Οι Αγώνες της Πρώτης Ολυμπιάδας, κοινώς γνωστοί ως Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 1896, διοργανώθηκαν στην Αθήνα (Ελλάδα) από τις6 Απριλίου έως τις 15 Απριλίου 1896.
Το 1894 σε συνέδριο που οργάνωσε ο βαρόνος Πιερ ντε Κουμπερτέν στο Παρίσι ιδρύθηκε η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή και αποφασίστηκε η αναβίωση των Ολυμπιακών αγώνων. Έπειτα από πρόταση του Έλληνα εκπροσώπου Δημητρίου Βικέλα ως τόπος διεξαγωγής των Ι Ολυμπιακών Αγώνων ορίστηκε η Αθήνα.
Αν και ο αριθμός των αθλητών που πήραν μέρος ήταν μικρός, παρόλα αυτά η συμμετοχή ήταν η μεγαλύτερη μέχρι τότε σε αθλητική διοργάνωση. Οι Αγώνες είχαν μεγάλη επιτυχία και υπήρξε μεγάλη συμμετοχή του ελληνικού κοινού. Σημαντική στιγμή για τους Έλληνες, η νίκη στο μαραθώνιο από το Σπύρο Λούη. Ο πιο επιτυχημένος αθλητής των Αγώνων αναδείχθηκε ο Γερμανός παλαιστής και γυμναστήςΚαρλ Σούμαν.
Με το τέλος των Αγώνων της Ι Ολυμπιάδας, ο βασιλιάς Γεώργιος Α' αλλά και αμερικανοί αθλητές ζήτησαν από τον Κουμπερτέν και τη ΔΟΕ τη μόνιμη διεξαγωγή τους στην Αθήνα. Ήδη όμως είχε αποφασιστεί το Παρίσι ως η επόμενη διοργανώτρια πόλη. Έκτοτε, εκτός των εμβόλιμων Μεσοολυμπιακών Αγώνων του 1906, οι Αγώνες επέστρεψαν στην Ελλάδα μόλις το 2004, για τους Αγώνες της ΧΧVΙΙΙ Ολυμπιάδας.
 |
| Ο Θεόδωρος Δεληγιάννης έγινε πληρεξούσιος της Α΄ Εθνοσυνέλευσης το 1862, ενώ το 1863 πρώτη φορά υπουργός Εξωτερικών, από τότε πολλές φορές βουλευτής, υπουργός και έξι φορές πρωθυπουργός. |
Η έναρξη των Αγώνων της Ι Ολυμπιάδας πραγματοποιήθηκε στις 6 Απριλίου 1896 (25 Μαρτίου με το παλιό ημερολόγιο) που συνέπιπτε με τη Δευτέρα του Πάσχα για τους ορθοδόξους και με την εθνική επέτειο της ανεξαρτησίας της Ελλάδας.
Το Παναθηναϊκό Στάδιο ήταν κατάμεστο από 80.000 θεατές. Παρόντες ήταν ο βασιλιάς Γεώργιος Α', η συζύγός του, βασίλισσα Όλγα και οι γιοι τους. Οι αθλητές παρήλασαν με τη σημαία της χώρας τους. Μετά την ομιλία του προέδρου της οργανωτικής επιτροπής, διαδόχου Κωνσταντίνου, ο βασιλιάς κήρυξε την έναρξη των Αγώνων με τα λόγια:
"Κηρύσσω την έναρξη των πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας. Ζήτω το Έθνος, ζήτω οι Έλληνες".
 |
| Το παναθηναικό στάδιο κατά την διάρκεια των αγώνων |
Ακολούθησαν κανονιοβολισμοί και απελευθέρωση περιστεριών. Στη συνέχεια, εννέα μπάντες και χορωδία 150 ατόμων ερμήνευσαν τον Ολυμπιακό Ύμνο, σε σύνθεση του Σπύρου Σαμάρα και ποίηση του Κωστή Παλαμά. Ο ύμνος έγινε δεκτός με ενθουσιασμό από το κοινό. Ακολούθησε η έπαρση της Ελληνικής σημαίας και η ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου από μπάντα όπου κυριαρχούσαν οι φλογέρες, και στη συνέχεια η παρέλαση των αθλητών[1].
| Πίνακας μεταλλίων Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων 1896 |  | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Κατάτ | Ονομασία ΕΟΕ | Χρυσά | Αργυρά | Χάλκινα | Σύνολο |
| 1 | .svg){kind=small} Ελλάδα | 10 | 17 | 19 | 46 |
| 2 |  Ηνωμένες Πολιτείες | 11 | 7 | 2 | 20 |
| 3 |  Γερμανία | 6 | 5 | 2 | 13 |
| 4 |  Γαλλία | 5 | 4 | 2 | 11 |
| 5 |  Μεγάλη Βρετανία | 2 | 3 | 2 | 7 |
| 6 | .svg){kind=small} Ουγγαρία | 2 | 1 | 3 | 6 |
| 7 |  Αυστρία | 2 | 1 | 2 | 5 |
| 8 | Αυστραλία | 2 | 0 | 0 | 2 |
| 9 |  Δανία | 1 | 2 | 3 | 6 |
| 10 |  Ελβετία | 1 | 2 | 0 | 3 |
| 11 |  Mixed team | 1 | 1 | 1 | 3 |
 |
| Πέμπτη ημέρα - μαραθώνιος δρόμος Φωτογραφία A. Meyer Μουσείο Μπενάκη |
Ο Σπύρος Λούης (1875-1940) φωτογραφίζεται φορώντας τη φουστανέλα. Ο έλληνας Ολυμπιονίκης δεν είχε καμία προηγούμενη πείρα στο τρέξιμο. Κέρδισε την πρώτη θέση σε χρόνο 2 ωρών , 58' και 50".
Πολλοί δρομείς είχαν εγγραφεί για να πάρουν μέρος στον αγώνα του Μαραθώνιου δρόμου. Το αγώνισμα αυτό συμπεριλήφθηκε στους πρώτους Διεθνείς Ολυμπιακούς Αγώνες ύστερα από πρόταση του γάλλου ακαδημαϊκού και αρχαιόφιλου M. Breal, μέλους της Γαλλικής Ακαδημίας.
Παρόμοιο αγώνισμα δεν υπήρχε στην αρχαιότητα. Θα μπορούσε κανείς να το συνδυάσει με το δρόμο αντοχής, το "Δόλιχο".
Οι συμμετέχοντες στο αγώνισμα διανυκτέρευσαν στο Μαραθώνα και ξεκίνησαν την επόμενη το μεσημέρι από το σημείο εκκίνησης, που ήταν η γέφυρα του Μαραθώνα. Ως το Πικέρμι προηγείτο ο Γάλλος Lermusiaux και τον ακολουθούσαν ο Αυστραλός Flack και ο Ούγγρος Kellner. Η αλλαγή σ' αυτή τη διάταξη έγινε μετά τους Αμπελοκήπους, δηλαδή στο 34ο χιλιόμετρο της πορείας.
Ο Λούης από αυτό το σημείο άρχισε να προηγείται και έφθασε πρώτος στη Ριζάριο Σχολή. Η άφιξή του χαιρετίστηκε με ρίψη κανονιοβολισμού. Η νίκη πλέον ήταν σίγουρη για τον Μαρουσιώτη δρομέα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου