Ο θρύλος της Ύδρας
Από την Κική Τριανταφύλλη
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Πέμπτη 26 Αυγούστου 2010
Τελευταία ενημέρωση: 28/08/2010 10:53

Λεύκωμα

Ένας τόμος με φωτογραφίες και φωτογραφικά κολάζ του Μπάμπη Μωρές, ιδιοκτήτη της διάσημης «Λαγουδέρας», ξαναζωντανεύει την εποχή της ανεμελιάς στην Ύδρα κατά τη δεκαετία του 1960.

Η Φαίδρα, μια φτωχή, πλην όμως ιδιαίτερα αισθησιακή σφουγγαρού, βουτάει στα νερά της Ύδρας και ανεβάζει το άγαλμα ενός μικρού παιδιού πάνω σε ένα δελφίνι, που λέγανε ότι είχε μαγικές ιδιότητες.

Είμαστε στο 1957, η σφουγγαρού Σοφία Λόρεν, πρωταγωνίστρια της ταινίας «Το παιδί και το δελφίνι», τραγουδάει στα ελληνικά «Τι είναι αυτό που το λένε αγάπη» και φαίνεται ότι τόσο τα γυρίσματα όσο και η προβολή της ταινίας μαγεύουν τον κόσμο, αφού η αφρόκρεμα του διεθνούς τζετ σετ αρχίζει να καταφθάνει στο νησί.

Είναι αλήθεια ότι «Το κορίτσι με τα μαύρα» του Μιχάλη Κακογιάννη, με την Έλλη Λαμπέτη και τον Δημήτρη Χορν, που έκανε επίσης διεθνή καριέρα, είχε προηγηθεί της ταινίας του Γιαν Νεγκουλέσκο, ενώ ακολουθεί μια σειρά και άλλων –ελληνικών και ξένων– κινηματογραφικών ταινιών. «Φαίδρα», «Κορίτσια για φίλημα», «Oι γαμπροί της Ευτυχίας», «The sailor of Gibraltar», «Stranded», «The island of love» έχουν και αυτές για σκηνικό τους την Ύδρα.

Το 1959 ο Μπάμπης Μωρές ανοίγει τη «Λαγουδέρα». Η χρυσή εποχή της Ύδρας έχει μόλις αρχίσει. «Ήταν Υδραίος;» ρώτησα την κόρη του Σοφία Μωρές. «Καμία σχέση», μου απάντησε. «Μια εκδρομή στην Ύδρα μαζί με έναν φίλο του, τον σκηνοθέτη Βασίλη Μάρο, στάθηκε η αφορμή για να ερωτευτεί το νησί και έτσι έμεινε για πάντα εκεί».

O Μπάμπης Μωρές είχε γεννηθεί το 1922 στο Μεσολόγγι. O πατέρας του, οδοντίατρος στο επάγγελμα, από τη Σπάρτη, λεγόταν Μωραΐτης, κάποτε όμως βρέθηκε στην Αίγυπτο και εκεί το επίθετό του συντομεύτηκε σε Μωρές. Η μητέρα του, ποιήτρια Σοφία Λαζοπούλου, καταγόταν από τη Λάρισα και ήταν απόγονος του Γεωργάκη Oλύμπιου.

Πνεύμα ανοιχτό και ανήσυχο, ο Μπάμπης Μωρές παραιτήθηκε από το ταξιδιωτικό γραφείο στο οποίο δούλευε για να ανοίξει ένα πρωτοποριακό μπαράκι, το «Baby’s Bar», στο ισόγειο του ξενοδοχείου «Μεγάλη Βρεταννία», όπου σύχναζε όλη η κοσμική Αθήνα. Ένα χρόνο αργότερα, μετακόμισε στην Ύδρα. Η «Λαγουδέρα» έμελλε να αλλάξει τη ζωή του.

Τα επίσημα εγκαίνια του κλαμπ έγιναν το Μεγάλο Σάββατο, 2 Μαΐου του 1959, και από εκείνη τη στιγμή όλες οι διασημότητες της εποχής άρχισαν να συχνάζουν στα τραπέζια του. Oι τακτικοί θαμώνες της «Λαγουδέρας» ήταν πολιτικοί, καλλιτέχνες, βασιλιάδες, επιχειρηματίες και εφοπλιστές, αφού η Ύδρα είχε γίνει πλέον ο απόλυτος ταξιδιωτικός προορισμός της εποχής, εκτοπίζοντας το Σαν Ρέμο, το Κάπρι και το Πόρτο Φίνο που στο κάτω-κάτω δεν είχαν να επιδείξουν ένα παρόμοιο κέντρο διασκέδασης.

Oνόματα όπως Χένρι Φόντα, Πίτερ Oυστίνοφ, Ελίζαμπεθ Τέιλορ, Ζαν Μορό, Ίαν Μπανκς, Ντάγκλας Φέρμπανκς, Σοράγια, Χουάν Κάρλος, Λέοναρντ Κοέν, Μαρία Κάλλας, Αριστοτέλης Ωνάσης, Δημήτρης Μυράτ, Τζένη Καρέζη, Μελίνα Μερκούρη, Ζακλίν Κένεντι, Λι Ρατζιβίλ, Σοφοκλής Βενιζέλος, Μπριζίτ Μπαρντό, Ραλφ Βαλόνε, Τόνι Πέρκινς, Τζον Μιλς, Γκίντερ Ζακς φον Όπελ, Κωνσταντίνος Καραμανλής, Ανδρέας Παπανδρέου, Τζον Λένον, Ρόλινγκ Στόουνς και αναρίθμητα άλλα φιγουράρουν συνεχώς ανάμεσα στους τακτικούς πελάτες του μαγαζιού. Πολλοί από αυτούς, μάλιστα, έρχονται μόνο και μόνο για να διασκεδάσουν στη «Λαγουδέρα».

Παλιότερα, το μακρόστενο πέτρινο κτίσμα που βρισκόταν στην άκρη της πόλης χρησίμευε για να φτιάχνουν βάρκες, γι’ αυτό και τα βασικά διακοσμητικά στοιχεία του κλαμπ ήταν οι βάρκες που ο Μωρές κρέμασε από το ταβάνι. Η διασκέδαση γινόταν με δίσκους στο γραμμόφωνο και το dress code ήταν ελεύθερο, οι θαμώνες φόραγαν από μαγιό μέχρι παπιγιόν. Πολλοί, μάλιστα, όταν έφταναν στο τσακίρ κέφι, έπεφταν με τα ρούχα στη θάλασσα, μια μόδα που καθιέρωσε ο ίδιος ο Μωρές.

Στη μία η ώρα τη νύχτα, τα φώτα της Ύδρας έκλειναν –τότε ακόμη η ηλεκτροδότηση του νησιού γινόταν με γεννήτρια– και άναβαν τα κεριά. Ωράριο δεν υπήρχε, συνήθως οι θαμώνες γλένταγαν μέχρι το πρωί και πολύ συχνά απολάμβαναν την ανατολή του ηλίου ξαπλωμένοι στους καναπέδες της «Λαγουδέρας». Τα σπιτικά πιάτα και οι μεζέδες της Σοφίας Μωρές, μητέρας του ιδιοκτήτη, η οποία είχε αναλάβει την κουζίνα τού εστιατορίου, ήταν επίσης βασικός συντελεστής της επιτυχίας της «Λαγουδέρας», που έγινε περιζήτητη και για το απλό αλλά πεντανόστιμο φαγητό της. O Μωρές είχε φτιάξει επίσης δύο πήλινα σκεύη, ένα πιατάκι και ένα κανατάκι, που έγραφαν επάνω «Λαγουδέρα». Στο πιατάκι έβαζε λίγο ψωμί και στο κανατάκι λίγο κρασί, αυτό ήταν το κέρασμά του σε όσους έφταναν στο νησί.

O ιδιοκτήτης της «Λαγουδέρας» αποδείχτηκε ότι ήταν ένας ευφυέστατος επιχειρηματίας. Τα σπίρτα τού μαγαζιού που προέτρεπαν τον κόσμο να πιει και να διασκεδάσει, τα πολυτελή μπρελόκ και τα δερμάτινα πορτοφόλια που έκανε δώρο το κατάστημα στους εκλεκτούς πελάτες του, μαζί με τα χιουμοριστικά βραβεία διασκέδασης που τύπωνε ο ίδιος, δείχνουν ότι ήταν πολύ μπροστά από την εποχή του και βασικά μαρτυρούν το μεράκι και τη φαντασία του. Κυρίως όμως ο Μωρές συνέβαλε στη δημιουργία και τη συντήρηση του μύθου της Ύδρας με τις φωτογραφίες του.

Ως γνήσιος παπαράτσι, γυρνούσε συνεχώς με μια κάμερα στο χέρι, κινηματογραφούσε και φωτογράφιζε τις διασημότητες που επισκέπτονταν το μαγαζί του και έστελνε κατόπιν την ανταπόκρισή του στον αθηναϊκό και το διεθνή Τύπο. Έτσι η Ύδρα πρωταγωνιστούσε συνεχώς στις κοσμικές σελίδες των εφημερίδων και οι διάσημοι πήγαιναν στη «Λαγουδέρα» όχι μόνο για να διασκεδάσουν αλλά και για να φωτογραφηθούν.

Τριάντα έξι χιλιάδες ασπρόμαυρες φωτογραφίες τράβηξε ο Μωρές που απεικονίζουν ολοζώντανη τη –χρυσή– περίοδο της ανεμελιάς από το 1959 μέχρι το 1967. Τα καλοκαίρια φωτογράφιζε και το χειμώνα ταξινομούσε το τεράστιο φωτογραφικό του αρχείο, κάνοντας κολάζ με συμβάντα, πρόσωπα, γυρίσματα ταινιών και σκηνές από τη «Λαγουδέρα».

Στα λευκώματά του έστηνε ολόκληρα υδραίικα σκηνικά με στιγμιότυπα από το νησί, σκηνές από το λιμάνι και από παρέες που διασκέδαζαν σε άλλα μαγαζιά, σε βάρκες και σε θαλαμηγούς, σκηνές με αφίξεις προσωπικοτήτων, βουτιές και βεβαίως πολλά όμορφα κορίτσια με μαγιό. Ένα χρόνο μετά το θάνατο του Μπάμπη Μωρές –πέθανε στο σπίτι του, στο Μαντράκι της Ύδρας–, το ανέκδοτο υλικό στάθηκε η αφορμή για την έκδοση ενός φωτογραφικού λευκώματος με μεγάλο ενδιαφέρον.

O τόμος «Λαγουδέρα - η χρυσή εποχή της Ύδρας 1959-1967», που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τον εκδοτικό οίκο «Μίλητος», ξαναζωντανεύει τη χρυσή δεκαετία της Ύδρας. Τα μικρά κείμενα που συνοδεύουν τις φωτογραφίες έγραψε ο Θεόδωρος Ρουμπάνης, φίλος, πελάτης του Μωρές και κατοπινός ιδιοκτήτης, και ο ίδιος, του κλαμπ από το 1989 μέχρι το 1997, οπότε η «Λαγουδέρα» έκλεισε οριστικά.