Ύδρα την παραμονή του Αγίου Κωνσταντίνου του Υδραίου στις 09.20 το πρωί μετά το ψιλόβροχο και την αλλαγή του καιρού από ζέστη σε κρύο όλα άρχισαν να μυρίζουν με τις γνωστές μοναδικές μυρωδιές του νησιού μας. Το χώμα ποτισμένο από την βροχή ανέδυε τις μυρουδιές των μοναδικών λουλουδιών και φυτών του νησιού μας που έμπλεξαν με τις ξεχασμένες καβαλίνες από τα γαϊδουράκια του νησιού, τα τζάκια έβγαζαν τον λευκό καπνό από τα καλοκαμένα ξύλα ελιάς που στο εσωτερικό του σπιτιού έκαναν μια παχιά θράκα, ζεσταίνοντας το μπρίκι με τον καφέ του νοικοκύρη. Το ουράνιο τόξο αγκάλιαζε την Δοκό και το νησάκι του Βλυχού υποσχόμενο καλύτερο καιρό. Ο ήλιος δειλός, απρόσκλητος και ξεχασμένος μέσα στα πυκνά σύννεφα χάιδευε με τις ακτίνες του την μανιασμένη θάλασσα που αγριεμένη πήδαγε πάνω από τα βράχια του μικρού ψαρολίμανου του Καμινιού αφήνοντας πάνω τους τα σημάδια της μανίας της. Σε συζήτηση περαστικών επισκεπτών του νησιού μας, ακούσαμε να συζητούν τις διαπιστώσεις τους για τον τόπο μας. " Κάπως έτσι πρέπει να είναι ο... Παράδεισος, τυχεροί αυτοί που ζουν σ’ αυτόν τον τόπο". Τα λόγια πλέον είναι περιττά σκέφθηκα και απλά περιγράφω το περιστατικό.
Από το ιστολόγιο http://hydrasnews.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου