Ανοιξιάτικη παραθαλάσσια promenade: ένα μονοπάτι που πρέπει να περπατήσουν όλοι οι επισκέπτες της Ύδρας…
Να ‘μαστε στην «Κοντυλένια», σ’ ένα από τα πιο ονομαστά ταβερνάκια της Ύδρας, στο Καμίνι. Αριστερά το λιμανάκι με τα καΐκια, δεξιά η βεράντα της «Κοντυλένιας». Επάνω ένας Μαρτιάτικος ήλιος φαφούτης, αρκετά ζεστός για να βγάλεις το μπουφάν. Οι πρώτες μυρωδιές της άνοιξης, υπέρογκο πλεόνασμα φωτός (σε αντίθεση με τα ταμεία της χώρας) κι ένα ανέμελο χαμόγελο στα πρόσωπα όλων, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το χειμώνα που φαίνεται ότι μόλις πέρασε!!
Φωτογραφική μηχανή στο χέρι και… ξεκινάμε για τη Χώρα!
Φωτογραφική μηχανή στο χέρι και… ξεκινάμε για τη Χώρα!
Το παραθαλάσσιο αυτό μονοπάτι μοιάζει να έχει παμπάλαια ιστορία. Με τις σκληρές του πέτρες που δυσκολεύουν ευχάριστα τα πόδια τα μαθημένα στην άσφαλτο, τις πλαγιές που ρίχνονται απότομα πάνω του, τις ανηφόρες, τις κατηφόρες και τις στροφές του, μαρτυράει όλα τα μυστικά της εποχής και αναγγέλλει τις όμορφες Πασχαλιάτικες μέρες του Απριλίου αλλά και τις βαριές ζέστες του καλοκαιριού.
Η θάλασσα ένα κομμάτι ύφασμα γύρω απ’ το νησί, με ανεπαίσθητο κυματισμό, να σπάει πότε πότε από τα θαλάσσια ταξί της Ύδρας, που με το βόμβο τους φέρνουν στον ανέμελο νου έντομα – πρωτότυπα θαλάσσια έντομα με επιβάτες!!
Τελικά το περπάτημα δε σε δυσκολεύει εδώ. Είναι μια καθημερινή υδραΐικη συνήθεια, στην οποία συνηθίζει κανείς με τις μέρες. Και μάλιστα γίνεται αγαπημένη συνήθεια.
Στο τέλος του μονοπατιού, ο «’Ομιλος», η παλιά «Λαγουδέρα», κλειστή ακόμα αρχές του Μάρτη, υπόσχεται ένα ακόμα καλοκαίρι με αρχοντικό, κοσμοπολίτικο άρωμα – χάσκωντας πάνω από τη θάλασσα, σαν έμβλημα πλέον του νησιού.
Η θάλασσα ένα κομμάτι ύφασμα γύρω απ’ το νησί, με ανεπαίσθητο κυματισμό, να σπάει πότε πότε από τα θαλάσσια ταξί της Ύδρας, που με το βόμβο τους φέρνουν στον ανέμελο νου έντομα – πρωτότυπα θαλάσσια έντομα με επιβάτες!!
Τελικά το περπάτημα δε σε δυσκολεύει εδώ. Είναι μια καθημερινή υδραΐικη συνήθεια, στην οποία συνηθίζει κανείς με τις μέρες. Και μάλιστα γίνεται αγαπημένη συνήθεια.
Στο τέλος του μονοπατιού, ο «’Ομιλος», η παλιά «Λαγουδέρα», κλειστή ακόμα αρχές του Μάρτη, υπόσχεται ένα ακόμα καλοκαίρι με αρχοντικό, κοσμοπολίτικο άρωμα – χάσκωντας πάνω από τη θάλασσα, σαν έμβλημα πλέον του νησιού.
Και μπαίνοντας στην τελευταία πλατιά στροφή, κοιτάς απέναντι το Μουσείο και την είσοδο του λιμανιού, τα σπίτια με τις κεραμοσκεπές και τα πλοιάρια αραγμένα σε ανοιξιάτικη παράταξη, χαρούμενα μάλλον κι αυτά μέσα στην ευφορία της μέρας.
Μια μέρα υβρίδιο άνοιξης λοιπόν και δυο κουβέντες από εμάς για το καλωσόρισμά της…
Του Σταμάτη Καλογερόπουλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου