Απ' όπου και αν την κοιτάξεις, σ' όποια γωνιά και αν βρεθείς, γεμίζεις θύμησες νοσταλγικές. Είναι ο τόπος που έκανες τα πρώτα σου βήματα, καλοκαίρι στις Πλάκες του Βλυχού, το μέρος που αγκάλιασε τις παιδικές σου αναμνήσεις, που ερωτεύτηκες, που γαλούχησες το παιδί σου με την ιδέα και την περηφάνια αυτού του τόπου, που αγνάντεψες την πανώρια θέα της και ένιωσες αγαλλίαση, που μ' ένα χαμόγελο και μια χαιρετούρα με τους ανθρώπους εδώ, αισθάνεσαι τη γλύκα της επικοινωνίας και τη χαρά της κοινής αγάπης για τον τόπο σου.
Είναι η Ύδρα των δικών σου στιγμών, που άφησε πάνω σου την ανεξίτηλη σφραγίδα της και που κάθε φορά που την αγγίζεις και τη θωρείς, νιώθεις γνήσιο παιδί της. Η Ύδρα που δεν ανήκει σε κανέναν παρά μόνο στον εαυτό της. Που μας επιβραβεύει όταν την προσέχουμε και της χαρίζουμε τη φροντίδα που της αξίζει.Αλλά και που κλείνεται στον εαυτό της σαν λαβωμένο πουλί, όταν κάποιος τη λεηλατεί, την αδικεί και την πυρώνει με κάθε τρόπο.
Γιατί η Ύδρα, μας θέλει όλους στο πλευρό της. Χωρίς κακία και εμπάθεια, χωρίς ζήλια και θυμό, χωρίς κέρδος και εγωισμό. Το μόνο που θέλει είναι μια δεμένη αρμαθιά ανθρώπων που την αγαπούν έτσι απλά και δεν εκμεταλλεύονται τη λάμψη της για δικούς τους ιδιοτελείς σκοπούς. Άλλωστε στο εύρος του χρόνου θα φανεί ποιος από εμάς νοιάζεται για την Ύδρα αληθινά και είναι ο καλός της σύμμαχος, καθώς εκείνη ξέρει να σφιχταγκαλιάζει αρμονικά τον ανυπόκριτο φίλο, και να τον κατατάσσει στους καλούς συντοπίτες μας. Αντίθετα όποιος δεν ενδιαφέρεται για την Ύδρα πραγματικά -σε όποια θέση κι αν βρίσκεται, όποια ιδιότητα και αν έχει- αλλά κοιτάζει το προσωπικό του συμφέρον, σ' αυτόν η Ύδρα σύντομα θα γυρίσει την πλάτη της, πλήρως απογοητευμένη.Πιστεύοντας όμως βαθιά μέσα της, ότι υπάρχουν γύρω της άλλες, αγνές ψυχές Υδραίικες, στις οποίες η ίδια μπορεί ακόμα να βασίζεται και να ελπίζει...
πηγή: Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΥΔΡΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου