Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΔΙΧΑΣΜΟΣ , ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΤΟΥ 1916

Στις 16 Αυγούστου 1916 έγινε συλλαλητήριο των βενιζελικών στην Αθήνα, όπου με την υποστήριξη του συμμαχικού στρατού, που είχε αποβιβαστεί στην πρωτεύουσα της Μακεδονίας, ο Βενιζέλος ανακοίνωσε στο λαό την πλήρη διαφωνία του με τους χειρισμούς του Στέμματος. Τέθηκε επικεφαλής επανάστασης (Κίνημα Εθνικής Άμυνας) με έδρα τη Θεσσαλονίκη, όπου πήγε και σχημάτισε επαναστατική "Προσωρινή Κυβέρνηση Εθνικής Άμυνας" μαζί με τους ναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη και στρατηγό Παναγιώτη Δαγκλή, χρησιμοποιώντας την ήδη ευρισκόμενη εκεί Κρητική Χωροφυλακή, αφού προηγουμένως στις 25 Σεπτεμβρίου πέρασε από την Κρήτη, η οποία προσχώρησε κι αυτή στην επανάσταση. Προσχώρησαν επίσης στο Κίνημα και τα άλλα νησιά του Αιγαίου. Η διαφωνία του νόμιμου πρωθυπουργού Βενιζέλου με το γερμανόφιλο βασιλιά Κωνσταντίνο, η παραίτησή του Βενιζέλου και ο σχηματισμός στη Θεσσαλονίκη Προσωρινής Κυβέρνησης (26 Σεπτεμβρίου/9 Οκτωβρίου 1916), η οποία τάχθηκε με το πλευρό των Συμμάχων και κήρυξε έκπτωτο τον Κωνσταντίνο, ήταν η αιτία για την οποία η Εκκλησία της Ελλάδας εναντιώθηκε και τελικά αφόρισε τον Βενιζέλο.

Η λεγόμενη "Τριανδρία της Εθνικής Αμύνης"
 ή "Εθνική Τριανδρία", Θεσσαλονίκη,
φθινόπωρο 1916. Από αριστερά:
ναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης,
Ελευθέριος Βενιζέλος, στρατηγός Παναγιώτης Δαγκλής.

Στην Αθήνα επενέβη η Αντάντ και υποχρέωσε την κυβέρνηση Σκουλούδη να παραιτηθεί. Σχηματίστηκε υπηρεσιακή κυβέρνηση υπό τον Νικόλαο Καλογερόπουλο και η Βουλή διέκοψε τις εργασίες της (καθότι απλώς πλέον μεταβατική και διαχειριστική). Τα μέλη της κυβέρνησης Καλογερόπουλου διαφώνησαν μεταξύ τους ως προς την πολιτική που έπρεπε να ακολουθηθεί, οδηγώντας έτσι το κυβερνητικό αυτό σχήμα αυτό σε παραίτηση. Ακολούθησε ο καθηγητής Σπυρίδων Λάμπρου ο οποίος δέχτηκε την πρόταση του βασιλιά και σχημάτισε κυβέρνηση με μη πολιτικά πρόσωπα. Την κυβέρνηση αυτή η οποία επίσης δεν παρήγαγε κάποιο αποτέλεσμα διαδέχθηκε νέα υπό τον Αλέξανδρο Ζαΐμη (ο οποίος λόγω χαρακτήρος συχνά καλείτο τις δύσκολες στιγμές). Οι σύμμαχοι, εκνευρισμένοι από την παρελκυστική πολιτική του βασιλιά ο οποίος απλώς κέρδιζε χρόνο, αποφάσισαν να τον απομακρύνουν από το θρόνο και την Ελλάδα, να τον διαδεχθεί δε ο δευτερότοκος γιος του Αλέξανδρος, παραμερίζοντας τον πρωτότοκο Γεώργιο. Στις 29 Μαΐου 1917 ο Κωνσταντίνος αναχώρησε από την Ελλάδα και λίγες μέρες μετά ο Βενιζέλος σχημάτισε κυβέρνηση, συγκλήθηκε δε η Βουλή, η οποία είχε προκύψει από τις εκλογές της 31 Μαΐου 1915 (θεωρούμενες οι επόμενες βουλές ως αντισυνταγματικές και η οποία ονομάστηκε Βουλή των Λαζάρων λόγω της ανάστασής της μετά από τόσο καιρό). Στις 11/24 Νοεμβρίου 1916 η ολοκληρωμένη Προσωρινή Κυβέρνηση κήρυξε τον πόλεμο στις Κεντρικές Δυνάμεις.

Όταν η Γερμανία υπέγραψε ανακωχή, συνήλθε στο Παρίσι η Συνδιάσκεψη της Ειρήνης, όπου ο Βενιζέλος παρέστη ως αντιπρόσωπος της Ελλάδας και προέβαλε τις αξιώσεις της χώρας μας, οι οποίες έγιναν στο σύνολό τους δεκτές με τις συνθήκες του Νεϊγύ (27 Νοεμβρίου 1919) και των Σεβρών (10 Αυγούστου 1920). Ως αποτέλεσμα αυτών των συνθηκών η Ελλάδα προσάρτησε (προσωρινά) την Ανατολική Θράκη και την ευρύτερη περιοχή της Σμύρνης στην εκείθεν του Αιγαίου πλευρά. Όντας στη Γαλλία εκίνο τον καιρό, ο Βενιζέλος εξελέγη μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας. Ενώ όμως επρόκειτο να γυρίσει στην Ελλάδα, έγινε δολοφονική απόπειρα εναντίον του στο σιδηροδρομικό σταθμό της Λυών (από εκεί έπαιρνε κάποιος το τρένο για την πόλη Λυών), στο Παρίσι, από δύο απότακτους Έλληνες αξιωματικούς, κατά την οποία τραυματίστηκε από πυρά περιστρόφου. Αφού θεραπεύτηκε από τα τραύματά του, γύρισε το Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς στην Αθήνα.

Ο θάνατος του άτυχου βασιλιά Αλέξανδρου είχε ως συνέπεια ν' ανακηρύξει αντιβασιλέα η Βουλή τον ναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη. Την 1 Νοεμβρίου 1920 έγιναν βουλευτικές εκλογές. Το Κόμμα των Φιλελευθέρων έλαβε 50,31% του συνόλου των ψήφων αλλά νικήθηκε από την ενωμένη αντιπολίτευση που είχε λάβει το 49,36% λόγω του εκλογικού νόμου, που οδήγησε τις περισσότερες έδρες στην αντιβενιζελική παράταξη. Είναι φανερό πόσο διχασμένος ήταν τότε ο λαός.

http://apantelakis.forumotion.net/t487-topic

Το νόμισμα του βασιλιά Φίλιππου Β'

Αναδημοσίευση από το blog του Σπήλιου Σπηλιώτη, ΥΔΡΑΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑ

http://hydraspoliteia.blogspot.com/

Νόμισμα (χάλκινο), με την μορφή του Φιλίππου Β', που βρέθηκε  το 1998 στην περιοχή της Επισκοπής της Ύδρας και παραδόθηκε στην αρμόδια αρχαιολογική υπηρεσία (δείτε το έγγραφο παράδοσης-παραλαβής στην αρμόδια αρχαιολογική υπηρεσία). Προφανώς κατάλοιπο των Μακεδόνων φρουρών-στρατιωτών στην Ύδρα,  την εποχή της κυριαρχίας των Μακεδόνων από το 334 έως το 322 π.Χ. Το χάλκινο νόμισμα στην μία πλευρά του έχει το κεφάλι του Φιλίππου Β΄ και από την  άλλη ένα ανασηκωμένο άλογο. (Οι φωτογραφίες είναι από το έντυπο με τίτλο: "Ύδρα. Το οδοιπορικό μια αρχαιολογικής προσέγγισης" της τότε αρμόδιας αρχαιολόγου της Β' ΕΠΚΑ και μετέπειτα ΚΣΤ' ΕΠΚΑ κ. Μ. Πετριτάκη).

Υ.Γ.Ο Φίλιππος ο Β' ήταν  "μια από τις σημαντικότερες πολιτικές και στρατιωτικές φυσιογνωμίες του κλασικού αρχαίου κόσμου, βασιλιάς της Μακεδονίας, πρωτεργάτης της μακεδονικής κυριαρχίας επί των υπολοίπων Ελλήνων, γεγονός που απέφερε για πρώτη φορά την ενοποίηση του ελλαδικού χώρου και φυσικά πατέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου..." Πηγή:http://www.ethnos.gr/

Ο Υδραϊκός Ναυτικός Όμιλος κατέκτησε συνολικά 18 μετάλλια!

Παμπεριφερειακό Πρωτάθλημα Συλλόγων Θάλασσας , Ιτέα 10-11/09/2011

Ο Υδραϊκός Ναυτικός Όμιλος συμμετείχε για τέταρτη συνεχή χρονιά στο Παμπεριφερειακό Πρωτάθλημα Συλλόγων Θάλασσας, που πραγματοποιήθηκε στο ανοικτό κολυμβητήριο της Ιτέας 10 και 11 Σεπτεμβρίου του 2011, κατακτώντας συνολικά σε όλες τις κατηγορίες 18 μετάλλια, τέσσερα παραπάνω από πέρυσι στην Κάλυμνο!  Η συμμετοχή των συλλόγων που προετοιμάζονται σε θάλασσα απ’ όλη την Ελλάδα ήταν μεγάλη (συμμετείχαν 14 σωματεία) και ο ανταγωνισμός σε υψηλό  επίπεδο. Σάββατο πρωί και το ανοικτό κολυμβητήριο της Ιτέας είχε γεμίσει ασφυκτικά από τους αθλητές και τις αθλήτριες των σωματείων, αλλά και από γονείς που συνόδευαν τα παιδιά τους. Ο Υδραϊκός από την πρώτη στιγμή κέρδισε τις εντυπώσεις στην κερκίδα με τα συνθήματα και τους ύμνους της ομάδας! Τα φλας άναψαν και μετά τους καθιερωμένους χαιρετισμούς και τις οδηγίες από την επιτροπή των αγώνων ξεκίνησαν οι αγώνες. Με την εκκίνηση στο πρώτο αγώνισμα φάνηκε η αγωνιστική διάθεση για μεγάλους χρόνους και ρεκόρ!  Τόσο το Σάββατο (πρωί – απόγευμα), όσο και την Κυριακή το πρωί  οι αθλητές και  οι αθλήτριες του Υδραϊκού με δύναμη και πάθος,  συναγωνίστηκαν αθλητές και αθλήτριες με τρομερή φυσική κατάσταση και τεχνική . Παρόλο αυτά κατάφεραν να αποδείξουν ότι ακόμη και με δύο μήνες μόνο εντατικές προπονήσεις το καλοκαίρι στην Ύδρα, μπορούν να σταθούν ψηλά αγωνιστικά και να κερδίσουν τις εντυπώσεις και τα μετάλλια! Επιβραβεύεται έτσι η   προσπάθεια που ξεκίνησε πριν πέντε χρόνια για τη δημιουργία της αγωνιστικής ομάδας του Υδραϊκού σε σωστές βάσεις, με οργάνωση και προγραμματισμό, αλλά και την καταπληκτική δουλειά που επιτελεί η προπονήτρια του Ομίλου κα. Ασπασία Παπαδάκη. Χρειάζεται απ’ όλους στήριξη της ομάδας, περισσότερος χρόνος προπονήσεων και ενίσχυση με νέους αθλητές και αθλήτριες, ώστε να υπάρχει συνέχεια , αγωνιστική βελτίωση και περισσότερες επιτυχίες στο μέλλον!

http://www.ydraikosno.gr/

Ύδρα, άστρο του φθινοπώρου

Eνα από τα πιο γοητευτικά συστατικά της Yδρας είναι το πηγαινέλα των σκαφών μπροστά ή μέσα σε ένα γοητευτικό σκηνικό. Είναι, βλέπεις, που το νησί απεχθάνεται τα αυτοκίνητα και η επικοινωνία γινόταν πάντα με φιλικά προς το περιβάλλον μέσα, κυρίως διά θαλάσσης. Οι καροτσέρηδες σπρώχνουν ακόμη τα πρωτόγονα οχήματά τους, οι αγωγιάτες κανακίζουν τα μουλάρια και τα γαϊδούρια τους.

Τα θαλασσινά ταξί δεν ανοίγουν πια πανί, αλλά πηγαινοέρχονται έχοντας κάτι από τη νευρικότητα των αθηναϊκών _ τροχοφόρων _ ταξί. Απλώς, είναι διαφορετικό να τα βλέπεις να εισβάλλουν στο λιμάνι αφήνοντας έναν αφρισμένο ποταμό πίσω τους, μέσα από το στενό σοκάκι που αφήνουν οι πετροκτισμένοι τοίχοι του αρχοντικού του Ιάκωβου Τομπάζη και του παρακείμενου, διατηρητέου φυσικά, απλού σπιτιού. Οταν περιδιαβάζεις έναν από τους καλύτερα διατηρητέους παραδοσιακούς οικισμούς στην Ευρώπη, τότε η ομορφιά καθαγιάζει τα πάντα.

Καθώς παρακολουθείς το μαγευτικό ηλιοβασίλεμα από το Καμίνι, με το νησάκι του Αγίου Νικολάου σε πρώτο πλάνο και τους λόφους της Πελοποννήσου στο φόντο, δέχεσαι αυτά τα «επιθετικά» ταχύπλοα να χαράζουν τον χρυσαφένιο καθρέφτη της θάλασσας. Και όχι μόνο τα δέχεσαι, αλλά παραδέχεσαι ότι είναι συστατικό της εξαίσιας εικόνας και ανυπομονείς να φανούν. Και ποτέ δεν περιμένεις πολύ...

ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ

http://taxidiblog.blogspot.com/2011/09/blog-post_23.html

Σεπτέμβρης 1982, ο νομπελίστας Οδυσσέας Ελύτης στην Ύδρα

Τον περασμένο μήνα επισκέφτηκε το νησί μας ο Νομπελίστας Ελύτης που φιλοξενήθηκε στο παλιό σπίτι του Μονοχάρτζη ( σήμερα Αγαπίου) από την οικογένεια του κ. Αγ. Αγαπίου.
Με τη συντροφιά του ο κ. Οδυσ. Ελύτης σεργιάνισε την παραλία της Ύδρας καθώς και τα γραφικά της δρομάκια και τέλος μπήκε στο φαρμακείο του κ. Ευαγ. Ραφαλιά όπoυ, αφού το περιεργάστηκε με ενδιαφέρον αρκετή ώρα ζήτησε να δει και το εσωτερικό του αρχοντικού, ο κ. Ραφαλιάς πρόθυμα τον ξενάγησε στο εσωτερικό του αρχοντικού.
Φεύγοντας ο κ. Ελύτης είπε, πως ολόκληρο αυτό το αρχοντικό είναι ένα από τα καλύτερα παραδοσιακά κτίρια του τόπου μας.

Υδραικά  Νέα, Σεπτέμβρης 1982
Life and Style 2004

ΠΡΩΤΟΒΡΟΧΙΑ ΣΤΗΝ ΥΔΡΑ

Τα πρωτοβρόχια έκαναν την εμφάνισή τους και στην Ύδρα εχτές Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου.  Αναμενόντουσαν  με ανακούφιση μετά την μακρά καλοκαιρινή περίοδο ανυδρίας στο νησί μας.  Δυστυχώς όμως κατά την διάρκεια της νύχτας τα φαινόμενα έγιναν πολύ έντονα, με αποτέλεσμα να κοπεί το ρεύμα στο μεγαλύτερο μέρος της Ύδρας. Στις 10 περίπου το βράδυ στην περιοχή Μαντράκι και πλησίον της οικίας Μαστραντώνη εκδηλώθηκε πυρκαγιά σε στύλο της ΔΕΗ η οποία επεκτάθηκε και σε διπλανό.  Μετά από ειδοποίηση της κας Μαστραντώνη έσπευσαν επιτόπου εκπρόσωποι του Δήμου προς εκτίμηση της κατάστασης.  Αμέσως ειδοποιήθηκε η ΔΕΗ προκειμένου να διακόψει την παροχή ρεύματος προς αποφυγή περαιτέρω επέκτασης της φωτιάς η οποία και έσβησε τελικά από τη βροχή.  Σήμερα το πρωί ήρθαν στην Ύδρα τεχνικοί της ΔΕΗ από την περιοχή του Ναυπλίου οι οποίοι αποκατέστησαν τις ζημιές και επαναφέρανε την ηλεκτροδότηση στην περιοχή.

Τριαντα εννιά χρόνια από το θάνατο του Γιώργου Σεφέρη

Στις 20 Σεπτεμβρίου 1971 φεύγει από τη ζωή ο νομπελίστας ποιητής Γιώργος Σεφέρης. Χιλιάδες λαού συγκεντρώθηκαν δυο μέρες αργότερα για να συνοδεύσουν τον μεγάλο λογοτέχνη στην τελευταία του κατοικία, συγκέντρωση η οποία τελικά εξελίσσεται σε αντιδικτατορική διαδήλωση, με νέους, φοιτητές και μαθητές επικεφαλής. «Ο Γ. Σεφέρης έθεσε τη βάση για την ελεύθερη ποίηση», θα πει γι' αυτόν ο Οδυσσέας Ελύτης.

"Λυπούμαι γιατί άφησα να περάσει ένα πλατύ ποτάμι 

μέσα από τα δάχτυλά μου 

χωρίς να πιώ ούτε μια στάλα. 

Τώρα βυθίζομαι στην πέτρα. 

Ενα μικρό πεύκο στο κόκκινο χώμα, 

δεν έχω άλλη συντροφιά. 

Οτι αγάπησα χάθηκε μαζί με τα σπίτια 

που ήταν καινούργια το περασμένο καλοκαίρι 

και γκρέμισαν με τον αγέρα του φθινοπώρου."

"Στιγμή, σταλμένη από ένα χέρι 

που είχα τόσο αγαπήσει 

με πρόφταξες ίσια στη δύση 

σα μαύρο περιστέρι.

Ο δρόμος άσπριζε μπροστά μου, 

απαλός αχνός ύπνου 

στο γέρμα ενός μυστικού δείπνου ... 

Στιγμή σπυρί της άμμου,

που κράτησες μονάχη σου όλη 

την τραγική κλεψύδρα 

βουβή, σα να είχε δει την Ύδρα 

στο ουράνιο περιβόλι."

Ο Οδυσσέας Ελύτης είπε για το Γ. Σεφέρη: «Κανείς άλλος δεν στάθηκε τόσο ικανός ν’ ανιχνεύσει, να βρει και να κινήσει τα νήματα της ζωντανής ελληνικής παράδοσης όσο αυτός… Καλλιέργησε το αίσθημα της ευθύνης και κράτησε ψηλά τη σημαία της ελεύθερης συνείδησης, που τόσο την έχουν ανάγκη, σήμερα προπάντων, οι νέοι», ενώ ο Γιάννης Ρίτσος  με τη σειρά του είπε: «Αυτή την ώρα, τα λόγια μου φαίνονται μικρά για το ανάστημα του ποιητή, μικρά για τη λύπη και την περηφάνια που μας γεμίζει το έργο του και το ήθος του. Εδώ και πολλά χρόνια, σε κρίσιμες στιγμές της ελληνικής ιστορίας, ο ποιητής έσμιξε ποίηση και ελευθερία, αισθητική και ηθική, σε μια γνήσια και φυσική ενότητα, αφήνοντας μιάν υψηλή, παραδειγματική κληρονομιά σ’ ολόκληρο τον ελληνικό πολιτισμό. Ακόμα μια φορά «σ’ αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα».

http://tvxs.gr/news

ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΔΡΑ ΤΟΥ 1959

ΛΑΙΚΗ ΑΓΟΡΑ
ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ

ΛΑΓΟΥΔΕΡΑ

ΞΕΝΟΙΑΣΤΕΣ ΒΡΑΔΙΕΣ
ΣΤΗ ΛΑΓΟΥΔΕΡΑ

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΟΣ ΚΚΑΙ
ΠΑΝΤΛΕΛΑΚΗΣ

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΟΣ ΜΕ ΠΑΡΕΑ
ΣΤΗ  ΛΑΓΟΥΔΕΡΑ

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΟΣ

Ο ΜΠΑΜΠΗΣ ΜΩΡΕΣ ΣΤΟ ΤΑΜΕΙΟ
ΤΗΣ ΛΑΓΟΥΔΕΡΑΣ

ΠΑΝΤΕΛΗΣ  ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗΣ
Ι. ΜΥΡΙΚΛΗΣ, Θ. ΚΑΛΛΙΤΣΑΣ ΚΑΙ
ΜΠΑΜΠΗΣ ΜΩΡΕΣ ΣΤΗ ΛΑΓΟΥΔΕΡΑ

Καπετάν Ανδρέας Τρίτσος. Η άγνωστη ιστορία ενός ήρωα

Ο καπετάν Ανδρέας Τρίτσος ανήκε στην τάξη των πλοιοκτητών και νοικοκυραίων της Ύδρας.  Παντρεύτηκε την κόρη του γνωστού προύχοντα Νικόλα Μπουντούρη, ενώ ο μεγαλύτερος αδελφός του Δημήτριος πήρε την αδελφή των Λαζάρου και Γεωργίου Κουντουριώτη.

Ο Ανδρέας πριν το 1812 είχε γίνει ιδιοκτήτης μεγάλου τρικάταρτου και όπως όλοι οι συμπατριώτες του, συχνά παραβίαζε τους αποκλεισμούς που είχε επιβάλει ο Νέλσων στα γαλλικά και ισπανικά παράλια και μοσχοπουλούσε τα φορτία του. Γιατί δεν ήταν μόνο καπετάνιος και εφοπλιστής, ήταν και έμπορος σιτηρών.  Στις αρχές του 1821 είχε τέσσερα καράβια εξοπλισμένα με αρκετά κανόνια για την άμυνα κατά των πειρατών.

Όταν ξέσπασε η Επανάσταση, καπετάνευε το μεγαλύτερο και καλύτερο καράβι του, που έφερε ρώσικη σημαία και κατά κακή του τύχη βρισκόταν στη Μαύρη Θάλασσα, προς τα στενά για την Μεσόγειο.

Μόλις έφτασε στην Πόλη, οι Τούρκοι έπιασαν τον καπετάν Τρίτσο με όλο του το πλήρωμα και τους έριξαν στα μπουντρούμια.  Μετά μερικές μέρες, ο ναύαρχος διοικητής του Ναυστάθμου τον κάλεσε και του δήλωσε ότι του προσφέρανε το καπετανιλίκι μερικών καραβιών του τούρκικου στόλου με την προϋπόθεση να προσκυνούσε τον Προφήτη τους.  "Τι να σου πω" του απάντησε.  "Ευχαριστώ την Μεγαλοσύνη του για την μεγάλη τιμή που μου κάνει. Έχω κει κάτω στην Ύδρα γυναίκα και πέντε παιδιά.  Πρέπει να τ' απαρνηθώ όλα. Τα ίδια μου τα παλικάρια θα με ξεκάνουνε μόλις βρεθώ μπροστά τους."  "Σκέψου το καπετάνιο.  Στην αρμάδα μας υπάρχουν θέσεις και για τα παλικάρια σου."

Οι υπόλοιποι από το πλήρωμα τον συμβούλεψαν να δεχτεί στα ψεύτικα ν' αλλάξει την πίστη του προκειμένου να σωθούν και να σαμποτάρουν τους Τούρκους. 

"Πασά μου, απάντησε στον Τούρκο διοικητή,  δεν γίνεται.  Εγώ χριστιανός γεννήθηκα και  έτσι θα πεθάνω.  Κι εσείς τι εκτίμηση θα είχατε για έναν άνθρωπο που αρνήθηκε την πίστη των γονιών του? Άσε με ν' ακολουθήσω το κισμέτ μου."

Ο Κανάρης μετά το κατόρθωμα κατά του
τουρκικού στόλου στη Χίο. Έργο του Φον Ες

Οι Τούρκοι όμως αποφάσισαν να τον χρησιμοποιήσουν αναγκαστικά ως πιλότο και τιμονιέρη στα δύσκολα περάσματα μέσα από ο ελληνικό αρχιπέλαγος..Τοποθετήθηκε εκείνος και όλο του το πλήρωμα στη ναυαρχίδα του τουρκικού στόλου, για να μανουβράρουν τα πανιά του μεγάλου πλοίου.  Αυτό έγινε λίγες μέρες μετά την ανατίναξη της τουρκικής ναυαρχίδας από τον Κανάρη στο στενό της Χίου.

Κατά το μυστικό σχέδιο πολεμικών επιχειρήσεων της Τουρκίας, που είχε εκπονηθεί από το Γενικό Επιτελείο της Αυστρίας, κατ' εντολήν του Μέτερνιχ, προβλέπονταν ορισμένες συνδυασμένες επιχειρήσεις στρατού και στόλου για την γρήγορη κατάπνιξη της επανάστασης.   Οι πρώτοι στόχοι των Τούρκων ήταν η τροφοδότηση της στρατιάς του Δράμαλη στο Αργολικό πεδίο, ο εφοδιασμός με πυρομαχικά και τρόφιμα του φρουρίου του Ναυπλίου που πολιορκούσαν οι επαναστάτες και η καταστροφή των δύο μεγάλων ναυτικών κέντρων των επαναστατών, της Ύδρας και των Σπετσών .

Η ΣΦΑΓΗ ΤΟΥ ΔΡΑΜΑΛΗ

Ο ναύαρχος συμβουλευόταν τον καπετάν Τρίτσο για την ασφάλεια του ταξιδιού, ενώ εκείνος κατάλαβε πολλά για τα σχέδια των Τούρκων και τους παραπλανούσε όσο μπορούσε.  Βεβαίωσε τον ναύαρχο ότι ο Αργολικός κόλπος είχε πολλές ρηχές μεριές και επικίνδυνες για τα καράβια, και ότι το στενό της Ύδρας ήταν σπαρμένο με νησάκια ξέρες και ύφαλους.  Έτσι ο ναύαρχος προτίμησε να πλεύσει προς Πάτρα όπου τον περίμενε ο Μεχμέτ πασάς ο οποίος δεν βιάστηκε να τροφοδοτήσει τον Δράμαλη όπου αποδεκατισμένος είχε υποχωρήσει στην Κόρινθο.

Μετά από αυτό ο τούρκικος στόλος με 87 καράβια κατευθύνθηκε προς το στενό της Ύδρας  προκειμένου να καταστρέψουν πρώτα τις Σπέτσες και μετά την Ύδρα. Και στο τιμόνι της τούρκικης ναυαρχίδας ο καπετάν Τρίτσος.

"Τη νύχτα , σαν θα παίρνουμε τη βόλτα δίπλα στο Δοκό, θα το κάτσω το καράβι.  Σαν κάτσουμε, βουτείχτε όλοι στη θάλασσα για να γλυτώσετε κολυμπώνας.  Από το Δοκό περάστε στην ύδρα και πέστε τα μαντάτα στον κυρ Λάζαρο, για να στείλει αμέσως μπουρλότα να κάψουνε την καθισμένη καπιτάνα.  Εγώ είμαι χαμένος για χαμένος.  Άκου πες στη γυναίκα μου και τα παιδιά μου να δώσουν όλα τα καράβια μας για τον αγώνα."

Πραγματικά, την ίδια νύχτα και μέσα σε δυνατό μπουρίνι έκανε την καπιτάνα να καθίσει στα ρηχά του Δοκού.  Μέσα στην ταραχή πολλοί Υδραίοι και άλλοι Έλληνες πήδηξαν στη θάλασσα και κολύμπησαν στη στεριά, ενώ την άλλη μέρα πέρασαν στην Ύδρα μεταφέροντας τα μαντάτα στον Λάζαρο Κουντουριώτη.  Δεν μπορέσανε όμως να επιτεθούν στην καθισμένη καπιτάνα.

Την επομένη ο καπτάν Τρίστσος κατάφερε να ξεκολλήσει το καράβι από τα ρηχά.  Με την επιτυχία του αυτή ξανακέρδισε την εμπιστοσύνη του Καπουδάν πασά.  Εκείνος ευθύς μετά κατευθύνθηκε  προς το Ναύπλιο για εφοδιασμό της τούρκικης φρουράς. 

Ο Μιαούλης  όμως επικεφαλής 62 πλοίων τον πρόλαβε και κατά τις συγκρούσεις μεταξύ 8ης και 11ης Σεπτεμβρίου του 1822 του προξένησε πολλές ζημιές.  Τα μπουρλότα του Υδραίου Πιπίνου και του Σπετσιώτη Μπαρμπάτση έσπειραν τον πανικό στον τούρκικο στόλο. Κάθε προσπάθεια του τούρκικου στόλου να πλησιάσει στο Ναύπλιο απέτυχε και ακολούθησε η παράδοση στους Έλληνες της πόλης και του φρουρίου στις 6 Δεκεμβρίου 1822.

Με τον ελληνικό στόλο  να περιπολεί στην περιοχή του Αργοσαρωνικού ο Καπουδάν πασάς δεν τόλμησε να επιτεθεί στην Ύδρα και στις Σπέτσες.

Όταν η αρμάδα γύρισε στην Πόλη ο Σουλτάνος πρόσταξε να απαγχονιστούν όλοι οι χριστιανοί που υπηρετούσαν στα καράβια του τούρκικου  στόλου συμπεριλαμβανομένου και του καπτάν Τρίτσου.

Έτσι με θυσία της ζωής του, συνετέλεσε ουσιαστικά στην καταστροφή της στρατιάς του Δράμαλη, στην παράδοση του Ναυπλίου στους Έλληνες και στην ματαίωση  της επίθεσης που σχεδίαζαν το 1822 κατά της Ύδρας και των Σπετσών. Με τις πληροφορίες του και τελικά με την προσάραξη της καπιτάνας, πέτυχε να καθυστερήσει  τις κινήσεις του τουρκικού στόλου γεγονός που επέτρεψε την συγκέντρωση των ελληνικών καραβιών στην απειλούμενη περιοχή και την καταπολέμηση και αναχαίτιση τους τουρκικής αρμάδας.

Σύμφωνα με την εντολή του καπτάν Ανδρέα τα τρία μικρότερα καράβια του προσφέρθηκαν στον αγώνα σαν πυρπολικά.

Η μοναχοκόρη του Μαρδίτσα παντρεύτηκε τον Τζώρτζη Βανό φίλο και λοστρόμο του Μιαούλη στην ναυαρχίδα του.  Εγγονός του Τζώρτζη ο αντιστράτηγος Λεωνίδας Λαπαθιώτης, και πατέρας του ποιητή Ναπολέοντα Λαπαθιώτη.  Και οι δύο τους με περηφάνια, διηγούντο την ιστορία του ηρωικού προγόνου τους.

Πηγή: Από άρθρο του κ. Θεόφιλου Καλλίτσα

Η ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΡΜΑΤΑΣ ΣΤΙΣ ΣΠΕΤΣΕΣ ΚΑΙ Η ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΤΟΥ 1822

Φέτος όπως και κάθε Φθινόπωρο, πλήθος επισκεπτών, Ελλήνων και ξένων επισκέφτηκε το νησί της Μπουμπουλίνας για να ζήσει από κοντά την αναπαράσταση πυρπόλησης του ομοιώματος της τούρκικης ναυαρχίδας, με αφορμή την επέτειο της ναυμαχίας των Σπετσών, στις 8 Σεπτεμβρίου του 1822.  Για μια εβδομάδα ο δήμος οργάνωσε εκδηλώσεις εορτασμών που περιλάμβαναν εκθέσεις ζωγραφικής, συναυλίες, ρίψη βεγγαλικών, χορωδίες, συγκροτήματα παραδοσιακών χορών και μουσικής, θεατρικής παραστάσεις, κανονιοβολισμούς, την αναπαράσταση της ναυμαχίας και ολοκληρώνονται σήμερα με τη ρίψη στεφάνων στη θάλασσα.

Η ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΤΟΥ 1822

Η Ναυμαχία των Σπετσών,
 λεπτομέρεια πίνακα του Σπετσιώτη
θαλασσογράφου Ιωάννη Γ. Κούτση  

Στις 8 Σεπτεμβρίου 1822 ο τουρκικός στόλος, προερχόμενος από τη Μονεμβασία, κίνησε προς ανεφοδιασμό του Παλαμηδίου στο Ναύπλιο, το οποίο πολιορκούσαν από στεριάς δυνάμεις του Αλεξάνδρου Υψηλάντου και από θαλάσσης δυνάμεις της Λασκαρίνας Μπουμπουλίνας. Φθάνοντας στον χώρο ανάμεσα στο Τρίκερι και τη Σπετσοπούλα, οι τουρκικές δυνάμεις βρέθηκαν αντιμέτωπες με τον στόλο των τριών ηρωϊκών νησιών της Ελλάδος, των Σπετσών, της Ύδρας και των Ψαρών. Ο ναύαρχος του ελληνικού στόλου, Ανδρέας Μιαούλης, έδωσε διαταγή να κινηθεί ο ελληνικός στόλος προς το εσωτερικό του Αργολικού Κόλπου, για να εγκλωβίσει εκεί τους πολυαριθμότερους και καλύτερα εξοπλισμένους Τούρκους.

 

Προκειμένου, όμως, να αφήσουν τις Σπέτσες ανυπεράσπιστες στο έλεος των Τούρκων, οι Σπετσιώτες πλοίαρχοι Ι. Τσούρπας, Δ. Λάμπορυ (ή Λεωνίδας) και Ι. Κούτσης, καθώς και ο Υδραίος Α. Κριεζής, αγνόησαν το σήμα του Μιαούλη και επετέθησαν εναντίον των Τούρκων. Η σφοδρότητα της ναυμαχίας έκανε το έδαφος να σείεται στην Ύδρα, από όπου όσοι παρακολουθούσαν τα γεγονότα έβλεπαν τόσο καπνό που νόμιζαν ότι οι Σπέτσες καίγονται.

Ο πυρπολητής
Κοσμάς Μπαρμπάτσης

Μέσα σ' αυτή την αναταραχή και αντάρα, ο Σπετσιώτης πυρπολητής Κοσμάς Μπαρμπάτσης (1792-1887), αψηφώντας τα κανόνια, τη φωτιά και τον καπνό, ώρμησε με το πυρπολικό του στο κέντρο του τουρκικού σχηματισμού, κατορθώνοντας να φθάσει στη ναυαρχίδα των εχθρών, στην οποία βάζει φωτιά. Η τουρκική ναυαρχίδα καίγεται και βουλιάζει --σύμφωνα με την παράδοση μπροστά στο λιμάνι. Η ενέργεια του Μπαρμπάτση ήταν καθοριστική για την έκβαση της ναυμαχίας, και ο τουρκικός στόλος υποχώρησε άπρακτος, με αποτέλεσμα το Ναύπλιο να πέσει 2½ μήνες αργότερα.

 

 

Κάθε χρόνο, το δεύτερο Σαββατοκύριακο του Σεπτεμβρίου είναι αφιερωμένο σε εoρταστικές εκδηλώσεις που συνδυάζουν τον εροτασμό της Παναγίας της Αρμάτας (κοντά στον Φάρο) και της επετείου της ναυμαχίας της 8ης Σεπτεμβρίου 1822. Οι εκδηλώσεις κορυφώνονται με αναπαράσταση της καύσεως της τουρκικής ναυαρχίδας.

http://www.notianews.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=2720:2011-09-09-10-15-46&catid=40:lifestyle-subcategory-2&Itemid=56

http://www.dimaras.gr/spetses/armata.htm

http://www.infoblog.gr/?p=24780

http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=41871&catid=3

100 ΧΡΟΝΙΑ Θ/Κ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΒΕΡΩΦ, Ο ΤΥΧΕΡΟΣ "ΜΠΑΡΜΠΑ ΓΙΩΡΓΗΣ"

Στα πλαίσια των εορταστικών εκδηλώσεων για τα 100 χρόνια του πολεμικού πλοίου «Γεώργιος Αβέρωφ» η μπάντα του Πολεμικού Ναυτικού (μια από τις καλύτερες ορχήστρες πνευστών στην Ελλάδα) μαζί με την καταπληκτική φωνή της μεσόφωνου Ελένης Βουδουράκη, παρουσίασαν ένα μουσικό ταξίδι που πέρασε από όλες τις χώρες του κόσμου.

Γνωστές μελωδίες από την Ελλάδα, την Ιταλία, την Αμερική, ταξίδεψαν τους θεατές που βρέθηκαν την Παρασκευή το απόγευμα μπροστά στο «Ποσειδώνιο» στη μεγάλη σκηνή που είχε στηθεί για τις εορταστικές εκδηλώσεις της Αρμάτας 2011.

100 ΧΡΟΝΙΑ Θ/Κ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΒΕΡΩΦ, Ο ΤΥΧΕΡΟΣ "ΜΠΑΡΜΠΑ ΓΙΩΡΓΗΣ"

Στις 30 Οκτωβρίου 1909, υπεγράφη στην Αθήνα, η σύμβαση για την αγορά του υπό ναυπήγηση θωρακισμένου καταδρομικού Β, τύπου Pisa, κόστους 25 εκατομμυρίων χρυσών γαλλικών φράγκων (συμπεριλαμβανομένου του κόστους πυρομαχικών και τορπιλλών). Η αγορά αυτή αποτελούσε έναν από τους όρους που έθεσε ο Στρατιωτικός Σύνδεσμος, προς την πολιτική ηγεσία, κατά το κίνημα που προηγήθηκε στις 15 Αυγούστου 1909. Η έλλειψη πόρων ξεπεράστηκε αποφασιστικά με την χρήση του κληροδοτήματος του ευεργέτη Γεωργίου Αβέρωφ, ο οποίος έγραψε στην διαθήκη του

«Αφίνω εις το έθνος μου είκοσι Νο 20 μερίδια, το δε εκκαθαρισθησόμενον ποσόν, οφείλει να κατατεθή εις την Εθν. Τράπεζαν της Ελλάδος επί τόκω, ίνα δια του τόκου και του κεφαλαίου η Ελλ. Κυβέρνησις ναυπηγήση ισχυρόν καταδρομικόν πλοίον, διεσκευασμένον ούτως ώστε να χρησιμεύση και ως ανωτέρα εκπαιδευτική σχολή δοκίμων του Βασιλ. Ναυτικού, προς τε πρακτικήν και θεωρητική τελειοποίησιν αυτών. Το πλοίον αυτό θα φέρη το όνομά μου, το περίσσευμα το οποίον θέλει προκύψει θα μένη κατατεθειμένον εντόκως παρά τη Τραπέζη, ίνα χρησιμεύση δια τον αυτόν σκοπόν, εις κατασκευήν δηλαδή νέου τοιούτου πλοίου, όταν το πρώτον καταστή άχρηστον»

.. Με το ποσό των 7 εκατομμυρίων χρυσών γαλλικών φράγκων του κληροδοτήματος, έγινε δυνατή η άμεση αγορά του πλοίου, με την κατάθεση της προκαταβολής, για το οποίο ενδιαφέρον είχε δείξει και η Οθωμανική Αυτοκρατορία. Καταλύτης λοιπόν σε αυτήν την ευτυχή κατάληξη ήταν η "επέμβαση" του μεγάλου ευεργέτη, του οποίου επίσης εφέτος εορτάζονται τα 110 χρόνια από τον θάνατό του και του οποίου το όνομα έλαβε το πλοίο.

Το 10.200 τόνων θωρακισμένο καταδρομικό, το «διαβολοβάπορο» για τους Τούρκους (σεϊτάν παπόρ), είχε ιταλικές μηχανές 19.000 ίππων, 22 γαλλικούς λέβητες, γερμανικές γεννήτριες και αγγλικά πυροβόλα 190 και 234 χιλιοστών τύπου ARMSTRONG, με μέγιστη ταχύτητα 23 κόμβους.

Καθελκύστηκε στις 12 Μαρτίου 1910, παραλήφθηκε στις 16 Μαΐου 1911 και την 1η Σεπτεμβρίου 1911 κατέπλευσε στον Πειραιά.

Με πλήρωμα 20 αξιωματικών και 670 ναυτών, ήταν την εποχή εκείνη το πιο σύγχρονο και ισχυρό πλοίο στην Ανατολική Μεσόγειο και ιδιαίτερα στο Αιγαίο και έγινε αμέσως η ναυαρχίδα του απαρχαιωμένου ελληνικού στόλου.

Με την έναρξη του Πρώτου Βαλκανικού Πολέμου, τον Οκτώβριο του 1912, το «Αβέρωφ», επικεφαλής του Στόλου του Αιγαίου υπό τον Ναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη, απέπλευσε προς τα Δαρδανέλια. Ναυμάχησε τον οθωμανικό στόλο δύο φορές, στη Ναυμαχία της Έλλης, στις 3 Δεκεμβρίου 1912 και στη Ναυμαχία της Λήμνου στις 5 Ιανουαρίου 1913.

Κατέλαβε τη Λήμνο και στον όρμο του Μούδρου, εγκαταστάθηκε το προχωρημένο αγκυροβόλιο του Στόλου. Ακολούθησε η κατάληψη του Αγίου Όρους, των νησιών του βορείου και ανατολικού Αιγαίου. Ήταν η αρχή της γέννησης του μύθου.

Η έναρξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και η πρώτη διετία αποτέλεσαν για τον Αβέρωφ μια εργώδη περίοδο, με την συμμετοχή του στη φρούρηση της εξόδου των Δαρδανελίων, τους τελευταίους μήνες του 1914.

Την περίοδο 1921-1922 χρησιμοποιήθηκε ως ναυαρχίδα του Πρώτου Στόλου με ορμητήριο την Κωνσταντινούπολη και είχε ως κύρια ευθύνη την διενέργεια περιπολιών στη Μαύρη Θάλασσα. Κατά τη διάρκεια αυτών βομβάρδισε τη Σαμψούντα την 25η Μαΐου 1922.

Μετά την υπογραφή της συνθήκης της Λωζάννης συμμετείχε στην καταστολή του κινήματος των στρατηγών Λεοναρδόπουλου και Γαργαλίδη.

Μια δωδεκαετία αργότερα πρωτοστάτησε στο βενιζελικό κίνημα της 1ης Μαρτίου 1935 κατά τη διάρκεια του οποίου βομβαρδίστηκε, ανεπιτυχώς, από την κυβερνητική αεροπορία.

Η αποψίλωση του Στόλου από βαθμοφόρους και κατώτερα στελέχη, αμέσως μετά την καταστολή του βενιζελικού κινήματος, οδήγησε στο να περιέλθει σε κατάσταση εφεδρείας με το μεγαλύτερο μέρος του πληρώματός του να μεταφέρεται στον Ελληνικό Στρατό.

Με την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ο Ελληνικός Στόλος αποδημεί στην Αλεξάνδρεια και μαζί του φεύγει και το «Γ. Αβέρωφ».

Από την Αλεξάνδρεια το Θωρηκτό θα βρεθεί στη Βομβάη, περιπολώντας στον Ινδικό Ωκεανό. Με το τέλος του πολέμου, αγκυροβόλησε, μαζί με τον υπόλοιπο στόλο, στο Φάληρο, στις 17 Οκτωβρίου 1944, φέρνοντας πίσω την τότε κυβέρνηση.

Το 1947 συμμετείχε στους εορτασμούς για την Απελευθέρωση των Δωδεκανήσων και γερασμένο πια το 1952 διατάχθηκε ο παροπλισμός του. 

Από το 1956 μέχρι το 1983, το Θωρηκτό βρέθηκε πρυμνοδετημένο στον Πόρο. Το 1984 το Πολεμικό Ναυτικό αποφάσισε να το αποκαταστήσει ως μουσείο πλέον και έτσι, μετά από τριάντα χρόνια στο περιθώριο, το Θωρηκτό ξεκίνησε τη νέα του πορεία. Την ίδια χρονιά το πλοίο ρυμουλκήθηκε από τον Πόρο και κατέληξε στο Φάληρο, όπου άρχισαν οι εργασίες αποκατάστασής του.
Το μέγεθος της δαπάνης για τη σταθεροποίηση – αποκατάσταση από το 1985 μέχρι σήμερα είναι μεγάλο και ένα μεγάλο μέρος των δαπανών προήλθε από δωρεές ιδιωτών, οι σημαντικότερες των οποίων ήταν της Κυπριακής Δημοκρατίας, της οικογένειας Λάτση και του Ιδρύματος Ωνάση.
Σήμερα το πλοίο-μουσείο «Γ. Αβέρωφ» αποτελεί μνημείο που τιμά αυτούς που υπηρέτησαν και έπεσαν στη διάρκεια της ένδοξης ιστορίας του. Συνάμα διατηρεί ζωντανά τα μη-απτά ανθρώπινα αποθέματα, όπως η κληρονομιά των θαλασσών, η σημασία των θαλασσίων μεταφορών και η ελκυστικότητα του ναυτικού επαγγέλματος, όπου η αξιοπρέπεια, το ήθος και η δημοκρατική αντίληψη, είναι κοινός τόπος συνάντησης όλων των ναυτικών.
Το Θωρηκτό «Γ. Αβέρωφ» αποτελεί εδώ και χρόνια μια δραστήρια εκπαιδευτική κοινότητα με καθημερινές επισκέψεις σχολείων, ιδρυμάτων, οργανισμών, καθώς και πλήθους ιδιωτών. Με τις επισκέψεις αυτές πραγματοποιείται και η δεύτερη πτυχή του οράματος του δωρητή, που ήθελε το πλοίο, παράλληλα με τον εθνικό του σκοπό, να εκπληρώνει και εκπαιδευτική αποστολή. 

 ΠΗΓΕΣ:

http://www.neaepohi.gr/index.php/saronikos-news/spetses/i-mpanta-tou-polemikou-naitikou-me-tin-eleni-boudouraki-stin-armata.html Κώστας Ντρης

http://www.enkripto.com/2009/07/110.html

http://news.in.gr/greece/article/?aid=1231108365

http://www.bsaverof.com/index.php?option=com_content&view=article&id=60&Itemid=70&lang=el

ΜΕΓΑΛΗ ΠΥΡΚΑΓΙΑ ΣΤΗΝ ΥΔΡΑ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 6 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2011

Την Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου στις 2 η ώρα περίπου το μεσημέρι, ξέσπασε φωτιά στο Μαντράκι της Ύδρας κοντά στην εκκλησία του Αγίου Ονούφριου και δίπλα (δυτικά) από την ιδιοκτησία Σταλίκα. Επί τόπου σπεύσαμε οι περίοικοι να βοηθήσουμε στην κατάσβεση αλλά δυστυχώς πολύ γρήγορα η φωτιά ξέφυγε κάθε ελέγχου και άρχισε να εξαπλώνεται ταχύτατα.  Στο σημείο κατεύθασαν τα δύο πυροσβεστικά οχήματα του δήμου, με εκπροσώπους του δήμου καθώς και πολλούς πολίτες-εθελοντές.  Οι μέτριοι βοριοανατολικοί άνεμοι κατεύθυναν τις φλόγες προς το εκκλησάκι της Α. Φωτεινής και κατά μήκος του δρόμου Ύδρας - Μαντρακίου.  Παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες των ανθρώπων δυστυχώς η φωτιά ήταν πλέον ανεξέλεγκτη, κατακαίοντας  ξερά χόρτα και χαμηλή βλάστηση, ενώ κινδύνεψαν και σπίτια.  Σύντομα κατεύθασε ένα ελικόπτερο τύπου Ericsson το οποίο και πραγματοποιήσε ρήψεις νερού λίγο πριν η φωτιά περάσει το δρόμο και μετά συνέχισε προσπαθώντας να την αποτρέψει από την πορεία της ψηλά προς την Α. Τριάδα και ενδεχομένως προς τον οικισμό.  Λίγο αργότερα βοήθησαν στο έργο κατάσβεσης 4 αεροπλάνα Καναντέρ ενώ βρίσκονταν ήδη στο νησί πεζοπόρα τμήματα της πυροσβεστικής Υπηρεσίας Γαλατά και Ναυπλίου.  Η φωτιά έκαψε όλο το λόφο μέχρι τα παλιά σφαγεία, πέρασε λίγο πάνω από τα πρώτα σπίτια της Πουαγιάς όπου και τελικά έσβυσε από τις συνεχόμενες ρήψεις νερού των πυροσβεστικών αεροσκαφών γύρω στις 6:30 περίπου το απόγευμα.

Στην περιοχή παρέμειναν δυνάμεις του Δήμου , της πυροσβεστικής και εθελοντών κατοίκων για την αποτροπή αναζωπυρώσεων.