Το ατομικό παιχνίδι και η Ύδρα

Σημαντικοί άνθρωποι με εμπειρία στην αγορά αλλά και προσωπική αξία  βρέθηκαν στην Ύδρα.  Ήταν όλοι εκεί, Έλληνες και αλλοδαποί προσκεκλημένοι. Κοινό σημείο αναφοράς η οικονομική κρίση, η Ελλάδα, οι εταίροι και φυσικά πυρήνας των συζητήσεων η ασφαλιστική αγορά. Το συνέδριο «δεμένο», οργανωτικά δυναμικό, πλαισιωμένο με προσοχή φανέρωσε τη διάθεση, το μεράκι και τη δουλειά των ανθρώπων που το στήριξαν. 

Πέρα από αυτό όμως, η  διεθνής  αυτή συνάντηση ελληνικής πρωτοβουλίας που σίγουρα είναι ένα σημείο αναφοράς εξελίχθηκε σε εστία προβληματισμού.

Εκεί το αδιέξοδο αναζητούσε διέξοδο. Οι παρευρισκόμενοι είτε στις επίσημες τοποθετήσεις τους είτε στις προσωπικές συζητήσεις τους κατέγραφαν το πρόβλημα.

Και ποιο είναι αυτό; Το γνωστό:  Οι εργασίες του κλάδου σκοντάφτουν, η παραγωγή μειώνεται στην πλειονότητα των περιπτώσεων και τα νομικά πρόσωπα αρχίζουν να ανησυχούν.  Η ασφαλιστική συνείδηση δεν είναι ανεπτυγμένη τόσο όσο θα χρειαζόταν για να προχωρούν οι δουλειές. Η οικονομική δυσκολία ακόμα και για όσους γνωρίζουν καλά τη σημασία της ασφάλισης  έγινε έναυσμα για να προχωρήσουν σε ασφαλιστική «ασυνειδησία».

Η οικονομική αστάθεια του κράτους κλυδώνισε τις επιχειρήσεις όπου με τη σειρά τους  αυτοτιμωρήθηκαν, περικόπτοντας λίγο η ολότελα τις ασφαλιστικές τους καλύψεις. Το ίδιο έγινε και με τους καταναλωτές οι οποίοι μάλλον το μόνο που σκέπτονται εν μέσω παλινωδιών είναι να μην έχουν ακόμα τιμολογιακό βάρος.

 Όλα αυτά και πολλά άλλα άμεσα ή έμμεσα συζητήθηκαν εκεί στην Ύδρα. Συζητήθηκαν και οι συνέργειες, και η σημασία τους. Συζητήθηκε και το μείζον θέμα της οργάνωσης εκδηλώσεων που συμβάλλουν στην εξωστρέφεια.  Είτε με σημαντικές μελέτες είτε με συναισθηματικές προσωπικές παρουσιάσεις όλοι και όλα κατέδειξαν, κατέγραψαν, ανέδειξαν το πρόβλημα. Υπάρχει όμως μια διαφορά: ότι το πρόβλημα  δεν είναι το ίδιο για όλους.

Ούτε η αντιμετώπιση είναι ίδια για όλους, ούτε στην μεγάλες συναντήσεις όπως αυτή της Ύδρας δίνονται λύσεις. Η σημασία τους έχει χαρακτήρα «ανιχνευτικό» όπου οι άνθρωποι αυτοί που γνωρίζουν, μετέχουν στα δρώμενα και αποφασίζουν να παίρνουν τα μηνύματα του περιβάλλοντος και να τα αξιοποιούν –αυστηρά και μόνο- προς όφελος των εταιρειών τους.

Εν μέσω μάλιστα οξυμένων καταστάσεων είναι απόλυτα φυσιολογικό να λείπουν οι αβρότητες, να έχουν εκλείψει οι μεγαλοσύνες των ισχυρών προς τους αδυνάτους και  το περιβάλλον ανταγωνισμού να γίνεται ολοένα και πιο σκληρό. Σε τέτοιες συνθήκες αναμενόμενο να μην αποκαλύπτονται στρατηγικές και τα χαρτιά να μένουν κλειστά.  Το συμπέρασμα λοιπόν είναι ότι το «παιχνίδι» είναι αυστηρά ατομικό. Δεν είναι συλλογικό και κυρίως δεν είναι ίδιο για όλους.

Γιάννης Βερμισσώ

http://www.insuranceworld.gr