Δε με χωράει ούτε μια μικρή γωνιά της πολιτείας,
Της χώρας, των ανθρώπων, των πραγμάτων
Μοναδική ανάπαυλα του Γραίγου η πατρίδα
Η ελευθερία του , η ορμή και η δροσιά του
Η σωτηρία, η λύτρωση , η οργή, το χάδι του
Η πατρίδα σου ψυχή μου,
ο δρόμος που γνωρίζεις δίχως μπούσουλα ν' ακολουθείς
Η θάλασσα, η μαγεία της, η σιωπή της,
Η γαλήνη και η τρικυμία της
Η θύελλα, το μπουρίνι και η κάλμα της
Ανοίγω τα χέρια και με κλειστά τα μάτια απογειώνομαι
Ρουφώντας άπληστα κάθε ριπή σου Γραίγο
Κύματος τον κάθε πίτυλο
Χαϊδεύοντας το πέρασμά σου,
Αφήνοντάς με της βουλής σου έρμαιο
Και μέσα σου βουτώ και χάνομαι
Στις μυστικές σου τις σπηλιές
με τα πολυπατημένα σταυροδρόμια

Σοφία Μωρές, Οι Δρόμοι της Θύελλας