ΥΔΡΑ, ΜΙΑΟΥΛΕΙΑ 2010
175 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΜΙΑΟΥΛΗ

Κάθε μια από τις πέτρες της πατρίδας μου
Μάρτυρες και θεατές αγώνων, ανθρώπων και θεών
Κάθε μια καιμια ψυχή και λίγο αίμα
Όλων εκείνων που ήρθαν και παρήλθαν
Κι οι μνήμες ταξιδεούνουν στα πέρατα το σύμπαντος
Και σε κάποιες αναλαμπές επίγνωσης
Στα βλέμματα, στα πνεύματα των απογόνων
Κι εγώ μαζί ένας απ' αυτούς
Στο βράχο μου με δέος ξαποσταίνω
Και, δε θυμόμουνα...λυπάμαι
Δεν ήξερα.....αλλά μαθαίνω
Να βλέπω, να γνωρίζω της μαγικής πατρίδας
Τις πέτρες, τους λόφους, τα πουρνάρια της
τη θάλασσά της, τους αγέρηδες
Τους καπετάνιους τους μεγάλους
Την ψυχή τους
Την ιστορία της την χαραγμένη
την όχι σε χάρτινες σελίδες
Μα παντού όπου κοιτάς, όπου οσμίζεσαι, όπου αγγίζεις
Στα μυστικά και τις αλήθειες
Που κουβαλούν οι αγέρηδες
οι ίδιοι, που πάντα κατοικούσανε εδώ
Και ξέρουν, και γνωρίζουν , και έχουν δει
Κι όταν σιγά - σιγά τη γλώσσα τους μαθαίνεις
Όλα θα σου τα πουν
'Οσο αντέξεις
Τ΄αβάσταχτο αυτό της γνώσης βάρος