ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΕ ΤΑ ΜΑΥΡΑ 1956

Ενναλακτικός Τίτλος: A Girl In Black
Είδος: Δραματική
Σενάριο / Σκηνοθεσία: Κακογιάννης Μιχάλης
Παραγωγή: Ερμής Φιλμ
Πρωταγωνιστούν: Λαμπέτη Έλλη, Χορν Δημήτρης, Φούντας Γιώργος, Ζαφειρίου Ελένη, Στρατηγός Στέφανος, Περγιάλης Νότης, Βλάχος Ανέστης, Βέγγος Θανάσης, Φέρμας Νίκος.
Διάρκεια: 101
Εισιτήρια: 87552
Α' Προβολή: 19/3/1956

Υπόθεση:

Ο Παύλος και ο Αντώνης φτάνουν στην Ύδρα για να περάσουν μερικές μέρες ξεκούρασης. Θα νοικιάσουν δωμάτια στο σπίτι της χήρας Φρόσως, που ζει μαζί με την κόρη της Μαρίνα και το γιο της Μήτσο. Ο Παύλος σιγά-σιγά ανακαλύπτει ότι η οικογένεια είναι μια ειδική περίπτωση στο νησί, ανακαλύπτει όμως και την θλιμμένη ομορφιά της Μαρίνας. Έτσι όταν έρθει ο καιρός της αναχώρησης, αποφασίζει να παραμείνει στο νησί μερικές ακόμη μέρες. Με την Μαρίνα είναι ερωτευμένοι και άλλοι άνδρες του νησιού και ανάμεσά τους ο Χρήστος.

Σχολία:

Τρίτη έξοδος στις Κάννες για τον Μιχάλη Κακογιάννη και «Το κορίτσι με τα μαύρα», με το οποίο επιστρέφει σε ένα από τα βασικά μοτίβα του, αυτό της καταπίεσης της γυναίκας. Η ταινία προβάλλεται στο διαγωνιστικό μέρος των Καννών και ο Αντρέ Μπαζέν μιλά για ελληνική τραγωδία. Αυτή τη φορά στη μουσική βρίσκεται ο Αργύρης Κουνάδης, ενώ έρχεται να προστεθεί στα δυνατά χαρτιά της ταινίας η σπουδαία φωτογραφία του Γουόλτερ Λασάλι. Εκτός από τη συμμετοχή της στις Κάννες, τον επόμενο χρόνο παίρνει τη Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ξένης ταινίας της Αμερικανικής Ένωσης Τύπου και το Αργυρό βραβείο Φεστιβάλ Μόσχας.

Παραλειπόμενα:
Με μία πρώτη ματιά φαίνεται ο Κακογιάννης να επιλέγει ηθελημένα την παρουσίαση των νησιωτών ως τους κακούς της υπόθεσης και των Αθηναίων στο ρόλο των καλών. Εξαιτίας αυτού του διαχωρισμού, μερίδα του Τύπου κατηγόρησε τον Κακογιάννη για Ρατσιστικές τάσεις, παρόλο που η στάση αυτή του σκηνοθέτη ήταν καθαρά παραβολική.

Γυρισμένη το 1956 αποκλειστικά στην Ύδρα, κέρδισε τον ελληνικό αλλά και παγκόσμιο θαυμασμό. Απέσπασε το Ασημένιο Βραβείο στο Φεστιβάλ της Μόσχας, παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ των Καννών αλλά και βραβεύτηκε με τη Χρυσή Σφαίρα ως η Καλύτερη Ξένη Ταινία από την Επιτροπή Ανταποκριτών Ξένου Τύπου στο Hollywood.

Η ταινία γυρίστηκε με μικρό προϋπολογιμό μέσα σε 8 μόνο εβδομάδες και με τη χρήση μίας μόνο κάμερας. Η σκηνοθεσία του Κακογιάννη όμως με τη καταπληκτική φωτογραφία, το διαδοχικό μοντάζ, τα εξωτερικά πλάνα εξέπλησε όλο τον κινηματογραφικό κόσμο της εποχής και παραμένει ακόμα και σήμερα σπουδαίο παραδείγμα της πολιτισμικής μας κληρονομιάς. Την ταινία ωστόσο πλαισιώνουν δύο εξαιρετικοί ερμηνευτές: Ο Χορν με τον ιδιαίτερο τρόπο που χρησιμοποιεί την ελληνική γλώσσα, με κατάφαση που κρύβει αμφιβολία, άψογα αποδίδει έναν χαρακτήρα που αναζητά τον εαυτό του με δισταγμό αλλά που τελικά ωριμάζει μέσα από την αγάπη και την τραχύτητα της επαρχίας. Η Ελλη Λαμπέτη με διεισδυτικότητα μεταμορφώνεται από την θλιμμένη γυναίκα που απαντά (σε διάλογο με τον Παύλο για την χαρά της αγάπης): ‘Μας έχει ρημάξει η ντροπή, το μίσος, ο θάνατος’, στη δυναμική και παθιασμένη γυναίκα που φωνάζει ‘Γιατί δεν είναι ντροπή νάγαπάει κανείς. Ντροπή είναι να λέει ψέμματα και να φοβάται’. Ο Δημήτρης Χορν και η Ελλη Λαμπέτη με την εκφραστικότητα του προσώπου τους αλλά και του σώματός τους μετέφεραν με απόλυτη φυσικότητα τις σύνθετες εναλλαγές του σεναρίου.

Το Κορίτσι Με Τα Μαύρα, σφραγίζει με την πρωτοπορία της τον ελληνικό κινηματογράφο μετά τον Εμφύλιο και προσφέρει εναλλακτικές τόσο στην τεχνική όσο και στη σκηνοθεσία που κυριαρχούσε εκείνη την εποχή. Η φημισμένη σκηνή της διάσωσης των παιδιών από τη βάρκα που βουλιάζει καθώς και η κηδεία που επακολουθεί αποτελούν τραγικές ειρωνίες διδαγμένες από την ελληνική αρχαιότητα, ενώ η λιτότητα που τις χαρακτηρίζει παραπέμπει στο αρχαίο ελληνικό δράμα. Έντονα επηρρεασμένος από τον ιταλικό νεορεαλισμό, ο Κακογιάννης φιλτράρει την ελληνική ιδιοσυγκρασία και παράδοση και δίνει ένα χαρούμενο τέλος αλλά διακριτικό, με ρεαλισμό και χωρίς υπερβολές.


πηγή υπόθεσης: Multimedia CD-ROM Ελληνικός Κινηματογράφος 1997 ΕΘΝΟDATA
πηγή σχολίων: Ιωάννα Χουλιαρά - Cine.gr