Ο χειμώνας που πέρασε στην μαγική Ύδρα

Νεκρή εποχή, low season κατά τους τουριστικούς όρους.  Δεν υπάρχει θάνατος όμως σε αυτόν τον τόπο , παρά μια διαρκής αναγέννηση.  Μετά την καλοκαιρινή κάψα, τη συνεχή εγρήγορση και το τρέξιμο, την πολυκοσμία και τη βοή , ξυπνάς ένα πρωινό φαινομενικά ίδιο με τα προηγούμενα και βλέπεις το νησί με άλλο βλέμμα, δεν το κοιτάς απλώς.  Και ναι, ήρθε το Φθινόπωρο, ο Χειμώνας οι δροσερές, οι παγωμένες  οι ηλιόλουστες, οι βροχερές ημέρες.  Και ο τόπος παίρνει άλλη μορφή, εκείνη της γαλήνης , της μαγείας , της ανυπέρβλητης ομορφιάς , και το μόνο που λαχταράς είναι να ξυπνήσεις και την άλλη μέρα και την άλλη, να δεις κάτι καινούργιο γιατί σε αυτή την πατρίδα όσες φορές και αν την δεις κάθε φορά ανακαλύπτεις και κάτι διαφορετικό, χωρίς ποτέ να χορταίνεις να τη βλέπεις ούτε ποτέ να πιστεύεις την τύχη που έχεις να είσαι κάτοικός της.  Χειμώνας" νυχτώνει στις 5 . Κι όμως ξυπνάς πιο πρωί και τα προλαβαίνεις όλα όσο πιο γρήγορα για να μείνει ώρα πριν τη δύση να την περπατήσεις να την μυρίσεις να χαθεί η ψυχή σου στη μαγεία της, στα μονοπάτια στον ουρανό στη θάλασσά της.  Ένα σακίδιο στον ώμο , καλά παπούτσια μπορεί και το σκυλί σου για παρέα και δρόμο. 

  Ένα αριστούργημα που τα μάτια και όλες οι αισθήσεις δεν χορταίνουν.  Αρώματα βρεγμένης γης, αλμύρας, ουρανού ανάκατα με χρώματα από χορτάρι, σπέντζες, ανεμώνες, αγριολούλουδα και ήχοι αβασάνιστοι, ανεμπόδιστοι για την πεινασμένη ακοή, από θαλασσοπούλια, πετρίτες, κάθε λογιών πουλί και έντομο.  Σ ΄αυτόν τον τόπο τον μαγικό που νιώθεις Άνθρωπος που νιώθεις ένα με κάθε άλλο πλάσμα που ανασαίνει τον ίδιο αγέρα με σένα στον χρόνο αυτό του συναπαντήματός σας.  Σ' αυτή τη χώρα, τη μοναδική , σ' ετούτο το νησί, τη μοναδική πατρίδα. Μέχρι ο ήλιος να γείρει πίσω απ ' τον Δοκό σκορπίζοντας ίσκιους και χρώματα πρωτόγνωρα ολούθε ίσαμε να κοπιάσει η άλλη μέρα και η άλλη και η επόμενη μέχρι την τελευταία , που η βουλή Του μας έχει απλόχερα χαρίσει να κοιτάμε την πατρίδα της ψυχής μας σαν να'ναι κάθε φορά η πρώτη μας φορά