Ο Αντώνιος Λιγνός γράφει πως οι Υδραίοι υπήρξαν υπήκοοι του Αγαμέμνονα, έλαβαν μέρος στον Τρωικό πόλεμο, στη ναυμαχία της Σαλαμίνας και στη μάχη των Πλαταιών.
Ο συγγραφέας Εκαταίος ο Μιλήσιος που έζησε γύρω στο 520 π.χ. αναφέρει σε ένα απόσπασμά του την Ύδρα απλά με την φράση « Υδρέα νήσος προς τη Τροιζήνι»/
Μετά από 75 χρόνια περίπου στο 445 πχ. Έρχεται και ο Ηρόδοτος και αναφέρει ολόκληρο επεισόδιο που αφορά την Ύδρα. Γράφει ο Ηρόδοτος πως μερικοί Σαμιώτες αφού έκαναν επανάσταση κατά του τυράννου της Σάμου Πολυκράτη και απέτυχαν έφυ΄γαν από την πατρίδα τους φοβούμενοι τα επακόλουθα.
Περιεφέροντο λοιπόν τα νησιά του Αιγαίου και ζητούσαν πειστικά χρήματα. Πήγαν και στη Σίφνο που ήταν πλούσια τότε αφού είχε ορυχεία χρυσού και αργύρου και ζητούσαν να τους δοθούν δέκα τάλαντα. Οι Σιφνιοί αρνήθηκαν να τα δώσουν και τότε οι Σαμιώτες τους πήραν 100 τάλαντα με τη βία. Φορτωμένοι χρήμα ήλθαν στην Ερμιόνη και αγόρασαν από τους Ερμιονείς την Υδρέαν την οποίαν άφησαν στους Τροιζήνιους και έφυγαν για την Κρήτη όπου έκτισαν την Κυδωνία. Πόσα τάλαντα έδωσαν γι’ αυτή την αγορά και γιατί την άφησαν στους Τροιζήνιους δεν αναφέρει ο Ηρόδοτος. Ο Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς ο μουσικός που έζησε γύρω στα 150 π.χ. αναφέρει στο περί μουσικής Ιστορίας έργος του, το οποίο δε σώζεται, κάποιον Ευάγη Υδρεάτη βοσκό, αγράμματο αλλά ποιητή αγαθών κωμωδιών.
Ο περιηγητής Παυσανίας περί το 170 μ.χ. πηγαίνοντας στην Ερμιόνη προς περιήγηση αναφέρει στα νησιά που βρίσκονται πλησίον της Ερμιονικής ακτής και την Υδρέαν.
Ο Ησύχιος ο Αλεξανδρεύς στο 450 μ.χ. αναφέρει απλώς την νήσο «Υδρέα ευτελής νήσος Δολόπων». Δόλοπες ήταν ένας αρχαίος Θεσσαλικός λαός που πήρε μέρος στον Τρωϊκό πόλεμο και που μαζί με τον Ξέρξη πολέμησε εναντίον των Ελλήνων, που ανακατεύτηκε στο Λαμιακό πόλεμο, που οι Ρωμαίοι του παραχώρησαν αυτονομία στο 196 πχ. Και που σαν λαός εξαφανίστηκε τον πρώτο π.χ. αιώνα
Ίσως νομάδες πλέον οι Δόλοπες πέρασαν και την Ύδρα ποιος ξέρει με τι μέσο. Μέχρι τον Ησύχιο λοιπόν έχουμε νέα για την ύδρα, από κει και πέρα πάμε στους νεώτερους συγγραφείς που μας λένε πως η Ύδρα άρχισε να κατοικείται στα μέσα του δέκατου έβδομου αιώνα.
Ο Παπαρρηγόπουλος στην Ιστορία του Ελληνικού Έθνους γράφει: «Η μεν Ύδρα και τα Ψαρά περί τα μέσα του δεκάτου εβδόμου αιώνος αι δε Σπέτσαι περί τα τέλη αυτού ήσαν έρημοι ή σχεδόν έρημοι» Η Ύδρα ουδέποτε ούτε κατά την αρχαιότητα ούτε κατά το Μεσαίωνα ήταν έρημος.
Ασφαλώς δεν θα είχε αρκετούς κατοίκους γιατί δεν θα μπορούσε να τους θρέψει, δεν ήταν όμως απόλυτα έρημη. Μα είκοσι ή και περισσότερες οικογένειες θα ζούσαν διασκορπισμένες στο νησί.
Εξ άλλου πολλά πείθουν για τον παραπάνω ισχυρισμό μας. Στην Επισκοπή υπάρχουν ακόμη ίχνη πολλών οικίσκων που ήταν κτισμένοι πάνω σε ένα λόφο, κι άλλα ευρήματα, όπως παλαιά νομίσματα που βρέθηκαν στο σημερινό γήπεδο , συνηγορούν στο ότι η Ύδρα ποτέ δεν υπήρξε έρημη. Δεν επέτρεψαν ούτε οι περιστάσεις ούτε η γεωγραφική της θέση να φτάσει σε ακμή όπως άλλα νησιά.
Ίσως γιατί η Πρόνοια φαίνεται της είχε καθορίσει το δικό της πεπρωμένο τη δική της εποχή, μια εποχή μάλιστα που υπήρξε καθοριστική για την τύχη ολόκληρου του Έθνους
ΠΗΓΗ: Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΥΔΡΑΣ 1984, ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΟΥ ΜΠΑΜΠΗ ΜΩΡΕΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου