Ένας από τους μεγάλους δασκάλους του ρεμπέτικου, ο Μήτσος Γκόγκος γνωστός στο πανελλήνιο ως Μπαγιαντέρας, με καταγωγή από τον Πόρο, τιμήθηκε σε μια συγκινιτική εκδήλωση στο αμφιθέατρο Συγγρού, στις 23 Ιουλίου.
Η εκδήλωση διοργανώθηκε από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Γυναικών “Η Ποριώτισσα”, στα πλαίσια της Γιορτής της Λεμονιάς και προσέλκυσε εκατοντάδες ποριώτες και επισκέπτες του νησιού.
Για τον μεγάλο Έλληνα μουσικό, μίλησε ο δημοσιογράφος Νάσος Αργυρόπουλος, ο οποίος είχε και την τύχη να τον γνωρίσει, και μέσα από την ομιλία του, έριξε φως στις άγνωστες πτυχές της ζωής του αξέχαστου δημιουργού.
Ο Δημήτρης Γκόγκος γεννήθηκε το 1903 στο Χατζηκυριάκειο του Πειραιά. Ήταν ο Βενιαμίν της οικογένειας. Το 22ο παιδί του Ποριώτη Υπαξιωματικού του Λιμενικού Σώματος Γιάννη Γκόγκου. Η μητέρα του Αγγελική καταγόταν από την Ύδρα. Μορφωμένος, με δίπλωμα ηλεκτρολόγου, σε συνέντευξη που είχε δώσει στον Λευτέρη Παπαδόπουλο το 1972 είχε πει “ Έχω τελιώσει Γυμνάσιο, δεν στερούμαι (μόρφωσης), αλλά έχω κοινωνική πείρα. Γιατί εδώ που τα λέμε, τα γράμματα δεν παίζουνε ρόλο όσο ο άνθρωπος έχει πείρα μέσα στην κοινωνία.” Ξεκίνησε τη μουσική πολύ νέος. “Από ηλικία επτά χρονώ πήρα ένα μαντολίνο στα χέρια μου. Το 1910… Μα νομίζω 16 δραχμές το΄χα πάρει. Σκέψου τι εποχή ήτανε ε; Μ’ αυτό, χωρίς δάσκαλο, χωρίς τίποτα, άρχισα κι έπαιζα.”
Ο Μπαγιαντέρας είχε στενή σχέση με τους πρωτεργάτες του Ρεμπέτικου, κυρίως με τον Μάρκο Βαμβακάρη, τον Στράτο Παγιουμτζή και τον Μεθανίτη ρεμπέτη Γιώργο Μπάτη.
Το 1937 ηχογραφεί τον πρώτο του δίσκο στην Κολούμπια με τίτλο “Οι Καπνεργάτριες” με το τραγούδι “Η καπνουλού” αφιερωμένο στη σύντροφο της ζωής του καπνεργάτρια και στιχουργό Δέσποινα Αραμπατζόγλου.
Από τότε ο Μήτσος Γκογκος συνέθεσε αξέχαστες επιτυχίες που τραγουδιούνται ακόμα και σήμερα, όπως “Ζούσα μοναχός χωρίς αγάπη”, “Χατζηκυριάκειο”, “Σα μαγεμένο το μυαλό μου φτερουγίζει”, “Ξεκινά μια ψαροπούλα” , “Ξαβεργιώτισσα” και πολλά άλλα.Την άνοιξη του 1941 ένα σκοτεινό πέπλο κάλυψε τις καρδιές των Ελλήνων με την είσοδο των Γερμανών στην Αθήνα. Τότε έχασε το φως του για πάντα κι ο Μπαγιαντέρας. Την ώρα που τραγουδούσε στο πάλκο τυφλώθηκε από ένα γρήγορα εξελισσόμενο γλαύκωμα. Κατά τη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής ο Μπαγιαντέρας συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση από το δικό του μετερίζι. Με το μπουζούκι του, τους στίχους του και την ανυπότακτη καρδιά του, συνθέτει επαναστατικό τραγούδι διατηρώντας τη φλόγα της αντίστασης στην καρδιά του Ελληνικού λαού. Ο υμνητής του έρωτα και της αντίστασης μαστρο -Μήτσος έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του σε απομόνωση στο σπίτι του στον Άγιο Ιερόθεο με μοναδική συντροφιά την “Κυρία” του, Δέσποινα.
Άφησε την τελευταία του πνοή στις 18 Νοέμβρη 1985 και ένα τεράστιο έργο να τον θυμόμαστε.Κλείνοντας την ομιλία του, ο Νάσος Αργυρόπουλος, πρότεινε να θεσμοθετηθεί στον Πόρο, φεστιβάλ Ρεμπέτικου “Μπαγιαντέρας”, στη μνήμη του Μήτσου Γκόγκου.
Στην εκδήλωση κομμάτια του Μπαγαντέρα, εκτελέστηκαν από το ποριώτικο συγκρότημα λαϊκής μουσικής “2+2”.
Αξίζουν συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές της εκδήλωσης, καθώς η συγκεκριμένη εκδήλωση θα έπρεπε να είχε γίνει εδώ και πολλά χρόνια. Ελπίζουμε πως θα βρεθούν φορείς για να υλοποιήσουν την πρόταση του Νάσου Αργυρόπουλου για το φεστιβάλ ρεμπέτικου, ή να μεταφερθεί στη δημοτική Αρχή, μιας και ο δήμαρχος Πόρου ήταν απών από την εκδήλωση.
http://www.porosnews.gr/profiles
.jpg)
