Κυριακή 24 Απριλίου 2011

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Αν το δεις από την απαισιόδοξη πλευρά συνειδητοποιείς ότι όλα καταρρέουν τριγύρω μας.  Και μεις ανήμποροι θεατές των γεγονότων που μας παρασύρουν σαν ορμητικό ποτάμι και σαν μαρμαρωμένοι αφηνόμαστε δίχως καν την προσπάθεια να κολυμπήσουμε.  Είναι κόντρα στο ρεύμα βέβαια αλλά ως έθνος είμαστε  πιστεύω συνηθισμένοι, παλιοί καλοί κολυμβητές με γονίδια ηρώων.  Δεν μπορεί να τελείωσαν το '21 ή το ΄40 οι ήρωες. Δεν μπορεί.  Φταίει ίσως το βόλεμά μας τόσο καιρό πριν, ο εγωισμός μας, η αποξένωσή μας.  Εγώ, εγώ, εγώ.  Τι θα κάνω...τι θα πάθω...τι...τι....Το ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ φαντάζει μακρινό και ξένο.  Θα πρέπει να τσαλαπατήσουμε το προσωπείο μας, τον εγωισμό μας, την "περηφάνεια" μας παραδεχόμενοι ότι πρέπει να δώσουμε και να  λάβουμε βοήθεια.  Σαν ΕΝΑ πλέον, σαν σύνολο που έχει ακριβώς την ίδια τύχη και τον ίδιο πόνο Της προσωπικής του ιστορίας και κυρίως της πατρίδας του που  θα συνεχίζει να υπάρχει μετά κι από το δικό μας πέρασμα, και που επιβάλλεται να παραδοθεί όσο το δυνατόν πιο καθαρή και αξιοπρεπής στις γενεές που ακολουθούν.  Περαστικοί όλοι και προσωρινοί ενοικιαστές αυτής της χώρας, αυτού του πλανήτη, που καθόλου δε σεβαστήκαμε και γι' αυτό τιμωρούμαστε όλοι.  Όμως πάντα πιστεύω ότι ποτέ δεν είναι αργά .  Πάντα υπάρχει τρόπος και μπορούμε να σώσουμε ότι μπορεί να σωθεί.  Τις λύσεις τις γνωρίζουμε κι εμείς και οι κυβερνήτες αυτού του τόπου.  Συνεννόηση, αγώνας, κατανόηση, πίστη, ευελιξία και κυρίως και πάνω απ' όλα Αγάπη.  Για τον διπλανό μας, για όσους έχουν ανάγκη, για τον εαυτό μας, για την Ελλάδα.  Τη μοναδική αυτή πατρίδα του φωτός, της δημοκρατίας, του πολιτισμού.  Πρέπει να υπερασπιστεί ο καθένας μας με Αγάπη την ιστορία μας , τον πολιτισμό μας.  Αγάπη που τυχαίνει να είναι και το μήνυμα των ιερών ημερών που διανύουμε.  Μπορεί να ακούγεται πολύ αισιόδοξο ίσως ή μεγαλεπήβολο αλλά δε θα πάψω να πιστεύω στην Αγάπη και να παλεύω γι' αυτή έως ότου παρέλθουν οι ημέρες μου.  Ας έχουμε καλή Ανάσταση όλοι μας και ουσιαστικά και αλληγορικά.  Καλή Ανάσταση στην Πατρίδα μας και στους ανθρώπους της που δοκιμάζονται ακόμη μια φορά τόσο σκληρά.

Σοφία Μωρές 23 Απριλίου 2011

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

metamarks