Ανοιξιάτικη απόδραση στο νησί του Αργοσαρωνικού που τα λεξικά οφείλουν να συμπεριλάβουν στις σελίδες τους ως συνώνυμο του λήμματος «ευζωία».
Αν ένα νησί στην Ελλάδα μπορεί να κομπάζει για την κατάκτηση της λέξης κοσμοπολιτισμός αυτό είναι, χωρίς την παραμικρή δεύτερη σκέψη, η Ύδρα. Χρόνια πριν το limit up της Μυκόνου στον υποθάλαμο των διεθνών jet-setters η Ύδρα είχε καταφέρει να καθιερωθεί ως η ήρεμη δύναμη, η γραφική, πλακόστρωτη, ήσυχη στην ατμόσφαιρα αλλά ανήσυχη στο πνεύμα δωρεάν διαφήμιση της Ελλάδας στο εξωτερικό. Αν για τους διεθνείς ταξιδιωτικούς οδηγούς κοσμογονικά περίεργο είναι το γεγονός πως στην Ύδρα δεν κυκλοφορούν αυτοκίνητα και οι μετακινήσεις γίνονται αποκλειστικά με γαϊδουράκια ή ταχύπλοα, φανταστείτε τι θα γινόταν αν επιχειρούσαν να βουτήξουν λίγο πιο βαθιά στην ιστορία του νησιού.
Από τον Μιαούλη και τον Κουντουριώτη που ανέδειξαν τη γενέτειρά τους σε ένα άσβεστο σύμβολο της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα με τη Σοφία Λόρεν να υποδύεται τη φτωχή Ελληνίδα σφουγγαρού στα ανοιχτά του νησιού για την ταινία «Το παιδί και το Δελφίνι», τον Λέοναρντ Κόεν που στα 26 του χρόνια γοητεύτηκε τόσο ώστε να αγοράσει με κεκτημένη ταχύτητα εφήβου ένα αρχοντικό στην Ύδρα, τον ελληνικό κινηματογράφο που σχεδόν οικειοποιήθηκε το φυσικό τοπίο του νησιού κι από εκεί στον Δημήτρη Αντωνίτση, την Πολίν Καρπίδα, τον Δάκη Ιωάννου που τα τελευταία χρόνια αναδεικνύουν την Ύδρα σε θερινό λίκνο της σύγχρονης τέχνης, η διαδρομή μοιάζει σίγουρα μεγάλη αλλά όχι ασυνεχής.
Οι Υδραίοι σήμερα φέρουν ένα μυστηριώδες αμάλγαμα υπερηφάνειας και ταπεινότητας (απότοκο της ευγενικής φύσης) και αποδεικνύονται άξιοι συνεχιστές μιας προγονικής παράδοσης που κατάφερνε να υιοθετεί την καινοτομία χωρίς ποτέ να αλλοιώσει το χαρακτήρα του νησιού. Μόλις 1,5 ώρα με το δελφίνι από το λιμάνι του Πειραιά η Ύδρα μοιάζει με έναν τόπο ιδανικό για μια ανοιξιάτικη απόδραση που θες δε θες θα σε (αυτο)ψυχαναλύσει.
Από το σήμα-κατατεθέν, το λιμάνι του νησιού, που καμιά καρτ-ποστάλ δεν μπορεί να αποτυπώσει όπως του πρέπει μέχρι τα υπέροχα αρχοντικά-ξενοδοχεία (η Ύδρα διαθέτει μαζεμένους μικρούς ξενώνες και μπουτίκ ξενοδοχεία που πολλές πόλεις της Ελλάδας θα φθονούσαν), το Ιστορικό Μουσείο, το Αρχοντικό του Τομπάζη που στεγάζει το παράρτημα της Σχολής Καλλών Τεχνών, τα art-shops, τις μικρές μπουτίκ που συναγωνίζονται στα ίσια εκείνες του κέντρου των Αθηνών, τα μπαρ που η μουσική τολμά να παίζει ακόμη χαμηλά, η αρχόντισσα, όπως την αποκαλούν, του Αργοσαρωνικού μοιάζει με το ιδανικό σκηνικό για ένα μεγαλοπρεπές ανοιξιάτικο restart.
Κείμενο: Κώστας Μπουρούσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου