Η καταγωγή του ήταν από την Υδραίικη Οικογένεια των Βώκων. Γεννήθηκε στη Πάτρα και πέθανε στο Παρίσι. Είναι ο παππούς του καθηγητή φιλοσοφίας Γεράσιμου Βώκου.
Ο Γεράσιμος Βώκος ήταν δημοσιογράφος, χρονογράφος και αρθρογράφος, αισθητικός, δοκιμιογράφος, συγγραφέας, ζωγράφος και χαρακτήρας έντιμος, ειλικρινής και αγαθός.
Άρχισε την επαγγελματική του σταδιοδρομία ως δημοσιογράφος με ιδιαίτερη κλίση ως χρονογράφος και αρθρογράφος στις σπουδαιότερες αθηναϊκές εφημερίδες της εποχής του. Συνέχισε όμως ως λογοτέχνης με διάφορες μελέτες και δοκίμια εκδίδοντας πλείστα βιβλία ποικίλου περιεχομένου. Αξιολογότερα εκ των οποίων ήταν "Ο Κύριος Πρόεδρος" (μυθιστόρημα 1893), "Το 21" (1901, θεατρικό έργο), "Η Μεγάλη ιδέα" (1901, επίσης θεατρικό έργο), "Η κατοχή" (ιστορικό 1905, που διασκευάσθηκε σε θεατρικό έργο και σημείωσε εκ του αριθμού των παραστάσεων μεγάλη επιτυχία), "Ελληνικαί Συμφωνίαι" (1916), "Διηγήματα" (1923), "Εκτοπισμένος" (1923) κ.ά.
Ο Γ.Β. ίδρυσε επίσης και διεύθυνε δύο φιλολογικά περιοδικά υπό τους τίτλους "Το περιοδικό μας" (15νθήμερη επιθεώρηση του Πειραιά - 1900) και ο "Καλλιτέχνης" (Αθήνα 1910-1912). Στη τελευταία περίοδο του βίου του εγκαταστάθηκε στο Παρίσι και επιδόθηκε στη ζωγραφική με αρκετή μάλιστα επιτυχία μολονότι αυτοδίδακτος. Τα θέματα των πινάκων του ήταν εμπνευσμένα αφενός μεν, από την ελληνική φύση (ιδίως τοπία του Πηλίου),αφετέρου δε από τη παρισινή ζωή αξιολογότερα των οποίων υπήρξαν "Τα κορίτσια στο δάσος της Βουλώνης", "Μια χήρα πολέμου σε πάρκο" κ.ά.
Έχοντας από μικρός είχε το ταλέντο να ζωγραφίζει , σε προχωρημένη ηλικία γεννήθηκε μέσα του η όρεξη να γίνει ζωγράφος και έφυγε για το Παρίσι. Εκεί έζησε ως ζωγράφος μέχρι τον θάνατό του το 1927.
Στην gallerie du taureau στο Παρίσι ο ζωγράφος εκθέτει 30 περίπου έργα του και μερικά σχέδιά του. τα περισσότερα είναι από το Πήλιο . Οι κριτικές που γράφηκαν εκφράζονται κολακευτικά για το έργο του καλλιτέχνη που δεν ήταν δυνατόν παρά να εκτιμηθεί γιατί έχει ατομισμό αλήθεια και απλότητα στην οποία έχει φτάσει ύστερα από μελέτη και εξέλιξη.
Ο Γεράσιμος Βώκος είχε προικιστεί από τη φύση για γίνει ανώτερος πνευματικός άνθρωπος και καλλιτέχνης και θα γινόταν μεγάλος, αν έκανε ανώτερες σπουδές σύμφωνα με την καλλιτεχνική του κλίση . Ο πατέρας του δε, αξιωματικός του Ναυτικού, ήθελε να τον κάνει δικηγόρο. Οι γονείς νόμιζαν τότε, ότι αυτοί κανονίζουν τη σταδιοδρομία των παιδιών τους και όχι η φύση που τα προικίζει κατά τους νόμους της. Ο Γεράσιμος δεν έκανε για δικηγόρος και για να το αποφύγει έδωσε εξετάσεις και μπήκε στον οικονομικό κλάδο του πολεμικού ναυτικού, αλλά γρήγορα παραιτήθηκε και προσλήφθηκε ως δημοσιογράφος στην"Ακρόπολι". Ο Βλ. Γαβριηλίδης τον έστειλε το 1896 ανταποκριτή στο Βερολίνο όπου όμως τον άφησε χωρίς χρήματα όπου ο Βώκος τότε έπαθε ψυχική κρίση και το προξενείο της Τεργέστης τον έκλεισε σε ψυχιατρική κλινική. Έγινε καλά όμως και εξακολούθησε να εργάζεται ως δημοσιογράφος. Για το Βώκο έχουν γραφτεί πολλά.
Ο Κώστας Βάρναλης στο βιβλίον του "Ζωντανοί Άνθρωποι", γράφει για το Βώκο: "δημοσιογράφος, ποιητής, διηγηματογράφος , μυθιστοριογράφος, δραματογράφος, κριτικός της τέχνης και της λογοτεχνίας, αισθητικός, φιλόσοφος, εκδότης περιοδικών, μουσικοσυνθέτης, ζωγράφος και καλός άνθρωπος, καλοδεμένος και γερό σκαρί, μα ανήσυχος, λιγομίλητος, παράξενος και θαλασσοδαρμένος από τις φουρτούνες της ζωής, άλλαζε κάθε λίγο επάγγελμα, τόπο και φάτσα. Πότε στην Αθήνα πότε στον Πειραιά, πότε στα χωρία του Πηλίου, στην Αλεξάνδρεια, στο Παρίσι, στη Λόντρα, στη Νέα Υόρκη, και πότε ποθενά. Δεν τον χωρούσε ούτε ο τόπος, ούτε ο εαυτός του. Πολύ έξυπνος και χιουμορίστας, αλλά καχύποπτος, βρισκόταν πάντα στα όπλα. Στην Αθήνα είχε γνωρίσει τη δόξα με την "Κατοχή" που παίχθηκε ένα ολόκληρο καλοκαίρι στη Νέα Σκηνή και ο εκδότης του "περιοδικού μας" (1900) και του "Καλλιτέχνη" (1910-12) κατάφερε να υψώσει το επίπεδο του τύπου στην Ελλάδα και να δημιουργήσει μια αξιόλογη πνευματική κίνηση.
http://el.wikipedia.org
ΥΔΡΑΙΚΑ ΝΕΑ 1970, ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΟΥ ΜΠΑΜΠΗ ΜΩΡΕΣ
ΥΔΡΑΙΚΑ ΝΕΑ 1970, ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΟΥ ΜΠΑΜΠΗ ΜΩΡΕΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου