ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΟΦΑΝΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΠΟΥΛΟ

Σκέφτηκα πολύ πριν γράψω αυτό το κείμενο. Και τελικά το αποφάσισα. Γιατί απλά το χρωστάω σε δύο παιδάκια...

Στην Ύδρα, εορτάσαμε τα Άγια Θεοφάνεια, παρά τις δύσκολες καιρικές συνθήκες. Η Πανηγυρική Θεία Λειτουργία στους Ενοριακούς Ναούς, ολοκληρώθηκε με την Ακολουθία του Μεγάλου Αγιασμού, όπως και σε άλλες περιοχές.

Στην Ύδρα, κρατούμε ζωντανές τις παραδόσεις. Έτσι θέλω να πιστεύω, δηλαδή. Πάντα, μετά τη Θεία Λειτουργία στους Ενοριακούς Ναούς, σαν σήμερα, κατεβαίνουμε στο θρυλικό Μοναστήρι, το σημερινό Καθεδρικό Ναό και ακολουθούμε τη λιτανευτική πομπή στα Καλά Πηγάδια, με επικεφαλής τον Ιερό Κλήρο, αλλά και τις Αρχές του Τόπου, όπου γίνεται Αγιασμός για να ευλογηθούν τα νερά των δύο πηγαδιών. Αυτή η παράδοση, μετράει χρόνια ολόκληρα. Αδιάψευστοι μάρτυρες, οι παλαιές φωτογραφίες.

Στην Ύδρα, σαν σήμερα, μετά τον Αγιασμό στα Καλά Πηγάδια, κατεβαίνουμε στο «βραχίονα», όπου εκεί γίνεται η κατάδυση του Τιμίου Σταυρού και αγιάζονται τα νερά της θάλασσας. Ευλαβική παράδοση, την οποία οι παλαιότεροι Ναυτικοί με πολύ σεβασμό τιμούσαν, αφού ήταν σημαντική ημέρα γι΄ αυτούς. Φέτος, παρά το δυνατό αέρα, πραγματοποιήθηκε η καθιερωμένη τελετή, όπου τον Τίμιο Σταυρό έριξαν στα παγωμένα νέρα κατά σειράν οι Ιερείς: παπα-Ιωαννίκιος Καλαφάτης, παπα-Γεώργιος Βλαχόπουλος και τέλος παπα-Ακίνδυνος Δαρδανός (Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος), και έπεσαν νέα παιδιά για να τον ανασύρουν. Είχε προηγηθεί κατάδυση του Τιμίου Σταυρού και στο γραφικό λιμανάκι των Καμινίων, από τον παπα-Ευάγγελο Γκιάκο. (Μου αρέσει η προσφώνηση «παπά», γιατί είναι χαρακτηριστική στο Άγιον Όρος και τη χρησιμοποιούσαν και οι παλαιοί Υδραίοι, επηρεασμένοι θετικά από τους Κολλυβάδες Πατέρες που είχαν εγκατασταθεί εδώ και συνέστησαν τη Μονή του Προφήτου Ηλιού).

Στην Ύδρα, σήμερα, δε θα είναι υπερβολή αν πούμε ότι πολλές παραδόσεις ξεθωριάζουν. Κι αυτό, όχι επειδή δεν τις ακολουθούν οι κάτοικοι του Νησιού, αλλά επειδή κάποιες φορές δεν τους δίνεται η ευκαιρία να τις ζήσουν. Ναι, πληγώθηκα πολύ σήμερα, όταν είδα αυτά τα δύο παιδάκια που ανηφόριζαν μέσα στο κρύο προς τα Καλά Πηγάδια, συνοδευόμενα από το θείο τους - που τα είχε προετοιμάσει να δουν τον Αγιασμό, και έτσι να μπαίνουν στις παραδόσεις του Νησιού μας - να χάνουν αυτή την ευκαιρία, επειδή τελικά και αυτή η παράδοση χάνει το χρώμα της από βεβιασμένες κινήσεις. Γιατί αν είμαι υπερβολικός, πώς είναι δυνατόν να ξεκίνησε η πομπή στην προκαθορισμένη - όπως πάντα - ώρα και μέσα σε 20 λεπτά να έχει ολοκληρωθεί και η λιτανεία και ο Αγιασμός και να επιστρέφουν;  Υποθέτω ότι αυτή η συντόμευση του χρόνου, ήταν η αφορμή για τρανταχτές απουσίες... για πρώτη φορά κιόλας!

Θα μου πείτε, δύσκολες οι συνθήκες, συμφωνώ. Αλλά ας σεβαστούμε το ότι κάποιοι αψηφούν ακόμα και τον καιρό, επειδή δεν θέλουν να σβήσει αυτή η παράδοση. Ας σεβαστούμε ότι υπάρχουν κάποιοι «θεοπάλαβοι», που ζουν γι’ αυτές τις στιγμές. Ας σεβαστούμε, το γεγονός ότι θέλουν κι άλλοι να συμμετέχουν σε αυτές τις Ιερές Τελετές, αναζωογονούμενοι στην Ιερά Παράδοση της Πίστεώς μας και την Παράδοση του Τόπου μας. Στο κάτω - κάτω, οργάνωση χρειάζεται και θέληση! Δεν είναι αποκλειστικό δικαίωμα κάποιων λίγων αυτές οι στιγμές! Στο χέρι των ιθυνόντων είναι να μη σβήσουν όλα! Στο χέρι τους είναι, αν κάτι πάει να σβήσει, να το ζωντανέψουν. Δώστε πρωτοβουλία στα νέα παιδιά. Δώστε τους τη χαρά της συμμετοχής. Η Ερμιόνη είναι δίπλα μας και αποτελεί παράδειγμα!

            Κρατώ μία ατάκα, που είπε κάποιος νέος σήμερα: Αν ήταν προεκλογική περίοδος, θα γινόταν χαμός ποιος θα πρωτοκρατήσει την Εικόνα, ενώ σήμερα ψαχνόμασταν! Και του απαντώ με μια φράση που άκουσα σε προεκλογική περίοδο: Η καλύτερη εποχή για κηδείες είναι αυτή, γιατί έχεις εξασφαλίσει βαστάζους!!!

Ξέρω ότι θα χαρακτηριστώ άσχημα με αυτό το κείμενο. Αλλά, πιστέψτε με, είναι όσο πιο απλό και αντικειμενικό μπορούσα. Άλλωστε, είμαι κι εγώ ένας από εκείνους τους «θεοπάλαβους», που τρελλαίνονται για να συμμετέχουν στις Ακολουθίες.

Αν κάποια στιγμή κάνουμε ήρεμα την αυτοκριτική μας, θα διαπιστώσουμε ότι έχουμε ευθύνη στις επερχόμενες γενιές, για να τους παραδώσουμε αυτά που παραλάβαμε. Ναι, είναι χρέος και ευθύνη μας! Αλλιώς θα κλαίμε πάνω σε αποκαΐδια σε λίγα χρόνια.

Γιαννάκη και Δήμητρα, λυπάμαι που δεν είδατε ούτε φέτος αυτό που περιμένατε με λαχτάρα. Ο θείος σας, διαμαρτυρήθηκε λέγοντας ότι είναι η τρίτη χρονιά που συμβαίνει αυτό. Ελπίζω του χρόνου να τα καταφέρετε και να τα καταφέρουμε! Αλλιώς θα δικαιωθεί αυτός που λέει «δε μας θέλουν».

Χρόνια πολλά και φωτεινά! Συγχαρητήρια στο Υδραιόπουλο Ανδρέα Θεοδοσίου, που ανέσυρε τον Τίμιο Σταυρό για τρίτη φορά. Να είναι πάντα άξιος και ευλογημένος.

ΑΡΘΡΟ: ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΠΟΥΛΟΣ, ΥΔΡΑ

ΦΩΤΟ: ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΟΥ ΣΠΗΛΙΟΥ ΣΠΗΛΙΩΤΗ