Κυριακή 4 Ιουλίου 2010



Πόση ομορφιά πλανιέται
αθέατη στα φοβισμένα μάτια
δεδομένη στις καρδιές
που φορούν παρωπίδες
τις μοναχικές
τις εγωιίστριες
Κι όμως
είναι εκεί ένας κόσμος υπέροχος
Βρίσκεται στην άκρη των δακτύλων σου
Απλώνεται ολόγυρα
και μπορείς εύκολα
να τον κλείσεις στην παλάμη σου
Δεν απαιτεί πολλά
Μια στροφή του κεφαλιού
μια βαθιά ανάσα
μια μεγάλη εκπνοή
φορτωμένη
μ΄όλη την παλιά δυσβάσταχτη ασχήμια

Σοφία Μωρές, Ρεστία

1 σχόλιο:

metamarks