ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΟΣ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΛΑΤΡΗΣ ΤΗΣ ΥΔΡΑΣ

Στις 3 Φεβρουαρίου 1972 έκλεισε για πάντα τα μάτια του ο μεγάλος φίλος της Ύδρας Περικλής Βυζάντιος.

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΛΑΤΡΗΣ ΤΗΣ ΥΔΡΑΣ

Πιστεύω ότι οι υπηρεσίες οι οποίες προσφέρονται για το καλό της ιδιαίτερης πατρίδας μας πρέπει κάποτε  να υπενθυμίζονται αφού είναι γνωστή η ανθρώπινη λησμοσύνη.  Ιδιαιτέρως δε  για αναγνώριση και παραδειγματισμό όταν αυτοί προέρχονται από Υδραίους και Φιλυδραίους, οι οποίοι ομολογουμένως αφιέρωσαν από την ζωή τους, χρόνια και χρόνια για τη διατήρηση της άφταστης στην Ιστορία δόξας και καλλιτεχνικής εμφάνισης νήσου μας. 

Ένας λοιπόν από αυτούς τους αφοσιωμένους που με όλη τη θέρμη της ψυχής του εργάστηκε και απέδωσε είναι ο ζωγράφος Περικλής Βυζάντιος, άλλοτε Διευθυντής του Παραρτήματος της Σχολής Καλών Τεχνών Ύδρας .Από νεαρή ηλικία παρακολουθούσα τον φίλτατό μου στην τόσο επιτυχή σταδιοδρομία του,  πάντοτε ανερχόμενο και πάντοτε νεάζοντα εις την απόδοση των εμπνεύσεών του και των χρωμάτων του. 

Αλλά ποτέ μου δε θα ξεχάσω την επί πολλά έτη τόσο εγκάρδια συνεργασία μας στην τότε Τοπική Επιτροπή Τουρισμού Ύδρας όπου η παρουσία του προσέδιδε και λόγω της καλλιτεχνικής ειδικότητά του κατ' εξοχή ιδιάζουσα βαρύτητα. Με τις επίμονες υποδείξεις τους σχετικά με τη διατήρηση του παλαιού χρώματος του νησιού μας συντέλεσε τα μέγιστα στην επιτυχία της δύσκολης αποστολής του.

Συνετέλεσε πάρα πολύ στην ανάπτυξη του Τουρισμού

Επικοινωνούσε με διεθνείς αστέρες των γραμμάτων, των τεχνών, της οθόνης.κα. και πετύχαινε τις επισκέψεις γνωστών καλλιτεχνών στην Ύδρα. Όλοι έφευγαν ενθουσιασμένοι για να μεταδώσουν παντού τις εντυπώσεις τους.  Ο τουρισμός οφείλει πολλά στον Βυζάντιο. Και ότι προσέφερε το προσέφερε με την καρδιά του γιατί αγάπησε την Ύδρα και γιατί όπως έλεγε αξίζει να την αγαπά με όλα του τα αισθήματα και το ενδιαφέρον του. τέτοιοι λάτρεις δεν πρέπει ποτέ να λησμονούνται . Και μέσα σ΄αυτούς μια εξέχουσα θέση κέρδισε και την παντοτινά ο αείμνηστος φίλος και αγαπητός μου Περικλής Βυζάντιος

ΠΑΝΤ. Λ. ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗΣ

ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ

Η προσφορά του  δεν ήταν παρά ενιαίος κύκλος και ξεχώριζε σε τέσσερα μέλη Το ξεκαθάρισμα της τέχνης από περιττά στοιχεία, την πηγαία του προέλευση από το ελληνικό περιβάλλον, την πλατιά του αντίληψη για τη  σύγχρονη τέχνη και τα προβλήματά της και την αγάπη και εμπιστοσύνη που έτρεφε για τους νέους καλλιτέχνες.

Δεν υπάρχει κάτι πιο πολύτιμο για ένα νέο από την ενθάρρυνση, τον έπαινο, τη συγκέντρωση της προσοχής στο έργο του όταν το αξίζει. Ο Βυζάντιος ήταν ενθουσιαστικός, κι αυτό ταιριάζει πιο πολύ στη νεανική ψυχοσύνθεση, εμπνέοντας τους κάποια πίστη στο έργο τους. Έτσι οι προβληματισμοί τους γίνονταν και δικοί του.  Δεχόταν ότι καινούργιο, γι΄αυτό και η ζωγραφική του δεν ήταν στάσιμη.  Περικλείει μια ιδιαίτερη ποιότητα και αναδίνει το βαθύ βίωμα του τόπου μας. Ελληνικότητα... η τέχνη της αρχαίας Ελλάδας, η ζωγραφική της Πομπηίας, τα Φαγιούμ, η ζωγραφική του Βυζαντίου, η λαϊκή τέχνη.

Η τέχνη του Βυζάντιου είχε Γαλλική προέλευση, όπως όλων μας στις δεκαετίες αυτές του 20ου αιώνα. Αλλά αυτός μπήκε στη σάρκα και στις φλέβες αυτού του χώρου με την την ικανότητα της βαθιάς διείσδυσης.  Ο ουρανός, η γη, ό ήλιος, το φως, η ατμόσφαιρα μπήκαν στη ζωγραφική του.  Εκεί τον βρίσκουμε Έλληνα, εκεί βρίσκεται η ελληνικότητά του δίχως καμιά ετικέτα.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΕΤΣΗΣ

ΑΠΟ ΑΡΘΡΟ ΣΤΑ ΥΔΡΑΙΚΑ ΝΕΑ ΤΟ 1973, ΑΡΧΕΙΟ ΤΟΥ ΜΠΑΜΠΗ ΜΩΡΕΣ