Τετάρτη 25 Αυγούστου 2010



Τα μάτια σου, η καταχνιά τους
Λέξεις χωρίς ήχο
Ιστορίες της ζωής μου
Μνήμες πολέμων που ποτέ δε πολέμησα
Ποτάμια συναισθημάτων που ποτέ δεν ένιωσα
Τοπία γνώριμα που δεν έχω ξαναδεί
Θάλασσες απέραντες που δεν έχω ταξιδέψει
Γέφυρες τα μάτια σου στα μάτια μου
Στην ψυχή μου, στην ταραχή της
Κάτι ανασαλεύει μέσα
Το μέρος εκείνο που θυμάται
Και το κρατάει μυστικό
Κάτι αρχίζει να με καίει
Να ξυπνάει τη λαχτάρα
Και το πάθος
Όλων των παράξενων πραγμάτων
Που με στοιχειώνουν χρόνια τώρα
Και δεν έχω προσεγγίσει καν το γιατί

2 σχόλια:

  1. Μηπως να ειναι Η ΑΓΑΠΗ ΣΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΝΗΣΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ; Μηπως να ειναι Η ΑΓΑΠΗ ΣΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ {ΤΟΤΕ} και ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΗΜΕΡΑ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. H ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΓΕΝΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ. ΓΙΑ ΤΙΣ ΘΥΣΙΕΣ ΤΟΥ ΤΟΤΕ , ΓΙΑ ΤΙΣ ΘΥΣΙΕΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ. ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΔΡΑ, ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. Η ΠΙΚΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΤΕΙΑ ΜΑΣ. Η ΑΝΑΓΚΗ ΟΤΙ ΚΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ. ΠΑΙΡΝΟΝΤΑς ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΩΝΤΑΣ ΣΗΜΕΡΑ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή

metamarks