"Εκείνοι που δεν θυμούνται το παρελθόν θα υποχρεωθούν να το ξαναζήσουν".

5 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1913, Η ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΤΗΣ ΛΗΜΝΟΥ

Στίς 8:20 τό πρωΐ της 5ης Ιανουαρίου 1913 ο "Λέων" ανέφερε ότι ο τουρκικός στόλος είχε εξέλθει από τά Στενά. Αμέσως, ο ελληνικός στόλος εξέπλευσε από τό Μούδρο στίς 9:45 καί συναντήθηκε μέ τόν "Λέοντα" κοντά στό ακρωτήριο Ειρήνη της Λήμνου. Στίς 11:34 τά τουρκικά πλοία έβαλλαν κατά των ελληνικών από απόσταση 8.400 μέτρων. Καί πάλι όμως τό τουρκικό πυροβολικό αποδείχθηκε άστοχο. Οι έλληνες πυροβολητές απάντησαν πλήτοντας καίρια τούς στόχους τους. Τό μεσημέρι ο "Αβέρωφ" ξεκίνησε τή μοναχική του πορεία, καταδιώκοντας τήν τουρκική ναυαρχίδα, αφού τά ελληνικά παλαιά θωρηκτά ήταν αδύνατο νά τό ακολουθήσουν. Ο τουρκικός στόλος έντρομος υποχώρησε καί στίς 14:30 διέφυγε στά Δαρδανέλλια γιά νά μήν ξαναβγεί μέχρι τό τέλος του πολέμου.

Σέ όλη τή διάρκεια της ναυμαχίας ο ελληνικός στόλος έριξε συνολικά 800 βολές. Τό θωρηκτό "Μπαρμπαρόσσα" δέχτηκε πάνω από 20 βλήματα μέ αποτέλεσμα νά καταστραφεί ο μεσαίος του πύργος καί να βρούν τό θάνατο 35 άνδρες. Τό "Τουργκούτ-Ρέις" δέχτηκε 47 βλήματα, πλημμύρισε τό λεβητοστάσιο καί σκοτώθηκαν 47 ναύτες, ενώ ανάλογες ζημιές είχαν καί τά άλλα πολεμικά πλοία του ασιάτη κατακτητή. Τό ελληνικό ναυτικό είχε εξασφαλίσει τήν κυριαρχία του Αιγαίου καί του Ιονίου, καί είχε πετύχει τήν έξωση του Τούρκου εισβολέα από τά νησιά μας, ύστερα από έξι αιώνες βάρβαρης κατοχής.


Η ναυμαχία της Λήμνου στις 5 Ιανουαρίου 1913, ήταν η δεύτερη από τις δύο μεγάλες μάχες μεταξύ του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού και του Οθωμανικού Στόλου κατά τον Α' Βαλκανικό Πόλεμο.
Σημειωτέον ότι η ναυμαχία αυτή έγινε μόλις ένα μήνα μετά τη ναυμαχία της Έλλης (3/12/1912) και ήταν η ουσιαστική αναμέτρηση μεταξύ των 2 στόλων, καθώς στη ναυμαχία της Λήμνου ο κύριος πρωταγωνιστής (Θωρ. Καταδρομικό "Γεώργιος Αβέρωφ") ανέπτυξε όλες τις αρετές του στο πεδίο της μάχης (μεγάλη ταχύτητα, ακρίβεια βολών, δύναμη πυρός) οι οποίες για την εποχή εκείνη ήταν καθοριστικές για την έκβαση του αποτελέσματος.
Παράλληλα, η στρατηγική θεώρηση της κατάστασης από τον τότε αρχηγό του στόλου, ναύαρχο Κουντουριώτη,

συνέβαλε τα μέγιστα προκειμένου οι μονάδες του Ελληνικού στόλου να κινηθούν με τον βέλτιστο τρόπο και να μην υποπέσουν στην παγίδα που προσπάθησε να στήσει το Τουρκικό ναυτικό (να παρασυρθεί ο "Αβέρωφ" μακριά από τη Λήμνο και να μείνει ο υπόλοιπος στόλος εκτεθειμένος στα Τουρκικά πλοία).Για τους Έλληνες ήταν ο "Τυχερός μπάρμπα-Γιώργος", ενώ για τους Τούρκους "Το Διαβολοβάπορο" (Σεϊτάν παπόρ).

Όσο για τις απώλειες των 2 πλευρών:
Τουρκία: 190 νεκροί & τραυματίες και 2 πλοία με βαριές ζημιές
Ελλάδα: 1 τραυματίας (άλλες πηγές αναφέρουν 3) και πλοία με μικροζημιές (κοινώς μας "χαϊδέψανε")



Η ελληνική νίκη στην ναυμαχία της Λήμνου είχε σημαντικότατες συνέπειες. Στην Τουρκία κυρρήσσεται ημέρα πένθους και η κυβέρνηση Κιαμήλ αναγκάζεται να υπογράψη την συνθήκη ειρήνης με την Ελλάδα. Η παράδοση που θέλει το ελληνικό ναυτικό να μην έχει υποστείλη την σημαία του ποτέ μέσα σε 3.000 και πλέον χρόνια, συνεχίζεται και η απόλυτη κυριαρχία των Ελλήνων στο Αιγαίο που έχει την αρχή της στην Μινωϊκή Κρήτη, αποκαθίσταται πάλι για να παραμείνη αμείωτη μέχρι των ημερών μας. Αυτή η κυριαρχία ήταν που παγίδεψε ολόκληρη την 8η Στρατιά στην Δαμασκό της Συρίας, στρατιά που προοριζόταν να μεταφερθή με πλοία για να προστατεύση την Μακεδονία. Αυτή η κυριαρχία είναι που κάθεται βαρύς βραχνάς σήμερα στους γείτονές μας και προσπαθούν να την αποτι­νά­ξουν ξοδεύοντας δισεκατομύρια δολλάρια σε ναυπηγήσεις σκαφών. Αυτή την κυριαρχία, που προήλθε από την πίστη των απλών ναυτών και του αρχηγού τους στο δίκαιο του αγώνα τους και το ασίγαστο πάθος για να ξεπλύνουν το άγος του '97.

Σαν ενδεικτικό του υψηλότατου ηθικού των Ελλήνων ναυτών θα αναφέρουμε το παρακάτω σχεδόν απίστευτο περιστατικό : Η πρώτη μετά την μάχη διαταγή του Παύλου Κουντουριώτη ήταν να γίνει αυστηρός ιατρικός έλεγχος στους ναύτες και στους αξιωματικούς, διότι αν και επί του “Αβέρωφ” έπεσαν τρία βλήματα, στο ιατρείο δεν παρουσιάστηκαν τραυματίες. Κατά την ναυμαχία της “Ελλης” υπήρξαν ένας νεκρός και 7 τραυματίες, μερικοί όμως από τους τραυματίες τότε απέκρυψαν τα τραύματά τους για να μην απομακρυνθούν από το πλοίο. Ο Παύλος Κουντουριώτης δεν ήθελε να επαναληφθεί το ίδιο και ο ιατρικός έλεγχος του πληρώματος αποκάλυψε επί του Αβέρωφ 3 τραυματίες (!). Οι λέξεις "ανυπότακτος" και "αντιρρησίας" μάλλον δεν υπήρχαν στα λεξικά του 1912...
Καλό είναι να έχουμε πάντα στον νού αυτό που είπε ο φιλόσοφος Τζώρτζ Σανταγιάννα : "Εκείνοι που δεν θυμούνται το παρελθόν θα υποχρεωθούν να το ξαναζήσουν".
http://esfips.com/
http://ellinikoistologio.blogspot.com
http://www.e-forum.gr