Αυτή η βαρκούλα, την ύπαρξη της οποίας είχα ξεχάσει εντελώς, μου θυμίζει κάποιο πρωϊνό του καλοκαιριού του 1965 νομίζω (ήμουν τότε 9-10 ετών), που ο πατέρας σου Μπάμπης Μωρές, ο πατέρας μου και ένας Ιταλός θείος μου ξεκινήσαμε στις 4-5 τα χαράματα για ψάρεμα. Κάπου ανάμεσα σε Καμίνι και Βλυχό ακογόταν ακόμα η μουσική από την θρυλική Quinta (που αργότερα στέγασε την disco Heaven)ενώ ψαρεύαμε. Την εποχή εκείνη το καλωδιακό πλοίο του ΟΤΕ Θαλής ο Μιλήσιος πόντιζε καλώδια τηλεφώνου ή ηλεκτρικού ρεύματος και θυμάμαι ότι κάποια στιγμή δέσαμε πάνω στο πλοίο που ήταν αρόδο έξω από το λιμάνι, και συνεχίσαμε το ψάρεμα μέχρι που ξημέρωσε για τα καλά και επιστρέψαμε στο λιμάνι. Νοσταλγικές εποχές. Αλέξανδρος Παπαγιάννης.
Αυτή η βαρκούλα, την ύπαρξη της οποίας είχα ξεχάσει εντελώς, μου θυμίζει κάποιο πρωϊνό του καλοκαιριού του 1965 νομίζω (ήμουν τότε 9-10 ετών), που ο πατέρας σου Μπάμπης Μωρές, ο πατέρας μου και ένας Ιταλός θείος μου ξεκινήσαμε στις 4-5 τα χαράματα για ψάρεμα. Κάπου ανάμεσα σε Καμίνι και Βλυχό ακογόταν ακόμα η μουσική από την θρυλική Quinta (που αργότερα στέγασε την disco Heaven)ενώ ψαρεύαμε. Την εποχή εκείνη το καλωδιακό πλοίο του ΟΤΕ Θαλής ο Μιλήσιος πόντιζε καλώδια τηλεφώνου ή ηλεκτρικού ρεύματος και θυμάμαι ότι κάποια στιγμή δέσαμε πάνω στο πλοίο που ήταν αρόδο έξω από το λιμάνι, και συνεχίσαμε το ψάρεμα μέχρι που ξημέρωσε για τα καλά και επιστρέψαμε στο λιμάνι. Νοσταλγικές εποχές. Αλέξανδρος Παπαγιάννης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο όμορφες αναμνήσεις κύριε Παπαγιάννη. Μοναδικές στιγμές που φαντάζουν σαν να υπήρξαν σε άλλο πλανήτη. Υπέροχα. Να είστε καλά
Διαγραφή