Η ουσία του Θεού μου είναι ο αγώνας.
Μέσα στον αγώνα τούτον ξετυλίγονται και δουλεύουν ο πόνος, η χαρά κι η ελπίδα.
Το ανηφόρισμα, ο πόλεμος με το αντίδρομο ρέμα, γεννάει τον πόνο.
Μα ο πόνος δεν είναι ο απόλυτος μονάρχης. Η κάθε νίκη, η κάθε προσωρινή ισορρόπηση στο ανηφόρισμα, γιομίζει χαρά το κάθε ζωντανό, που αναπνέει, θρέφεται ερωτεύεται και γεννάει.
Μα μέσα από τη χαρά κι από τον πόνο αναπηδά αιώνια η ελπίδα να ξεφύγομε από τον πόνο, να πλατύνομε τη χαρά.
Κι αρχίζει πάλι το ανηφόρισμα, ο πόνος, και ξαναγεννιέται η χαρά και ξαναπηδά η νέα ελπίδα. Ποτέ δεν κλείνει ο κύκλος. Δεν είναι κύκλος, είναι ένας στρόβιλος, που αιώνια ανεβαίνει πλαταίνοντας, ξετυλίγονας τον τρισυπόστατον αγώνα.

Νίκος Καζαντζάκης, Ασκητική