Το Σάββατο 10 Δεκεμβρίου στο γραφικό εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου στο Μαντράκι τελέστηκε λειτουργία στην μνήμη του Αγίου. Μέσα σε μια συγκινητικήκαι κατανυκτική ατμόσφαιρα οι πιστοί που προσήλθαν προσευχήθηκαν για τους ανθρώπους που ταξιδεύουν και μνημόνευσαν όσους χάθηκαν στην θάλασσα. Ως ναυτικός λαός οι Υδραίοι είναι άμεσα συνδεδεμένοι με το υγρό αυτό στοιχείο και σε πολλές οικογένειες υπάρχει μια ιστορία πικρή να θυμούνται.
Κρατώντας στα χέρια μου μια ιστορική εικόνα του Προστάτου των Ναυτικών μας, στη Δέηση που έγινε σήμερα κατά την ώρα της Λιτανείας, στον εορτασμό του Ιερού Ναού του Αγίου Νικολάου στο Μανδράκι Ύδρας. Κάθε χρόνο τέτοια μέρα, ο Ιερέας παρακαλεί το Θεό για τους Ναυτικούς μας και για την καλή τους επάνοδο, ενώ μνημονεύει και εκείνους που το υγρό στοιχείο κράτησε στην αγκαλιά του και ψάλλουμε το "αιωνία η μνήμη". Η Εικόνα ανήκε στον πρόσφυγα από τη Σμύρνη Ιερέα Φιλάρετο Ζαφείρη και σήμερα στην κόρη του, Ντόρα Ζαφείρη - Μωρές, σύζυγο του αξέχαστου φίλου μας Μπάμπη Μωρές. Στη φωτογραφία, η κυρία Μωρές διακρίνεται πίσω μου.
Εμμανουήλ Πούλος
Ο ιερέας Φιλάρετος Ζαφείρης με καταγωγή από την Μυτηλήνη, γεννήθηκε το 1887 στο Σακράνι της Περγάμου. Αργότερα παντρεύτηκε την Δέσποινα Σταυρίδη γεννημένη στην Πάρσα της Σμύρνης όπου και εγκαταστάθηκαν. Η Πάρσα - από το βυζαντικό Παρσάδα- ήταν μια πανέμορφη πόλη με μαγευτικά περιβόλια στον νομό Αϊδινίου της Σμύρνης, 16 χιλιόμετρα από το Νυμφαίο και τόπος παραθερισμού των οικογενειών της Σμύρνης.
Είχε 3000 κατοίκους εκ των οποίων οι 1800 ήταν Έλληνες. Υπήρχαν 56 καταστήματα, 22 βρύσες, 6 νερόμυλοι, 2 χάνια, 1 λουτρό και 1 τζαμί. Οι Έλληνες πιστοί εκκλησιαζόντουσταν στην εκκλησία του Αγίου Δημητρίου όπου τέλεσε ιερέας ο Φιλάρετος Ζαφείρης και ο Ιωάννης Παπάζογλου. Η Δέσποινα Ζαφείρη ήταν δασκάλα στο μικτό σχολείο της πόλης και είχε την τύχη και την τιμή να προλογίσει τον Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο Σμύρνης κατά την επίσκεψή του στην Πάρσα.
Το 1922 η καταστροφή της Σμύρνης βρίσκει τον πατέρα Φιλάρετο με την Δέσποινα και τον οκτάμηνο γιο τους Γιώργο στον πικρό δρόμο της προσφυγιάς προς την Ελλάδα. Μετά από σύντομη παραμονή στον Πειραιά τον έστειλαν να αναλάβει τον Ι.Ν. του Αγίου Νικολάου στον Γαλατά Χανίων στην Κρήτη, όπου και έμεινε ως το 1935 αφήνοντας εποχή για την καλοσύνη του και το φιλανθρωπικό του έργο.Γυρνώντας στην Αθήνα δημιούργησε το Ι.Ν. των Αγίων Αναργύρων στην Ν. Σμύρνη όπου και παρέμεινε μέχρι τον θάνατό του το 1957.
Απέκτησε 3 κορίτσια και 2 αγόρια εκ των οποίων ο νεότερος ο Μιλτιάδης Ζαφείρης σκοτώθηκε το 1941 σε σαμποτάζ κατά των Γερμανών στο εργοστάσιο αεροπλάνων στο ΕΝΤΕΜ του Π. Φαλήρου.
Ο πατέρας Φιλάρετος έμεινε στην μνήμη των ανθρώπων και στις ιστορίες τους προς τις επόμενες γενιές για την καλοσύνη της ψυχής του και την απεριόριστη κάθε είδους βοήθεια που πρόσφερε στους συνανθρώπους του.
Μπράβο τα θέματα που ασχολείστε είναι αντάξια των εικόνων(φωτογραφιών)του Μπάμπη. Χρειάζονται πολύ περισσότερο στις μέρες μας ειδικά στο νησί μας που καθημερινά φθείρεται με λόγια , λόγια, λόγια ανεύθυνων που ασχολούνται με τα κοινά. Και το χειρότερο όλοι πιστεύουν πως είναι σωτήρες.
ΑπάντησηΔιαγραφή