Πόση ομορφιά πλανιέται
αθέατη στα φοβισμένα μάτια
δεδομένη στις καρδιές
που φορούν παρωπίδες
τις μοναχικές
τις εγωιίστριες
Κι όμως
είναι εκεί ένας κόσμος υπέροχος
Βρίσκεται στην άκρη των δακτύλων σου
Απλώνεται ολόγυρα
και μπορείς εύκολα
να τον κλείσεις στην παλάμη σου
Δεν απαιτεί πολλά
Μια στροφή του κεφαλιού
μια βαθιά ανάσα
μια μεγάλη εκπνοή
φορτωμένη
μ΄όλη την παλιά δυσβάσταχτη ασχήμια

Σοφία Μωρές, Ρεστία