Μια ξεχωριστή περιήγηση, από τη Σοφία Μωρές για το SM, στο πολυαγαπημένο αρχοντονήσι, όπου το μεγαλείο της ιστορίας ξαναζωντανεύει μέσα στην φιλόξενη ηρεμία και απλότητα της ζωής, ενώ και η φύση απλόχερη σε μαγεύει, ουρανός, θάλασσα, και πεντακάθαρα νερά, κρυστάλλινα. Άκουσα πολλά γι’ αυτό το νησί. Ύδρα η κοσμοπολίτισσα, η αρχόντισσα, η μαγευτική, Ύδρα ένας από τους πιο αγαπημένους τουριστικούς προορισμούς. Η Ύδρα η ιστορική, το νησί που γέννησε ήρωες. Πολύ κοντά στην Αθήνα, ιδανική απόδραση για το σαββατοκύριακο και όχι μόνο. Γιατί αξίζει να...
Άκουσα πολλά γι’ αυτό το νησί. Ύδρα η κοσμοπολίτισσα, η αρχόντισσα, η μαγευτική, Ύδρα ένας από τους πιο αγαπημένους τουριστικούς προορισμούς. Η Ύδρα η ιστορική, το νησί που γέννησε ήρωες. Πολύ κοντά στην Αθήνα, ιδανική απόδραση για το σαββατοκύριακο και όχι μόνο. Γιατί αξίζει να επισκεφτεί κανείς την Ύδρα?
Μιάμιση ώρα από τον Πειραιά, περνώντας τον Πόρο και τα
Τσελεβίνια ένα μακρόστενο νησί μοιάζει να αναδύεται από την θάλασσα, ένα νησί
ξερό από βράχους γκρίζους καμωμένο που καταλήγουν σε απότομους γκρεμούς,
ανατολικά από τη Ζούρβα μέχρι το Μπίστι δυτικά. Το δελφίνι χαμηλώνει ταχύτητα
όσο πλησιάζουμε προς το λιμάνι, και στρίβοντας τον φάρο του κάβου απλώνεται
μπροστά στην έκπληκτη ματιά σου ένας πίνακας ζωγραφικής.
Το Αρχοντικό Σαχτούρη, η τωρινή Σχολή Εμποροπλοιάρχων
αριστερά, δεξιά το Αρχοντικό Βούλγαρη – πρόσφατα ξενοδοχείο Υδραία το Αρχοντικό
του Παύλου Κουντουριώτη πιο ψηλά με τον τεράστιο μαρμάρινο σταυρό του τάφου του
μέσα στο πευκοδάσος, άσπρα κεραμοσκεπή σπίτια σκαρφαλωμένα αμφιθεατρικά, ένα
μικρό λιμάνι γεμάτο βάρκες και πλοιάρια, το ψηλό μαρμάρινο ρολόι του Καθεδρικού
Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου, να δεσπόζει στο μέσο της παραλίας και χρώμα
παντού, φώς, λαμπρότητα. Η λιτότητα και η Μεγαλοπρέπεια σε όλο της το μεγαλείο.
Η παραλία γεμάτη κόσμο αλλά μια παράξενη ηρεμία είναι
διάχυτη, οι ρυθμοί τελείως διαφορετικοί, χωρίς άγχος, χωρίς βιασύνη και οι
ντόπιοι φιλικοί και εγκάρδιοι. Διασχίζοντας την παραλία έχεις καλημερίσει κόσμο
εκατό φορές. Αυτοκίνητα πουθενά. Μόνο δυό τρία απορριμματοφόρα του Δήμου.
Κανένα τροχοφόρο στην Ύδρα, λόγω προστασίας της από τον αρχαιολογικό νόμο.
Βάλσαμο για τον κουρασμένο ταξιδιώτη . όπου τίποτα δεν μπορεί να πληγώσει τη
ματιά, την ακοή την όσφρησή του.
Ουρανός, θάλασσα με νερά πεντακάθαρα, κρυστάλλινα, ένα τοπίο
που μοιάζει να μην είναι στατικό αφού απ’όπου και αν το κοιτάξεις ανακαλύπτεις
και μια άλλη λεπτομέρεια και όσο γέρνει η μέρα, το φως και οι σκιές προσδίδουν
και μια διαφορετική όψη. Γι’αυτό άλλωστε είναι και το αγαπημένο νησί των
καλλιτεχνών. Είναι από μόνο του έμπνευση, μουσική, πίνακας, ποίηση.
Η βόλτα στα σοκάκια σε αφήνει άναυδο, γεμίζει την ψυχή και
την κάθε σου αίσθηση χρώμα από βουκαμβίλες, καμέλιες, λουλακί γκρίζα μπλε
παραθυρόφυλλα, αρώματα από φούλια και γαρδένιες που δραπετεύουν από τις
μισάνοιχτες πόρτες των αυλών και οι τοίχοι και τα κατώφλια των σπιτιών
κάτασπρα, φρεσκοασβεστωμένα να αστραποβολούν και ν’αναδύουν την μυρωδιά της
πάστρας.
Ανηφορίζοντας προς τα Καλά Πηγάδια φτάνεις στην Κιάφα την πόλη
που αρχικά φτιάχτηκε μακριά από την παραλία γύρω στο 1460 περίπου. Υπάρχουν
ακόμη κάποια ερείπια των παλιών σπιτιών. Και ακριβώς εκεί ο πανέμορφος ναός του
Α. Κωνσταντίνου του Υδραίου. Η θέα από το προαύλιο της εκκλησίας είναι
εκπληκτική. Λόφοι τριγύρω καμωμένοι από Φιλίπρα και μπροστά ν’ απλώνεται το
λιμάνι , ο Δοκός και οι ακτές της Πελοποννήσου. Πάνω από το Α. Κωνσταντίνο και
μέσα από ένα πυκνό πευκοδάσος ένα ειδυλλιακό μονοπάτι σε οδηγεί στο Μοναστήρι
του Προφήτη Ηλία και δίπλα στο επιβλητική ψηλότερη κορφή της Ύδρας, το όρος
Έρως και παλιότερα Έρε.
Κάθε μέρα, μια άλλη μέρα…Από το πρωινό καφεδάκι στο λιμάνι,
στους καθημερινούς περίπατους, το μπάνιο και τις βαρκάδες, στις επισκέψεις στα
δεκάδες αξιοθέατα, μέχρι και τις βραδινές ρομαντσάδες στα σοκκάκια του νησιού
και το ποτό στα ήσυχα μπαράκια του νησιού, η ζωή κυλάει πάντα αλλιώς…
Υπάρχουν πολλά μονοπάτια πολύ καλά διατηρημένα τριγύρω στο
νησί και ένας πολύ καλός λόγος για περπάτημα. Είναι πολλοί οι περιπατητές και
φυσιολάτρες που έρχονται γι’ αυτόν τον λόγο. Έρος, Επισκοπή, Καμίνια, Βλυχός,
Μπίστι, Ζούρβα, Μαντράκι, Κάθε προορισμός, κάθε πέρασμα έχει και την δική του
μαγεία, κάθε ματιά και μια καλλιτεχνική φωτογραφία. Αλλού θάλασσα απέραντη,
αλλού μονάχα βράχια και δέντρα και ένα διάχυτο άρωμα από αλμύρα, σπέντζες,
ανεμώνες, θυμάρι, κυπαρίσσι , πεύκο, ευκάλυπτο, αγριολούλουδα και εκείνα τα
θαλασσοπούλια να συντροφεύουν κάθε σου βήμα.
Τα καταλύματα στην Ύδρα είναι αρκετά και μπορείς να βρεις
αυτό που θέλεις ανάλογα με τις δυνατότητές σου. Έτσι κι αλλιώς όλα είναι
πεντακάθαρα και η φιλοξενία μοναδική. Το βραδάκι φαγητό σε ένα από τα
εστιατόρια ή τις ταβέρνες ακόμη και τις καφετέριες της παραλίας , ή σε εκείνα
που ανακαλύπτεις μέσα στα ρομαντικά σοκάκια. Και η βραδιά σου κλείνει με ένα
ποτό σε κάποιο μπαράκι ατενίζοντας τη θάλασσα και τον απίστευτα έναστρο ουρανό.
Κάθε καινούργια μέρα σε αυτό το νησί είναι σαν να το βλέπεις
και για πρώτη φορά. Κάθε μέρα και κάτι διαφορετικό να κάνεις και να δεις.
Επίσκεψη σε ένα από τα μουσεία, στο ΙΑΜΥ, στου Κουντουριώτη, στο Βυζαντινό,
κολύμπι στη Σπηλιά , στο Αυλάκι, στο Καμίνι ή αν θέλεις και πιο μακριά στο
Βλυχό, στις Πλάκες στο Μπίστι, στον Α. Νικόλαο, στο Μαντράκι, στη Λιμνιόνιζα.
Υπάρχουν πολλές βαρκούλες που έχουν τακτικά δρομολόγια. Ακόμη μπορείς και να
μισθώσεις μια, για τον γύρο του νησιού , κάτι που πραγματικά αξίζει τον κόπο.
Πολλοί κάνουν μαθήματα υποβρυχίων καταδύσεων ενώ στον κόλπο του Μαντρακίου
αρκετοί απολαμβάνουν θαλάσσια σπορ, σκι, σερφινγκ, κανό.
Από τις πολύ όμορφες στιγμές του νησιού είναι το πρωινό
καφεδάκι και ίσως και μια παρτίδα τάβλι, σε κάποια από τις καφετέριες τις
παραλίας που από πολύ νωρίς γεμίζουν κόσμο. Μπορείς να κάτσεις με τις ώρες ,
χαζεύοντας τον κόσμο, τους κατοίκους που πηγαινοέρχονται στις δουλειές τους ή
κουβαλούν εμπορεύματα, από το φέρρυ που μόλις ξεφόρτωσε με καροτσάκια, τους μαθητές
που τρέχουν να προλάβουν το κουδούνι, εργάτες καθαριότητας να πλένουν και να
καθαρίζουν τα πλακόστρωτα, τα φορτηγά του Δήμου στα δρομολόγιά τους, βάρκες
αραγμένες όπου ψαράδες με τις πολύχρωμες νιτσεράδες τους πουλάν τις πλούσιες
ψαριές τους, τον κόσμο που κατεβαίνει από το πρώτο Ιπτάμενο από Πειραιά, Καΐκια
που έρχονται, ξεφορτώνοντας λαχανικά και φρούτα για τα μανάβικα , εφημερίδες
και περιοδικά για το πρακτορείο και κάθε λογής εμπορεύματα. Εκείνον τον
συμπαθέστατο κύριο σε μια γωνιά να πουλάει φαρμικόρες, ρίγανη και μέλι ,ο
Παντελής στην κόκκινη βαρκούλα του να παλεύει να ξεμπερδέψει κάποιες άγκυρες
και η καμπάνα της μητρόπολης σταθερά την ώρα να σημαίνει, κάθε μισή ώρα. Ξένοι
με φωτογραφικές μηχανές στα χέρια να δείχνουν και να φωτογραφίζουν με επιφωνήματα
θαυμασμού, το «Πλατυτέρα» να εμφανίζεται όπως και κάθε μέρα χρόνια τώρα.
Αδειάζει ο νους σου…
Η Ύδρα εμπνέει , η ενέργειά της, το χρώμα της , το φως της,
η θάλασσα , ο ουρανός, το άρωμά της, τα πανέμορφα σπίτια της, τα πεντακάθαρά
της καλντερίμια. Με το που πατάς το πόδι σου στο πλακόστρωτο της παραλίας,
νοιώθεις σαν να φορτίζεσαι ενεργειακά, σα να περνάς σε μια άλλη διάσταση…
Ούτε μια μέρα μέσα στο χρόνο δεν περνάει αυτό το νησί στον
λήθαργο του χειμώνα. Τα μεσημέρια πάντα γεμίζει κόσμο, είτε από το «Πλατυτέρα»
είτε από άλλα τουριστικά ημερόπλοια, είτε από σχολεία σε μονοήμερες εκδρομές
και βέβαια πολλούς ανεξάρτητους τουρίστες που καταφθάνουν τα Σαββατοκύριακα. Τα
τουριστικά της παραλίας ανοίγουνε τις πόρτες τους να υποδεχτούν τους επισκέπτες.
Κάποιοι ψωνίζουν, άλλοι απλά περιφέρονται, ίσως και μερικοί θα ρίξουν μια
βουτιά στη «Σπηλιά». Αρκετοί θα προτιμήσουν μια βόλτα με τα γαϊδουράκια που
υπομονετικά περιμένουν στη σειρά τους.
Νωρίς το απόγευμα η παραλία αλλάζει πρόσωπο. Όλα έχουν
ησυχάσει , κάποιοι κυκλοφορούν ακόμη, κάποιοι αράζουν σε κάποια καφετέρια,
ρουφώντας τις τελευταίες του ήλιου αχτίδες πριν την δύση, παρέα μ’ ένα καφεδάκι
ή ένα ποτήρι δροσερό κρασί. Στους δρόμους προς Μαντράκι και Βλυχό κάποιοι
τελευταίοι περιπατητές, άλλοι μαζί με τα σκυλάκια τους, άλλοι με μια αγκαλιά
λουλούδια ή μια σακούλα φρεσκομαζεμένα χόρτα και κυρίως ο κύριος Ντίνος
κλασσικά και ακούραστα προς τον Αγ. Ονούφριο και πίσω πάλι .
Και καθώς η νύχτα πέφτει, το νησί αποκτάει μια όμορφη,
γλυκιά γαλήνια όψη . Τα φώτα στην παραλία στα μαγαζιά και στα σπίτια αναμμένα
και ο κόσμος κυκλοφορεί νωχελικά αράζοντας κάπου για το δείπνο ή κάποιο ποτό
και διασκέδαση σε κάποιο από τα πολλά μπαράκια. Η μέρα τελειώνει νωρίς στην
Ύδρα , αν το θέλεις, όπως πολύ νωρίς αρχίζει. Και είναι όμορφη, κάθε μέρα και
ένα περίεργο πράγμα σ’ αυτόν τον μαγικό τόπο . Κάθε καινούργια μέρα που
ξημερώνει είναι σα να ζεις για πρώτη φορά.
Η Ύδρα τελικά δεν χρειάζεται συστάσεις ούτε να καταταχθεί
στους παγκόσμιους τουριστικούς προορισμούς. Κατέχει αυτή τη πρωτιά πολλές
δεκαετίες τώρα. Είναι από τα πιο όμορφα και ειδυλλιακά νησιά του κόσμου, από τα
πιο πολυφωτογραφημένα και αγαπημένη επιλογή εκατομμυρίων επισκεπτών Εμπνέει , η
ενέργειά της, το χρώμα της , το φως της, η θάλασσα , ο ουρανός, το άρωμά της,
τα πανέμορφα σπίτια της, τα πεντακάθαρά της καλντερίμια. Με το που πατάς το
πόδι σου στο πλακόστρωτο της παραλίας, νοιώθεις σαν να φορτίζεσαι ενεργειακά,
σα να περνάς σε μια άλλη διάσταση, σε έναν χωροχρόνο όπου συνδυάζονται η
πραγματικότητα και οι ιστορικές μνήμες , μνήμες που ενισχύονται από αγάλματα
ηρώων της Επανάστασης, από τις ιστορίες τους, από τα επιβλητικά κερέσμπινα
Αρχοντικά τους. Αδειάζει ο νους σου κατά έναν μαγικό τρόπο. Σα να εξαφανίζεται
το άγχος και οι σκέψεις, πράγμα τόσο σημαντικό για τον κουρασμένο ειδικά στην
εποχή μας άνθρωπο. Και δε νιώθεις τουρίστας, νιώθεις κι εσύ μέρος αυτής της
πραγματικότητας, με το να ενσωματώνεσαι σχεδόν αυτόματα με το περιβάλλον, μα
κυρίως με τη φύση και τις εκφράσεις της σε όλο της το μεγαλείο.
Και όλα αυτά παντρεύονται μοναδικά με την πραγματικότητα, με
τη σύγχρονη Ύδρα της οποίας η ανάκαμψη άρχισε – μετά τους παγκόσμιους πολέμους
– το 1956 με την ταινία «Το παιδί και το Δελφίνι» . Η Σοφία Λόρεν και ο Άλαν
Λαντ ξαναθύμισαν στο παγκόσμιο κοινό τι ήταν, και τι προφέρει το πανέμορφο αυτό
νησί. Ακολούθησαν δεκαετίες μεγάλης τουριστικής ανάπτυξης , στην πορεία των
οποίων η Ύδρα διατήρησε απόλυτα αναλλοίωτο το χρώμα της.
Μέχρι τώρα το 2013 η Ύδρα είναι σαν να μην έχει περάσει μια
μέρα. Προκλητική, πανέμορφη, ερωτεύσιμη αλλά ταυτόχρονα και απόλυτα
προσαρμοσμένη στις ανάγκες και τις απαιτήσεις της σύγχρονης εποχής. Μπορείς να
ζήσεις ταυτόχρονα στον 16ο αιώνα αλλά με όλες σχεδόν τις ανέσεις του 21ου.
Απομόνωση η κοινωνικότητα, ξεκούραση ή εξερευνήσεις, φύση ή κέντρο, ότι και να
διαλέξεις αξίζει να διαλέξεις την Ύδρα. Μαγνητίζει αυτός ο τόπος, η
μοναδικότητά του , η ομορφιά η απλότητα και το Μεγαλείο του, σε ξεκουράζει σε
ανανεώνει σε γεμίζει φως και αγέρα και αυτό φτάνει να την γνωρίζεις και να
έρχεσαι ξανά και ξανά γιατί είναι δεδομένο ότι κάθε φορά θα αντικρίζεις κάτι
τόσο γνώριμο μα και πρωτόγνωρο συνάμα.
Της Σοφίας Μωρές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου