Ύδρα, Γαρμπής

Κάθε μια από τις πέτρες της πατρίδας μου

Μάρτυρες και θεατές αγώνων , ανθρώπων και θεών

Κάθε μια και μια ψυχή και λίγο αίμα

Όλων εκείνων που ήρθαν και παρήλθαν

Κι οι μνήμες ταξιδεύουν στα πέρατα του σύμπαντος

Και σε κάποιες αναλαμπές επίγνωσης

Στα βλέμματα

στα πνεύματα των απογόνων

Κι εγώ μαζί ένας απ'αυτούς

Στο βράχο μου με δέος ξαποσταίνω

Μετά απ' όλη τη πορεία που είχε χαραχτεί

Κι ακούσια ακολούθησα ως δεδομένη

Δεν θυμόμουνα....λυπάμαι

Δεν ήξερα... αλλά μαθαίνω

Το μόνο που ένιωθα ήταν 

Ένας νόστος απερίγραπτος

Που τώρα λίγο-λίγο χόρτασε

Απ' την πατρίδα, τον γυρισμό

Τις πέτρες, τους λόφους, τα πουρνάρια της

Τη θάλασσά της 

Τους αγέρηδες 

Τους καπετάνιους τους μεγάλους

Την ψυχή τους

Την ιστορία της την χαραγμένη

την όχι σε χάρτινες σελίδες

Μα παντού όπου κοιτάς

Όπου οσμίζεσαι

Όπου αγγίζεις

Κάθε στιγμή της μέρας

Στα μυστικά και τις αλήθειες

Που κουβαλούν οι αγέρηδες

οι ίδιοι

που πάντα κατοικούσανε εδώ

Και ξέρουν 

Και γνωρίζουν

Κι έχουν δει

Κι όταν σιγά - σιγά τη γλώσσα τους μαθαίνεις

Όλα θα σου τα πουν

Όσο αντέξεις

Τ' αβάσταχτο αυτό της γνώσης βάρος

Σοφία Μωρές

Ύδρα η πατρίδα της ψυχής μου

Οι δρόμοι της θύελλας