’ όλα ταπεινωτική κατάσταση για ένα κυ­ρίαρχο κράτος.
Η επαναστατική διάσταση του βενιζελικού κινή­µατος ενέτεινε την ανασφάλεια της κυβέρνησης της Αθήνας. Η τελευταία οδηγήθηκε σε σηµείο να αντικρούσει δυναµικά µια πρωτοβουλία των Συµ­µάχων (την επιβολή των όρων του τελεσιγράφου περί παράδοσης των συστοιχιών), η οποία στό­χευε στην κατάλυση και του τελευταίου ίχνους της ελληνικής κυριαρχίας. Το έπραξε, διαθέτο­ντας δύο σηµαντικά πλεονεκτήµατα έναντι των αντιπάλων της: τη στρατιωτική υπεροχή και την καλύτερη γνώση του χώρου. Επιπλέον, είχε προς στιγµή και την τύχη προς το µέρος της, καθώς το Συµµαχικό τελεσίγραφο συνέπεσε χρονικά µε την προέλαση του γερµανικού στρατού στη Βαλκανι­κή. Συνεπώς, τον Δεκέµβριο του 1916, η αντιβενιζελική παράταξη, επιχειρώντας να αξιοποιήσει µια στιγµιαία ευνοϊκή για την ίδια συγκυρία, έπαιξε συνειδητά το τελευταίο της χαρτί. Υπό αυτό το πρίσµα, η επίσηµη εκδοχή περί χρήσης του δικαι­ώµατος αυτοάµυνας έναντι µιας κατάφωρης προ­σβολής της υπόστασης του ελληνικού κράτους δεν στερείται λογικής βάσης.
 Όµως, σε εξίσου (εάν όχι και περισσότερο) οριακό σηµείο βρισκόταν την ίδια εποχή και η βενιζελική πλευρά, η οποία βίωνε στιγµές υπαρξιακής αγω­νίας. Το κίνηµα της Εθνικής Άµυνας και ο σχηµατι­σµός της Προσωρινής κυβέρνησης, λίγους µήνες πριν από τα γεγονότα του Δεκεμβρίου, δεν είχαν αποδώσει τα αναμενόμενα. Παρά τις καταγγελί­ες περί αντισυνταγματικών ενεργειών των Ανα­κτόρων, εκείνο που κινούνταν εκτός συνταγματι­κού πλαισίου ήταν το ίδιο το βενιζελικό κίνημα. Το στοιχείο δε, το οποίο είχε φέρει τους κύκλους της Θεσσαλονίκης στο χείλος της απόγνωσης, ήταν ο δισταγμός και ο προβληματισμός των χω­ρών της Συνεννοήσεως. Η ύπαρξη του κινήματος ήταν συνυφασμένη με την αμέριστη συμπαρά­σταση των τελευταίων, κάτι που, δυστυχώς, δεν συνέβαινε. Υπό αυτές τις συνθήκες, μοναδική ελπίδα αποτελούσε μια αμετάκλητη ρήξη των ελληνοσυμμαχικών σχέσεων. Έτσι εξηγούνται και οι προνομιακές σχέσεις, που οι κύκλοι της Θεσσαλονίκης καλλιέργησαν συστηματικά με την πλέον ακραία και προκλητική πτέρυγα της Συμμαχικής παράταξης, εκείνη των μυστικών υπηρεσιών.
Κατόπιν τούτων, το ερώτημα φαντάζει αναπό­φευκτο. Τον Δεκέμβριο του 1916, μέσα στους δρόμους της Αθήνας καταπνίχθηκε εν τη γενέσει της μια βενιζελική συνωμοσία; Η απάντηση δεν είναι απλή. Μέσα από το αρχείο της Μεικτής Επι­τροπής Αποζημιώσεων αναδύονται στοιχεία, τα οποία συνηγορούν υπέρ μιας τέτοιας εκδοχής, καθώς αποτελούν αποχρώσες ενδείξεις. Ωστό­σο, μια συνωμοσία αυτού του είδους, εάν πράγ­ματι υπήρξε, βρισκόταν ακόμα σε προκαταρκτι­κό στάδιο και δεν συνιστούσε ουσιαστική απειλή για τις αρχές της Αθήνας. Απλούστατα, η κυβερ­νητική παράταξη εκμεταλλεύθηκε την υπεροχή της, προχωρώντας σε προληπτικής μορφής εκκαθαριστικές ενέργειες σε βάρος των πολιτικών της αντιπάλων.
Το πρόσχημα προσέφεραν απλόχερα οι ίδιοι οι Σύμμαχοι, με την αλόγιστη πρωτοβουλία τους να ανοίξουν στην ελληνική πρωτεύουσα ένα μέ­τωπο, το οποίο δεν ήταν σε θέση να ελέγξουν. Στην περίπτωση, οι δυνάμεις της Συνεννοήσεως έπεσαν θύματα της υπεροπτικής τους συμπερι­φοράς, της υποτίμησης του αντιπάλου και της έλλειψης συντονισμού που διέκρινε την εν γένει δραστηριότητα των διαφόρων υπηρεσιών τους. Άλλωστε, για αυτόν ακριβώς τον λόγο υπήρξαν εκείνες που εξεπλάγησαν περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο από την τροπή των πραγμά­των. Συνηθισμένες να υπαγορεύουν τα αιτήματά τους από θέση ισχύος και να τα βλέπουν να ικανοποιούνται, δεν υπολόγισαν ότι με το τελεσί­γραφο της 16ης Νοεμβρίου και τη συνακόλουθη απόβαση στρατιωτικών δυνάμεων στον Πειραιά, είχαν υπερβεί το όριο ασφαλείας. Βέβαια, κατά τις ημέρες που προηγήθηκαν των συμβάντων, εκφράσθηκαν ανησυχίες από την πλευρά ορι­σμένων κύκλων, όπως, λ.χ., του περιβάλλοντος της γαλλικής πρεσβείας. Ωστόσο, και εκείνοι λειτούργησαν περισσότερο ως παθητικοί θεατές ενός δαιμόνιου μηχανισμού, ο οποίος αναπτυσ­σόταν και οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια σε κατά μέτωπο αντιπαράθεση. Η στιγμιαία σύγκλιση όλων των παραπάνω παραμέτρων είχε ως συνέπεια να βιώσει η Αθή­να πρωτόγνωρες καταστάσεις, με γνωρίσματα εμφυλίου σπαραγμού, εφάμιλλες εκείνων που έμελλε να υποστεί κοντά τριάντα χρόνια αργότερα. Υπό αυτήν την έννοια, οι πρώτες ημέρες του Δεκεμβρίου αναδείχθηκαν διαχρονικά σε μοι­ραία εποχή για την ελληνική πρωτεύουσα. Η αξιολόγηση του έργου της Μεικτής Επιτροπής Αποζημιώσεων έχει ήδη γίνει στο αρμόδιο κεφά­λαιο. Όμως, θα ήταν παράλειψη να μην τονισθεί, εκ νέου, η σημασία του αρχείου της τελευταίας για τη μελέτη σε βάθος των γεγονότων του 1916. Η επιτροπή, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που κατέβαλε προκειμένου να λειτουργήσει αμερό­ληπτα, δεν απέφυγε να υποκύψει στην πολιτική σκοπιμότητα. Κάτι τέτοιο ήταν επόμενο, από τη στιγμή κατά την οποία ως όργανο του ελληνικού κράτους κλήθηκε να διαχειρισθεί μια εξαιρετι­κά λεπτή υπόθεση, με νωπά ακόμα τα σύνδρο­μα του πρόσφατου παρελθόντος. Ωστόσο, έχο­ντας απόλυτη συναίσθηση των ευθυνών και της αποστολής της, συνεργάσθηκε αρμονικά με τη βενιζελική διοίκηση, όχι όμως ως πειθήνιο όργα­νο της τελευταίας. Μέσα από το δύσκολο έργο της ανέδειξε τα γεγονότα ως ανθρώπινο βίωμα, υπενθυμίζοντας, παράλληλα, ότι η ταλαιπωρία, ο πόνος και ο σπαραγμός ουδέποτε άλλοτε αγγί­ζουν τόσο δραματικά μεγέθη, παρά μόνον όταν εξιστορούνται με τον απλούστερο τρόπο, από εκείνους που τα έχουν υποστεί.

* Τα γεγονότα που αναφέρονται ως «Νοεμβρια-νά», με το νέο ημερολόγιο που επικράτησε την περίοδο του μεσοπολέμου… συνέβησαν τις πρώ­τες μέρες του Δεκεμβρίου.

http://topontiki.gr/article/11598
Πηγή: Γιάννης Μουρέλας
Τα «Νοεμβριανά» του 1916
Εκδόσεις: Πατάκης

Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2012

"Πάλι; Πάντα"


"Ύδρα; Από εκεί είσαι;" με ρωτάνε όσοι πρωτοακούν ότι πήγα δύο φορές αυτό το καλοκαίρι. Δίνω πάντα την ίδια απάντηση: "Όχι, αν και θα το 'θελα."
Όσοι με ξέρουν λίγο καλύτερα, αρκούνται σ'ένα "Πάλι Ύδρα;" κι απαντάω "πάντα Ύδρα".

Μα, εσένα, δεν σου κάνει ούτε αυτό εντύπωση κι αρκείσαι να σχολιάσεις "αναμενόμενο" και με ρωτάς πώς πέρασα.
Και θέλω να σ'τα πω όλα: Για το περπάτημα μέχρι την παραλία -κλασσικά στο Καστέλο- και για την Ισπανίδα που μας έβγαλε φωτογραφία και της έπιασα κουβέντα στα Ισπανικά για την καταγωγή και τις ρίζες της. Για τον ροκά γείτονά μας, που άνοιγε το ραδιόφωνο κάθε μέρα στις 7 ακριβώς κι εμείς κλείναμε τη δική μας μουσική κι ακούγαμε τη δική του και καταλαβαίναμε ποια τραγούδια αγαπούσε περισσότερο, επειδή ανέβαζε την ένταση και κάπου-κάπου τραγουδούσε κι ο ίδιος κάποιο ρεφραίν και κατάφερνε, έτσι, να μας εγείρει ακόμη περισσότερο την περιέργεια να δούμε το πρόσωπό του. Δεν έτυχε ποτέ. Θέλω να σου πω και για τη θέα από το κάστρο, που μπορείς να τη χαζεύεις ώρες κι η ματιά σου επικεντρώνεται στο χρώμα της θάλασσας κι η σκέψη σου μαζεύεται στο τοπίο και παύεις να ψάχνεις το κινητό σου και δεν σε νοιάζει τι λέει το ρολόι σου και γελάς μ'εκείνο το πρόβλημα που σε ταλάνιζε τόσες ώρες. Και μετά, όταν έπεφτε ο ήλιος, πηγαίναμε μέχρι τα κανόνια -κάθε μέρα στο ίδιο παγκάκι- κι αφήναμε να μας ο αέρας, χωρίς να χρειάζεται να μιλάμε και κυλούσε γρήγορα η ώρα μέχρι τη βραδινή έξοδο. Κι έτσι θυμάμαι να σου πω και για τις πέτρινες σκάλες, στη διαδρομή από το λιμάνι μέχρι το δωμάτιο -που ξεκινούσαμε να τις ανεβαίνουμε βράδυ και, φθάνοντας, είχε ήδη ξημερώσει.
Μα, τελικά, δεν σου λέω τίποτα. Νιώθω τα λόγια μου λιγότερα και φτωχότερα από ποτέ. Γιατί ξέρω καλά πως πρέπει να βρεθείς εκεί για να νιώσεις την ψυχή του τόπου κι εκείνη των ανθρώπων. Γι'αυτό, σου προτείνω μόνο να ταξιδέψεις κι εσύ μέχρι την Ύδρα για να καταλάβεις. Κι όταν βλέπω πως απαντάς καταφατικά, προλαβαίνω να σου ζητήσω να μην πας χωρίς εμένα. Χαμογελάς και συμφωνείς. Ίσως του χρόνου...

της Δανάης Δεληπέτρου
http://www.axortagos.gr/pali-panta.html

Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2012

Προβλήτα Μετοχίου και Πούλμαν στην Υδρα;



Την  επέκταση του  προβλήτα στο Μετόχι  Ερμιονίδας επιδιώκουν  ο Δήμος Υδρας και το Λιμενικό Ταμείο του νησιού. Ηδη στις   12 Νοεμβρίου και ύστερα από τις επανειλημμένες προσπάθειες του Δημάρχου   Άγγελου Κοτρώνη και του Προέδρου του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου   Αθανάσιου Μερτζάνη, συζητήθηκε στο Συμβούλιο του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου Ερμιόνης, το αίτημα του Δήμου  για την επισκευή και επέκταση του υπάρχοντα προβλήτα στο Μετόχι.


      Όμως ο Δήμος Ερμιονίδας  δεν φαίνεται να προσανατολίζεται  σε θετική απόφαση, διότι πιστεύει  ότι αν διευρυνθεί η προβλήτα, η κυκλοφοριακή κίνηαη θα  αυξηθεί   στην περιοχή με  οχήματα και πλοία σε βάρος της περιοχής του, τη στιγμή που κάποιοι άλλοι επιδιώκουν να «σπάσουν» την  απαγόρευση οχημάτων στην Υδρα, και να «μπαίνουν στο νησί ακόμη και πούλμαν  για τουριστικούς λόγους.

Μια  απάντηση από το νησί

        Από την διευθύντρια  της «Φωνής της Υδεας» κα Ελένη Χριστοδούλου  πήραμε  15-11-12 το ακόλουθο ι μέιλ:
       «Κύριε Κουτουζή καλησπέρα σας,
Διάβασα το άρθρο σας σχετικά με το Μετόχι. Δεν πιστεύω να υπάρχει πρόθεση ώστε να χρησιμοποιηθεί ο προβλήτας για να έρχονται αυτοκίνητα ή να υπάρχει στόχος να επιτραπεί η διέλευση αυτοκινήτων στην Ύδρα. Το ζητούμενο είναι να υπάρχει μια ασφαλής κοντινή πρόσβαση στη στεριά και ειδικά για τις περιόδους που πιάνει το νησί μας καιρός και τα ιπτάμενα δεν ταξιδεύουν. Νομίζω πως έχει μεγαλοποιηθεί από τους Ερμιονίτες το θέμα.
Δείτε και σχετικό link στην ιστοσελίδα μας.
Με εκτίμηση,
Ελένη Χριστοδούλου»
      «Ανοίξαμε»  το άρθρο,  
« TO ΟΧΙ ΤΗΣ ΕΡΜΙΌΝΗΣ ΘΈΤΕΙ ΕΎΛΟΓΑ ΕΡΩΤΉΜΑΤΑ»
το  οποίο  λέει  πολλά. Διαβάστε το.
      Ωστόσο πληροφορούμεθα ότι διάφορες ξενοδοχειακές μονάδες της Ερμιονίδας, όπως το  υπερπολυτελές ξενοδοχείο AMAN ZOE,  στην πλαγιά του Πόρτο Χελιού  που πρωτολειτούργησε το καλοκαίρι που πέρασε  διαφημίζουν την Υδρα σαν τουριστικό προορισμό. Κατά συνέπεια η Ερμιονίδα μπορεί  να έχει  ωφέλεια   από την Υδρα,  και αντίστροφα, αρκεί να υπάρξει ο κατάλληλος τρόπος επικοινωνίας.
       Χώρια ότι η περιοχή  του Μετοχίου, γύρω από τον προβλήτα  θα μπορούσε να γίνει εμπορικό  στέκι, τώρα μάλιστα, που όπως λέγεται, κόλλησαν τα  σχέδια του Ροσόλυμου για το ξενοδοχείο, στην έκταση που έχει νοικιάσει  από την Μητρόπολη Υδρας.

πηγή - http://www.koutouzis.gr/hydra.htm

Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2012

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΔΗΜΟΥ ΥΔΡΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΤΑ ΣΤΟ ΜΕΤΟΧΙ




ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΝΟΜΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ
ΔΗΜΟΣ ΥΔΡΑΣ

Ύδρα 13 Νοεμβρίου 2012

Δ Ε Λ Τ Ι Ο   Τ Υ Π Ο Υ

            Την Δευτέρα  12 Νοεμβρίου και ύστερα από τις επανειλημμένες προσπάθειες του Δημάρχου κ. Άγγελου Λ. Κοτρώνη και του Προέδρου του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου κ. Αθανάσιου Μερτζάνη, συζητήθηκε  στο Συμβούλιο του Δημοτικού Λιμενικού  Ταμείου  Ερμιόνης, το αίτημα του Δήμου μας για την επισκευή και επέκταση του υπάρχοντα προβλήτα στο Μετόχι.
Το ίδιο θέμα ακριβώς, είχε συζητηθεί έναν χρόνο πριν στο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Ερμιονίδας και είχε ληφθεί ομόφωνη απόφαση υπέρ της επισκευής και επέκτασης του υπάρχοντα μόλου. Αλήθεια τι άλλαξε από τότε; Γιατί χάθηκε πολύτιμος χρόνος αναμένοντας την απόφαση και του Λιμενικού Ταμείου Ερμιονίδας; Πως είναι δυνατόν το Λιμενικό Ταμείο Ερμιονίδας, να αναιρεί με τόση ευκολία ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου;
Στην συζήτηση παρευρέθηκαν ο Δήμαρχος Ύδρας κ. Άγγελος Κοτρώνης, ο Γ.Α.Ε π.Ακίνδυνος Δαρδανός ως εκπρόσωπος του Μητροπολίτη, ο Αντιδήμαρχος κ. Ιωάννης Παστόςο Πρόεδρος του Δ.Λ.Τ.Υ κ. Αθανάσιος Μερτζάνης, Δημοτικοί Σύμβουλοι, ο Πρόεδρος και Μέλη του Εμποροεπαγγελματικού Συλλόγου Ύδρας, εκπρόσωποι φορέων του νησιού, αλλά και πολλοί Υδραίοι πολίτες.
Σκοπός αυτής της πολυπληθούς παρουσίας στην συνεδρίαση, ήταν η ανάδειξη του τόσο ζωτικού θέματος για την Ύδρα και η στήριξη για λήψη θετικής απόφασης από το Λιμενικό Ταμείο Ερμιονίδας.
Όλες οι άλλες απαιτούμενες άδειες από τις αρμόδιες υπηρεσίες έχουν ληφθεί και η τελευταία για την πραγματοποίηση του έργου είναι αυτή του Λιμενικού Ταμείου Ερμιονίδας.
Κατά την συζήτηση του θέματος ο Δήμαρχος κ. Κοτρώνης, προσπάθησε να τονίσει την αναγκαιότητα του έργου, το οποίο εκτός των όποιων άλλων ωφελημάτων, είναι ύψιστης αναγκαιότητας, διότι το Μετόχι αποτελεί την μόνη διέξοδο της Ύδρας προς την στεριά.
Η προσδοκία όμως όλων των παρισταμένων εκπροσώπων της Υδραϊκής Κοινωνίας για θετική αντιμετώπιση του ζητήματος,  κατέρρευσε αναπάντεχα. Από την πρώτη στιγμή και ιδιαίτερα από την εισαγωγική τοποθέτηση του Δημάρχου Ερμιονίδας και Προέδρου του Δ.Λ.Τ. κ. Δημήτρη Καμιζή, φάνηκε ότι η όλη διαδικασία ήταν περιττή, αφού είχε ήδη προαποφασιστεί η απόρριψη του δίκαιου αιτήματός μας,  για λόγους άλλους πέρα από τους ουσιαστικούς που αναφέρθηκαν παραπάνω.
Παρ’ όλες τις έντονες προσπάθειες του Δημάρχου Ύδρας, να αποκαταστήσει την αλήθεια για το δίκαιο αίτημά μας, όλα τα παριστάμενα μέλη χωρίς καμία διάθεση να ακούσουν την άποψή μας προσπάθησαν ακόμα και με φραστικές επιθέσεις προς τον Δήμαρχο, όπως “ήλθατε να μας εξαπατήσετε, ή εδώ κάποιος τζόγος παίζεται,”  να υποστηρίξουν πως το συγκεκριμένο έργο δεν φέρει καμία οικονομική ανάπτυξη στον τόπο τους, άρα και δεν έχει κανένα ενδιαφέρον ούτε συμφέρον γι αυτούς.
Ύστερα από την παραπάνω εξέλιξη αλλά και υπό το βάρος της υποβάθμισης της παρουσίας της τοπικής μας αντιπροσωπείας, ο Δήμαρχος κ. Κοτρώνης, εκφράζοντας την λύπη του για την εξέλιξη του θέματος, αποχώρησε από την διαδικασία σε ένδειξη διαμαρτυρίας, δηλώνοντας μάλιστα βαθιά απογοητευμένος από την όλη μεθόδευση της τόσο άδικης για το νησί μας απόφασης.
«Η αρνητική αυτή στάση ορισμένων για την επισκευή και επέκταση του προβλήτα στο Μετόχι είναι κατά την γνώμη μας τελείως λανθασμένη και καθόλου ανθρώπινη.
Κανένας δεν θέλει να φτιάξει στο Μετόχι λιμάνι, κανένας δεν θέλει να βλάψει τα συμφέροντα ούτε ενός  Ερμιονίτη ή άλλου κάτοικου της περιοχής.
Ασφαλή πρόσδεση των σκαφών με κάθε καιρό επιδιώκουμε. Ζωές θέλουμε να σώζουμε. Ασφαλείς θέλουμε να αισθανόμαστε εμείς οι Υδραίοι, αφού έτσι θα έχουμε εξασφαλίσει την επικοινωνία μας με την στεριά σε κάθε περίπτωση.  Αυτό ζητάμε και αυτό θα διεκδικήσουμε μέχρι τέλους και θα το πετύχουμε. 
Τι συμφέροντα μπορούν να κρύβονται πίσω από τέτοιου είδους άδικες αποφάσεις δεν μπορούμε να γνωρίζουμε και δεν θέλουμε ούτε καν να τις φανταστούμε, σίγουρα όμως δεν μπορούν  να γίνουν τροχοπέδι στην αναγκαιότητα επικοινωνίας ενός τόπου.
Κανένας δεν μπορεί να στερήσει το Συνταγματικό Δικαίωμα του Υδραίου Πολίτη ως προς την ισότητα στην προσβασιμότητα. 
Κανένας δεν μπορεί να θέτει προσωπικά ή τοπικιστικά συμφέροντα, στην ουσία κατά την γνώμη μας ανυπόστατα, δίπλα σε θέματα που εξυπηρετούν το κοινό όφελος και προστατεύουν ανθρώπινες ζωές.
Κάθε τέτοια προσπάθεια υπονόμευσης, εμάς τους Υδραίους,  θα μας βρίσκει πάντα αντίθετους.
Το αίτημά μας είναι αναγκαίο και επιτακτικό, για να εξακολουθήσει το νησί μας να ζει και οι Υδραίοι να αισθάνονται ασφαλείς.
Ας σταματήσουμε πια να βάζουμε μπροστά μόνο το δικό μας συμφέρον και ας δούμε με αγάπη και τον φίλο μας, τον γείτονά μας, τον διπλανό μας. Ας αφουγκραστούμε και τις ανάγκες των συνανθρώπων μας, ιδιαίτερα στις δύσκολες εποχές που βρίσκεται η χώρα μας και που όλοι δυστυχώς βιώνουμε. 
         Έχω πάρα πολλές αμφιβολίες, αν αυτή την στάση, αλλά και την άρνηση της επισκευής και επέκτασης του υπάρχοντα μόλου στο Μετόχι, την επικροτούν οι φίλοι και γείτονές μας Ερμιονίτες και όλοι οι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής. Τουλάχιστον εμείς οι Υδραίοι έτσι τους θεωρούμε. Γείτονες, Φίλους, Αδελφούς» δήλωσε  ο Δήμαρχος Άγγελος Λ. Κοτρώνης και υποσχέθηκε να εντείνει τις προσπάθειες εξεύρεσης λύσης, με την συμπαράσταση του Υδραϊκού Λαού, για το ύψιστης  σημασίας δίκαιο αίτημά του.
.

Από το Γραφείο Τύπου


metamarks