Βροχή και σήμερα...
Εισέπνευσα αυτή τη μαγική μυρωδιά του νοτισμένου χώματος, της υγρασίας και της θαλασσινής αρμύρας και ανηφόρισα προς το άγαλμα του Μιαούλη.
Γύρισα και αντίκρισα για άλλη μια φορά την Ύδρα να ξεκινά από το βουνό, κάτω από τα μεθυσμένα σύννεφα και να κατρακυλάει μέχρι τα νερά, καθαρή και ανάγλυφη, γεμάτη γαλήνια αρχοντική ηρεμία. Η θάλασσα να έχει αυτό το θλιμμένο χειμωνιάτικο χρώμα και να μου μεταφέρει μια μουντή διάθεση κι έναν κυματισμό σκέψεων, που ένα ουρά-νιο τόξο φώτισε πολύ-χρωμα και τις πήρε μακριά.
Ένα μικρό ηλιόλουστο χαμόγελο, έσκασε την πρώτη του ακτίνα και στόλισε κάποια σπίτια με φως.
Σε λίγο όλα θα ξαναβρούν το χαμένο τους ήλιο, θα ντυθούν με αισιοδοξία και σιγά-σιγά θα στεγνώσουν τα υγρά μονοπάτια της βροχής.
Μιας βροχής που φέτος έμοιαζε να έχει διάρκεια και αντοχή. Που καθάρισε, πότισε και γέμισε βροχερά μηνύματα τη συνείδηση κάθε Υδραίου.
Μάρτιος 2009
ΕΛΕΝΗ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου