Ο Michael Lawrence, γεννημένος στην Αμερική, ζωγράφος, συγγραφέας, γλύπτης, πολυτάλαντη και ανήσυχη προσωπικότητα, έχει επιλέξει τα 20 τελευταία χρόνια την Ύδρα ως τόπο έμπνευσης και κατοικίας του. Με την ευκαιρία της έκθεσης καινούργιων έργω ν του στην αίθουσα Μελίνα Μερκούρη στην Ύδρα, μας έδωσε την παρακάτω συνέντευξη:
. Είστε Αμερικάνος που ζει στην Ύδρα 20 χρόνια έτσι δεν είναι?
. Σωστά
. Γιατί στην Ύδρα?
. Το φως εδώ είναι μοναδικό , ο αέρας, η θάλασσα, η απόλαυση των απλών πραγμάτων!!!! Και ο χρόνος εδώ μοιάζει σταματημένος, αέναος.
. Όλοι σας οι πίνακες μοιάζουν σαν ένα χαρούμενο τσίρκο, σαν γιορτή
. Ζωγραφίζω επίσης τοπία και ανθρώπους. Ο ηλιόλουστος κόσμος μου στα έργα μου είναι η μεγάλη μου ανάγκη και ελπίδα να ζεστάνει τους ανθρώπους. Μια χαρούμενη πραγματικότητα για όλους. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει και μπορούμε να είμαστε πάντα χαρούμενοι. Αλλά μια εσωτερική ευεξία δεν είναι δύσκολη
. Και τι γίνεται με τη σκοτεινή πλευρά? Δεν βλέπω ίσκιους στο κόσμο σας και πόνο. Αυτό που διακρίνω όμως είναι προβληματισμός και συμπόνια.
. Ο κόσμος μου είναι σαν χορός, σαν ένα μπαλέτο όπου μέσα στις δεκαετίες έμαθα να του προσθέτω όλο και περισσότερη λιακάδα και να προωθώ την εσωτερική του πραγματικότητα: έναν αισιόδοξο κόσμο που εκφράζεται μέσα από χορευτές, ακροβάτες, παλιάτσους, όμορφες γυναίκες και φιλοσόφους. Υπάρχουν επίσης ζώα, λουλούδια πιθανώς όλα συμβολικά σαν μουσική σαν μια φωνή που είναι πάντα εκεί.
. Κάνετε τη ζωγραφική σας να φαίνεται πνευματικό έργο
. Πιστεύω ότι κάθε μορφή τέχνης έχει έναν προορισμό. Έναν τρόπο να μας επηρεάζει. Οι ζωγράφοι περνούν πολύ χρόνο μόνοι τους, πολύ χρόνο διαλογιζόμενοι και επιτρέποντας στο υποσυνείδητο να αναδύει τη γνώση τους. Υπάρχει μια τελετουργία καθώς δουλεύουμε , υπάρχει η απόλαυση το να σκαρφαλώνουμε κάθε σκαλοπάτι της δημιουργίας μας τόσο διαισθητικά όσο και απόλυτα συνειδητά. Η ζωγραφική μοιάζει με τον χορό. Αυτός ο χορός είναι η ένωση με την ομορφιά έτσι όπως την ονειρευόμαστε. Τραγούδι σε άλλη διάσταση, διαφορετική αίσθηση της αύρας, κατάδυση στα νερά του Αιγαίου, καινούργιες λέξεις στο νου.
. Ποιος είναι ο υπέρτατος σκοπός σας και ελπίδα?
. Το τέλος του πόνου. Το τέλος του πολέμου. Η εξέλιξη που τελικά είναι στο χέρι του καθενός μας να επιτύχουμε. Πιστεύω ότι αυτό είναι ότι θέλουμε και ελπίζουμε όλοι μας. Ζωγραφίζω χαρούμενους πίνακες για να κάνω τους ανθρώπους να χαίρονται να ζουν πιο ευχάριστα. Εύχομαι οι πίνακες μου να αγκαλιάζουν σαν ρούχο ζεστό την ψυχή τους , να είναι σα προστατευτική πανοπλία. Έτσι άρχισα να ζωγραφίζω σαν παιδί. Να βλέπω χρώματα και χαρούμενα σχήματα τριγύρω μου και να νιώθω προστασία και αγάπη.
. Κάποιοι από τους πίνακές σας είναι αρκετά μεγάλοι
. Ναι είναι σαν φορητές τοιχογραφίες. Μπορεί να ζήσει κάποιος μέσα στα τείχη τους.
. Λοιπόν ανυπομονώ να δω όλα τα έργα σας στο Μελίνα Μερκούρη καθώς και την δουλειά σας στο χαρτί.
.Ήταν ένας μακρύς χειμώνας και γω δημιουργούσα συνέχεια. Υπάρχουν γύρω στα 130 έργα για κάποια μελλοντική έκθεση. Ευχαριστώ πολύ για την φιλοξενία και θα τα πούμε στα εγκαίνια της έκθεσής μου στις 22 Σεπτεμβρίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου