ΚΟΥΝΤΟΥΡΕΙΩΤΕΙΑ 2010

Το Σάββατο 21 Αυγούστου 2010 πραγματοποιήθηκε στο Αρχοντικό Κουντουριώτη στις 9 το βράδυ μια σεμνή και συγκινητική εκδήλωση προς τιμή του Υδραίου Ναυάρχου. Την εκδήλωση τίμησαν πλήθος κόσμου, μέλη της τοπικής αυτοδιοίκησης, ο Δήμαρχος Υδραίων κ. Αναστόπουλος, ο πρωτοπρεσβύτερος πατήρ Ακίνδυνος Δαρδανός καθώς και αξιωματικοί του ΠΝ, της φρεγάτας ΣΠΕΤΣΑΙ. Για τον ναύαρχο και την τεράστια προσφορά του στη πατρίδα μίλησε ο καθηγητής του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου κ. Γεώργιος Παντελίδης, ο Υπαρχηγός Στόλου Υποναύαρχος Γ. Καλόγηρος ΠΝ, ο Δήμαρχος και ο Αντιδήμαρχος κ. Σ. Γεώργας. Προβλήθηκε ντοκιμαντέρ για τη ζωή , το έργο και το θάνατο του ναυάρχου μέσα σε μια πραγματικά κατανυκτική ατμόσφαιρα.
Το σπίτι του ναυάρχου γέμισε με κόσμο ακόμη μια φορά, γεγονός που έδειξε ότι τελικά δεν ξεχνούμε και ότι προσπαθούμε ο καθένας με τον τρόπο του να κρατήσουμε ζωντανή την ιστορία του τόπου μας και να μεταφέρουμε το μήνυμα στους νεότερους ανθρώπους που τόσο το έχουν ανάγκη στις δύσκολες εποχές που διανύουμε Το μήνυμα της Αγάπης, της Πάλης, της Ανιδιοτέλειας, της Αυτοθυσίας. Έστω και ελάχιστοι αν τα εφαρμόσουμε και συμπαρασύρουμαι κι άλλους, τότε υπάρχει ελπίδα, θα υπάρχει μέλλον, και Έλληνες και Ελλάδα, και ότι κι αν έγινε στο παρελθόν, όποιοι πόλεμοι, όποιες θυσίες δεν θα έχουν πάει χαράμι...

Τρίτη, 24 Αυγούστου 2010 Εορταστικές Εκδηλώσεις 75ης Επετείου Θανάτου Ναυάρχου Π Κουντουριώτη

Την 21 και 22 Αυγούστου 2010 πραγματοποιήθηκαν στην Ύδρα εορταστικές εκδηλώσεις για την 75η επέτειο θανάτου του Ναυάρχου Π. Κουντουριώτη. Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων στην ΥΔΡΑ κατέπλευσε η Φ/Γ ΣΠΕΤΣΑΙ και παρέστη ο Υπαρχηγός Στόλου Υποναύαρχος Γ. Καλόγηρος ΠΝ.
Αντιπλοίαρχος Αδαμάντιος Χριστοδούλου ΠΝ
Εκπρόσωπος Τύπου ΓΕΝ

ΑΡΧΟΝΤΙΚΟ ΠΑΥΛΟΥ ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗ. 3

Ευτυχής σύζευξη διαφορετικών αρχιτεκτονικών παραδόσεων, το αρχοντικό του Γεωργίου Κουντουριώτη, είναι χαρακτηριστικό δημιούργημα των αρχών του 19ου αιώνα στην κοσμοπολίτικη Ύδρα, η οποία με τον εμπορικό της στόλο συνδέει την Ανατολή με την Δύση και πλουτίζει σημαντικά εκμεταλλευόμενη τις ιστορικές συγκυρίες. Η αυστηρή εξωτερική μορφή, η οποία περικλείει μια πολυτελή άνεση χαρακτηριζόμενη από ιδιαίτερα εκλεπτυσμένο γούστο, εκφράζει τον αντιφατικό χαρακτήρα των σκληροτράχηλων Υδραίων ναυτικών, οι οποίοι ενώ στα πλοία τους διάγουν μια εξαιρετικά λιτή, ασκητική ζωή, επιζητούν στην ξηρά την άνεση και την πολυτέλεια. Χαρακτηριστικό της κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης στην προεπαναστατική Ύδρα είναι το γεγονός ότι οι προεστοί το 1812 αναγκάζονται να εκδώσουν θέσπισμα, το οποίο απαγορεύει τη χρήση πολυτελών ενδυμάτων "επειδή ένεκα των χρυοσποικίλτων ενδυμάτων εφθείρετο η οικονομική κατάστασις των κατοίκων της νήσου και πολιτείας μας".
Η διάθεση αυτή για πολυτελή διαβίωση, όμως, δεν εμποδίζει του Υδραίους πατριώτες να αδειάσουν τις στέρνες και τις κάβες τους, προσφέροντας απλόχερα την περιουσία τους στην Επανάσταση. Έτσι το αρχοντικό Κουντουριώτη εκτός από τη σημασία του για την αρχιτεκτονική του τόπου, αποκτά μια ιστορική διάσταση στον Αγώνα του Έθνους, η οποία φορτίζεται ιδιαίτερα στις αρχές του αιώνα μας, όταν αποτελεί το ερημητήριο του τελευταίου ένδοξου ιδιοκτήτη του, του ναυάρχου της Έλλης.

ΥΠΟΥΡΓΕΊΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΎ

ΑΡΧΟΝΤΙΚΟ ΠΑΥΛΟΥ ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗ. 2

Το Αρχοντικό είναι θεμελιωμένο στο φυσικό βράχο, στην κλίση του οποίου προσαρμόζεται Φέρων οργανισμός από λιθοδομές και ξύλινα οριζόντια στοιχεία. Ο κύριος όγκος του κτηρίου 17.72 χ 21.20 μ. αναπτύσσεται σε τρία επίπεδα. Στο πρώτο επίπεδο περιλαμβάνονται πέντε μεγάλοι χώροι ύψους 5,30 μ. Το δεύτερο επίπεδο περιλαμβάνει τέσσερα υπνοδωμάτια, δύο χώρους υποδοχής, το γραφείο του ναυάρχου και τραπεζαρία. Το ύψος των δωματίων φτάνει τα 4,50 μ. Οι οροφές ξυλόγλυπτες. Τα δάπεδα καλύπτονται από μεγάλες μαυρόασπρες μαρμαρόπλακες. Στο δεύτερο αυτό επίπεδο βρίσκεται και το μαγειρείο του Αρχοντικού στο κέντρο του οποίου βρίσκεται το στόμιο της μεγάλης στέρνας όπου κατά την παράδοση ήταν γεμάτη λίρες. Μεγαλοπρεπής διπλή μαρμάρινη σκάλα οδηγεί στο τρίτο επίπεδο το οποίο περιλαμβάνει χώρους ύπνου και υποδοχής. Έξι υπνοδωμάτια και μεγάλη σάλα. Το συγκρότημα ολοκληρώνεται με τον μεγάλο, διαμορφωμένο σε 5 επίπεδα κήπο. Στα δυτικά μεγάλος πλακοστρωμένος διάδρομος οδηγεί σε ένα τετράγωνο πλακοστρωμένο δώμα πάνω από τη δεύτερη μεγάλη στέρνα του αρχοντικού. Καλοχτισμένοι τοίχοι αντιστήριξης , ένας ορνιθώνας, ένας ανεμόμυλος, ένα φουρνόσπιτο και μια αποθήκη υποστηρίζουν λειτουργικά το συγκρότημα. Στις γωνίες του κτηρίου οι πέτρες είναι λαξευμένες, οι αρμοί λεπτότεροι και μεταλλικοί ελκυστήρες δένουν το οικοδόμημα στο ύψος των πατωμάτων. Στην κατασκευή των πατωμάτων οι τεχνίτες έχουν επαναλάβει αυτή του παραδοσιακού αιγαιοπελαγίτικου δώματος Δοκάρια, κλαδιά, φύκια και χώμα. Η θέρμανση των χώρων γίνεται με μεγάλα πύραυνα. Τζάκι δεν υπάρχει. Οι πλάτες των μεγάλων εντοιχισμένων ντουλαπιών είναι κατασκευασμένες με τσατμά. Τα τόξα του ηλιακού και ο σκελετός της γύψινης κορνίζας που τρέχει στη βάση των ξύλινων ορόφων είναι από μπαγδατί. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η ευφυής κατασκευαστική λεπτομέρεια συλλογής ομβρίων της στέγης.
Στο ερώτημα ποιος σχεδίασε και επέβλεψε την κατασκευή του αρχοντικού δεν μπορούμε να απαντήσουμε τεκμηριωμένα Γνωρίζουμε όρι στο δεύτερο μισό του 18ου αιώνα εργάσθηκε ως αρχιτέκτονας στο νησί ο Εμμανουήλ Θεοχάρης οποίος είχε μαθητεύσει κοντά σε ευρωπαίο μηχανικό. Επίσης πριν την Επανάσταση κατά την παράδοση, οι καραβοκύρηδες της Ύδρας έστειλαν ντόπιους στην Ιταλία για να διδαχθούν την τέχνη του οικοδόμου. Υπάρχει και η προφορική παράδοση που έχει διατηρήσει την ανάμνηση Ιταλού αρχιτέκτονα και φλωρεντινών ξυλογλυπτών. Το ίδιο το κτήριο μας μιλάει για έναν ικανό συνθέτη με γνώσεις και κατασκευαστική εμπειρία, που σχεδίασε ένα μεγαλόπνοο έργο. Κάθε λεπτομέρεια μαρτυρεί προσεκτικό σχεδιασμό, ενώ το συνολικό δημιούργημα είναι μια σύνθεση στοιχείων από τη Δυτική Ευρώπη, τον Ελλαδικό Χώρο και την Ανατολή. Ένα Αρχοντικό, ένα Κάστρο, μια Πριγκιπική Κατοικία όπως έχει κατ' επανάληψη χαρακτηριστεί

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

ΤΟ ΑΡΧΟΝΤΙΚΟ ΠΑΥΛΟΥ ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗ ΣΤΗΝ ΥΔΡΑ. 1.

Στα δυτικά του λιμανιού της Ύδρας, ανάμεσα στα πεύκα και στα βράχια υψώνεται επιβλητικό το Αρχοντικό Κουντουριώτη. Ένας λιτός σταυρός ανάμεσα στο κτήριο και στη θάλασσα σηματοδοτεί τον τάφο του Παύλου Κουντουριώτη. Ο Γεώργιος Κουντουριώτης (1782-1858) ήταν ο πρώτος ιδιοκτήτης του Αρχοντικού και ανήκε σε μια από τις πλουσιότερες και σημαντικότερες οικογένειες της Ύδρας. Αρχικά επώνυμο της οικογένειας ήταν Ζέρβα, από τους πρώτους οικιστές του νησιού όπου κατέφυγαν εκεί πιθανώς από την Ήπειρο, στρατιώτες του Σκεντέρμπεη. Το επίθετο Κουντουριώτης πρόκειται για παρωνύμιο που είχε δοθεί στον Χατζή-Γεώργιο Ζέρβα μετά από την επιστροφή του από την Κούντουρα, χωριό στην Μεγαρίδα. Ο γιος του Αναγνώστης Ανδρέας Κουντουριώτης παντρεύτηκε μια από τις κόρες του πάμπλουτου έμπορου Λάζαρου Κοκκίνη, ένας γάμος που έθεσε τις βάσεις της μεγάλης περιουσίας των Κουντουριωτών. Ο Αναγνώστης διατηρούσε εμπορικό οίκο στη Γένουα και ο γιος του Λάζαρος τον αντιπροσώπευε στην Ύδρα. Αρχές του 19ου αιώνα η περιουσία της οικογένειας αυξάνεται θεαματικά. Τότε είναι που ο Γεώργιος χτίζει το Αρχοντικό του. Η παράδοση θέλει τις στέρνες των δύο αρχοντικών Λάζαρου και Γεωργίου γεμάτες τάληρα. Πριν το 1821 η περουσία τους έφθανε στα 14.000.000 τάληρα και 16 πλοία. Γολέτες , μπρίκια και τρικάταρτα. Οι θαλασσινές τους εξορμήσεις ξεπερνούν το μέτρο της ανθρώπινης δραστηριότητας και η περιουσία τους που πια ξεπερνά τα 800.000 δίστηλα προσφέρεται κατά τα 3/4 στον Αγώνα. Εκτός από αυτή όμως την πλουσιοπάροχη συνεισφορά, τα δύο αδέλφια είχαν μεγάλη συμμετοχή και στις πολιτικές εξελίξεις του τόπου καθώς και κάποιοι από τους γιους και τους γαμπρούς τους. Με το τέλος της επανάστασης η οικογένεια βρίσκεται χωρίς περιουσία και το αρχοντικό αρχίζει να ερειπώνεται. Το 1855 γεννιέται ο Παύλος Κουντουριώτης. Στις αρχές του 20ου αιώνα συγκεντρώνει τα μερίδια των συγκληρονόμων του Αρχοντικού και το επισκευάζει με απόλυτο σεβασμό στην ιστορία του και το χαρακτήρα του. Λάτρεψε το "κάστρο" του και πάντα στο νου του είχε την αγωνία της τύχης του μετά τον θάνατό του. Ευτυχώς αγοράστηκε το 1992 από το Υπουργείο Πολιτισμού, αναστηλώθηκε και αποτελεί μνημείο και ένδοξο σημείο αναφοράς μιας τεράστιας και πολύ σημαντικής σελίδας της νεότερης ελληνικής ιστορίας

Τα μάτια σου, η καταχνιά τους
Λέξεις χωρίς ήχο
Ιστορίες της ζωής μου
Μνήμες πολέμων που ποτέ δε πολέμησα
Ποτάμια συναισθημάτων που ποτέ δεν ένιωσα
Τοπία γνώριμα που δεν έχω ξαναδεί
Θάλασσες απέραντες που δεν έχω ταξιδέψει
Γέφυρες τα μάτια σου στα μάτια μου
Στην ψυχή μου, στην ταραχή της
Κάτι ανασαλεύει μέσα
Το μέρος εκείνο που θυμάται
Και το κρατάει μυστικό
Κάτι αρχίζει να με καίει
Να ξυπνάει τη λαχτάρα
Και το πάθος
Όλων των παράξενων πραγμάτων
Που με στοιχειώνουν χρόνια τώρα
Και δεν έχω προσεγγίσει καν το γιατί

Σε στάση προσοχής, ταξιδεύοντας σε μιά οπή του Χρόνου και του Καιρού προσπαθώντας έστω να φανταστούμε πως θα ήταν τότε που μπόραγαν εκείνοι και σήκωναν τα θαλασσοδαρμένα χέρια τους μια πατρίδα ολάκερη.....

ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΔΕ ΘΝΗΣΚΟΥΝ, ΠΙΠΤΟΥΝ. Η ΔΕ ΓΗ ΠΙΝΟΥΣΑ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΩΝ, ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΕΝΝΑ

Αύγουστος του 1935. Ο νικητής της Έλλης δεν κατάφερε να περάσει το καλοκαίρι του στην Ύδρα. Κουρασμένος πλέον και ήδη με αιματουρία να τον ταλαιπωρεί και να επιβαρύνει την υγεία του επικίνδυνα. Δυό χρόνια πριν είχε διαλέξει το μέρος που ήθελε να ταφεί. Έβαλε λοιπόν και έφτιαξαν τον τάφο του ακριβώς κάτω από το σπίτι του. "όπου κι αν πεθάνω να με φέρουν να με θάψουν στην Ύδρα, σ' αυτόν τον τάφο" είπε στον φίλο του παπά Χελιώτη. Πήγαινε συχνά στον τάφο, μα πλέον τον τελευταίο καιρό δεν τον κρατούσαν οι δυνάμεις του. Περίμενε απλά την ώρα του με γαλήνη, αγναντεύοντας τη θάλασσα. Μήτε γιατρούς ήθελε, μήτε φάρμακα. Απλά πίστευε στη δύναμή του. Αλλά....
Δεν έχω το δικαίωμα ίσως. Έχω την τιμή όμως. Και τι να πω εγώ, εδώ σ' αυτή τη στροφή του Καιρού? Για ποιόν? Για τον ναύαρχο; τον ήρωα; τον Άνθρωπο; τη ψυχή του; τη καρδιά του; την Αγάπη του; Άραγε κατάλαβε αληθινά κανείς; Όχι τόσο οι συνταξιδιώτες του όσο από εμάς τους επόμενους. Ποιός ήταν, τι έκανε γιατί το έκανε; Κατάλαβε; Απόγονος Αρχόντων, Άρχοντας και ο ίδιος, απόγονος των μπουρλοτιέρηδων του 1821 κουβαλώντας μια βαριά κληρονομιά που την συνέχισε γράφοντας την δική του μεγάλη ιστορία. Ήρωας που λάτρεψε την πατρίδα και τα έδωσε όλα γι' αυτήν χωρίς σκέψη και χωρίς κανένα φόβο. Με τη ψυχή μπροστά και τα καθάρια χέρια του να τιμονεύουν τα σκαριά της νίκης. Δεν το έκανε γιατί επιθυμούσε τον τίτλο του ήρωα. Το έκανε γιατί πίστευε, γιατί αγαπούσε, γιατί ήταν ο Παύλος Κουντουριώτης. Ένας απλός Άνθρωπος, απέρριτος, ασκητικός σχεδόν, ακέραιος στο έπακρο, αληθινός.
Τα λόγια τα πολλά τα έχουν πει δεκάδες πριν το ταπεινό μου στόμα. Τα έχουν γράψει σε χιλιάδες σελίδες πριν το ανάξιό μου χέρι. Ένα ρίγος απλά ολόκορμα με συνταράσει σαν σκέφτομαι, σαν αναλογίζομαι.. Σε στάση προσοχής και σε απόλυτη σιωπή. Δεν γνώριζα, αλλά μαθαίνω και απομένω χαρά απλά να νιώθω που υπήρξε και θλίψη που δεν έτυχα συνοδοιπόρος του Καιρού του....

ΘΩΡΗΚΤΟ «Γ.ΑΒΕΡΩΦ» «Πλέω μεθ’ ορμής ακαθέκτου εναντίον του εχθρού του Γένους» | 25 Ιουνίου 2010 | Νίκος Καραφωτίου |Η ΝΕΑ ΕΡΥΘΡΑΙΑ

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΠΟΚΤΗΣΗΣ ΤΟΥ
Στην προσπάθεια ανασυγκρότησης του απαρχαιωμένου στόλου η κυβέρνηση Μαυρομιχάλη παραγγέλλει την απόκτηση του θωρηκτού- καταδρομικού, που κατασκευάζεται στα ναυπηγεία Ορλάντο του Λιβόρνο και προορίζεται για το πολεμικό ναυτικό της Ιταλίας, η οποία έχει ακυρώσει την παραγγελία. Ακολουθεί άμεση προκαταβολή του 1/3 της συνολικής αξίας του πλοίου (8.000.000 χρυσές ελληνικές δραχμές που προέρχονται από την εκτέλεση της ιδιόχειρης διαθήκης του Γεωργίου Αβέρωφ (Μέτσοβο 1818 – Αλεξάνδρεια 1899), που ορίζει ότι το 20% της περιουσίας του διατίθεται για την ενίσχυση του Εθνικού Στόλου. Τα υπόλοιπα 2/3 της αξίας του (16.000.000) καταβλήθηκαν αργότερα από την κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου.

ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΚΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
Οκτώβριος 1908: Έναρξη ναυπήγησης.
12 Μαρτίου 1911: Καθέλκυση και παραλαβή του από το ελληνικό κράτος.
1 Σεπτεμβρίου 1912: Κατάπλους στον Φαληρικό όρμο και πανηγυρική υποδοχή του.
5 Οκτωβρίου 1912: Έναρξη Α’ Βαλκανικού Πολέμου.
5 Οκτωβρίου 1912: Ο Στόλος με αρχηγό τον Υποναύαρχο Π. Κουντουριώτη και ναυαρχίδα το Γ. Αβέρωφ αποπλέει με προορισμό τα Δαρδανέλια. Προηγουμένως τελείται αγιασμός και ο παρών πρωθυπουργός Ελ. Βενιζέλος απευθυνόμενος στα πληρώματα διαγγέλλει: «Η Ελλάς δεν αναμένει από σας να αποθάνεται δι’ αυτήν. Αυτό είναι εύκολον. Απαιτεί να νικήσετε.»
9 Οκτωβρίου 1911: Ο στόλος καταπλέει, καταλαμβάνει τη Λήμνο και εγκαθιστά προκεχωρημένο αγκυροβόλιο στον όρμο του Μούδρου.
Οκτώβριος 1912: Απελευθερώνονται: η Θάσος, (17-10), η Ίμβρος (18-10), ο Άγιος Ευστράτιος (18-10), η Σαμοθράκη (19-10), τα Ψαρά (22-10), η Τένεδος (24-10). Από εκεί ο Ναύαρχος Π. Κουντουρίωτης στέλνει σήμα στον αρχηγό του τουρκικού στόλου: «Καταλάβομεν Τένεδον. Σας αναμένομεν. Εάν στερείστε γαιανθράκων είμεθα προθυμότατοι να εφοδιάσωμεν υμάς δωρεάν.».
Νοέμβριος 1912: Απελευθερώνονται: Το Άγιον Όρος (2-11), η Μυτιλήνη (7-11), ύστερα από σκληρή μάχη, στην οποία λαμβάνει μέρος και το αποβατικό άγημα του Γ. Αβέρωφ με 550 ναύτες και η Χίος (11-11).
4 Δεκεμβρίου 1912: Η ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΣ
Ώρα 08:00. Ο τουρκικός στόλος εξέρχεται των Στενών με νηοπομπή 5 θωρηκτών, 1 καταδρομικού και 3 αντιτορπιλικών.
Ώρα 09:00. Το «Γ. ΑΒΕΡΩΦ» επικεφαλής 3 θωρηκτών και 4 αντιτορπιλικών πλέει σε κατάσταση «πολεμικής εγέρσεως» εναντίον τους. Ο Ναύαρχος Π. Κουντουριώτης εκπέμπει προς τα πλοία του στόλου το ιστορικό σήμα: «Με τη βοήθεια του Θεού και τας ευχάς του βασιλέως μας και εν ονόματι του Δικαίου, πλέω μεθ’ ορμής ακαθέκτου και με την πεποίθησιν της νίκης εναντίον του εχθρού του Γένους.»
Ώρα 09:35. Απόσταση των δύο στόλων 9.500 μέτρα. Το «Γ. ΑΒΕΡΩΦ» υψώνει τη σημαία «Ζ» (πλέω ανεξαρτήτως) κι εξορμά. Με μεγάλη ταχύτητα διαγράφει πορεία τόξου μπροστά από τον τουρκικό στόλο, τον εγκλωβίζει και αρχίζει αμέσως δραστικό πυρ εναντίον του από απόσταση μόνο 2.500 μέτρων.
Ώρα 09:50. Το «Χ. Μπαρμπαρόσα» αιφνιδιάζεται, κάνει μεταβολή και επιφέρει αταξία στο σχηματισμό των τουρκικών πλοίων, που έτσι δεν μπορούν να κάνουν χρήση πυρών.
Ώρα 09:55. Η ναυαρχίδα τους δέχεται σοβαρά πλήγματα στα πυροβόλα, το κατάστρωμα και στους λέβητες και υποχωρεί άτακτα ακολουθούμενη από τα υπόλοιπα πολεμικά.
Ώρα 10:00. Τα «Τουρκ- Ρεΐζ» και «Μετζιτιέ» καταδιωκόμενα, υφίστανται βλάβες από τα δραστικά πυρά του ελληνικού θωρηκτού.
Ώρα 10:19. Η κεκτημένη ταχύτητα του «Γ. ΑΒΕΡΩΦ» έχει ως αποτέλεσμα να δέχεται πυρά από τα παράκτια πυροβόλα και τελικά λίγο πριν την είσοδο των Στενών σταματά την καταδίωξη.
Απώλειες: Τούρκοι: 58 νεκροί, 90 τραυματίες
Έλληνες: 2 νεκροί και 5 τραυματίες από τους οποίους οι τρεις απέκρυψαν τα τραύματά τους για να μη μετατεθούν από το «Γ. ΑΒΕΡΩΦ».

5 Ιανουαρίου 1913:
Η ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΤΗΣ ΛΗΜΝΟΥ
Ώρα 08:00. Ο τουρκικός στόλος εξέρχεται αιφνιδιαστικά των Στενών. Η ναυαρχίδα «Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα» φέρει επηρμένο το τεράστιο λάβαρο του ομώνυμου τούρκου κουρσάρου. Οι κινήσεις του γίνονται αντιληπτές από ελληνικό ανιχνευτικό.
Ώρα 09:45. Το αντιτορπιλικό «Μετζιδιέ» προσεγγίζει το Μούδρο και αντικρίζει εξερχόμενο το «Γ. ΑΒΕΡΩΦ». Υποχωρεί κι εκπέμπει σήμα: «Αβέρωφ. Αβέρωφ. Αβέρωφ.»
Ώρα 11:45. Ο εχθρός ανακόπτει πορεία και οι στόλοι αρχίζουν πυρά από απόσταση 6.500 μέτρων.
Ώρα 10:30. Το σήμα του Π. Κουντουριώτη: «Σας εύχομαι να έχετε καλή ημέραν. Φανείτε λέοντες» . Το «Μετζιδιέ» δέχεται καίριο χτύπημα από το «ΨΑΡΑ». Τίθεται κι εκτός μάχης.
Ώρα 11:54. Οβίδα του «Γ. ΑΒΕΡΩΦ» πλήττει στο μέσον το «Χ. Μπαρμπαρόσα», του προξενεί σοβαρές βλάβες, ενώ το λάβαρο μαζί με τον ιστό του εξαφανίζονται στα νερά του Αιγαίου.
Ώρα 11:59. Το «Γ. ΑΒΕΡΩΦ» κτυπά εύστοχα και το θωρηκτό «Τουρκούτ- Ρεΐζ», το οποίο σοβαρά πληγωμένο παίρνει επικίνδυνη κλίση.
Ώρα 12:00. Ο τούρκος στόλαρχος εκπέμπει σήμα: «Επιστρέψατε ολοταχώς στα Στενά. Ο καθένας για τον εαυτό του». Ο εχθρός υποχωρεί εν αταξία, ενώ το «Γ. ΑΒΕΡΩΦ» τον καταδιώκει μόνο του.
Ώρα 12:20. Η τουρκική ναυαρχίδα δέχεται από την ελληνική και νέο πλήγμα, που καταστρέφει το δίδυμο πύργο των πυροβόλων του.
Ώρα 12:55. Ο τουρκικός στόλος εν διαλύσει εισέρχεται στα Στενά με αποχαιρετιστήρια βολή του «Γ. ΑΒΕΡΩΦ», που καταστρέφει το κατάστρωμα του Τουρκούτ.
Απώλειες: Χ. Μπαρμπαρόσα: 75 νεκροί και 130 τραυματίες
Μεσουδιέν: 45 νεκροί και 23 τραυματίες.
Τουρκούτ: 30 νεκροί και 17 τραυματίες.
«Γ. ΑΒΕΡΩΦ»: 7 τραυματίες και 1 νεκρός, ο οποίος θάφτηκε στη Λήμνο.
7 Ιανουαρίου 1913. Στην Τουρκία κηρύσσεται γενικό πένθος. Έκτοτε ο τουρκικός στόλος για πέντε χρόνια παραμένει μέχρι το τέλος του πολέμου (1918) αποκλεισμένος στα Στενά.
Ιανουάριος 1919: Το «Γ. ΑΒΕΡΩΦ» καταπλέει στην Κωνσταντινούπολη, αγκυροβολεί με φόντο την Αγία Σοφία και υψώνει την Ελληνική σημαία ως μία από τις νικήτριες δυνάμεις του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ένοπλο άγημά του παρελαύνει στους δρόμους της Πόλης.
Μάιος 1919- Αύγουστος 1922: Μεταφέρει στρατεύματα, εφόδια και πυρομαχικά στη Μικρά Ασία.
8-19 Σεπτεμβρίου 1922: Βοηθάει στη μεταφορά στρατευμάτων και του ξεριζωμένου ελληνισμού της Μικράς Ασίας στα νησιά του Αιγαίου και τον Πειραιά.
11 Μαρτίου 1935: Μετά την αποτυχία στρατιωτικού κινήματος παραλαμβάνει από τη Σούδα τον Ελευθέριο Βενιζέλο και τον μεταφέρει στην Ιταλική τότε Κάσο, όπου ζητά πολιτικό άσυλο. Ένα έτος μετά πεθαίνει εξόριστος στη Γαλλία.
Μάιος 1937: Συμμετέχει στην Αγγλία στους εορτασμούς των 25 χρόνων ενθρόνισης του Γεωργίου του Ε’. Από τα 100 πλοία είναι το μόνο που ήταν εκεί και στη στέψη του το 1912.
18 Απριλίου 1941.: Το πλήρωμα αγνοεί τη διαταγή της κυβέρνησης για αυτοβύθισή του προκειμένου να αποφύγει την κατάληψή του από τους Γερμανούς.
23 Απριλίου 1941: Καταφεύγει στην Αλεξάνδρεια κι εντάσσεται στο Συμμαχικό Στόλο.
Ιούλιος 1941: Διαπλέοντας τη διώρυγα του Σουέζ αναλαμβάνει καθήκοντα νηοπομπών και χρησιμοποιείται επίσης ως πλωτή πυροβολαρχία.
19 Νοεμβρίου 1942: Επιστρέφει στο Πορτ- Σαιντ της Αιγύπτου.
13 Οκτωβρίου 1944: Πλέει στην ελεύθερη πλέον Ελλάδα.
18 Οκτωβρίου 1944: Καταπλέει στον Πόρο από όπου παραλαμβάνει τον πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου και το Υπουργικό Συμβούλιο και τον μεταφέρει στο Φάληρο για την απελευθέρωση των Αθηνών.
Αύγουστος 1945: Μεταφέρει την ελληνική πολιτική και στρατιωτική ηγεσία πανηγυρικά στη Ρόδο και επισφραγίζει την ένωση της Δωδεκανήσου με την Ελλάδα. Είναι το τελευταίο επιχειρησιακό του ταξίδι.
1945-1951: Παραμένει αγκυροβολημένο στο Κερατσίνι και λειτουργεί ως «θάλαμος επιχειρήσεων» του Στόλου.
1951: Ύστερα από 40 χρόνια το Ναυαρχικό Σήμα μεταφέρεται από το «Γ. ΑΒΕΡΩΦ» στο καταδρομικό «ΕΛΛΗ», νέα ναυαρχίδα του Στόλου.
1952: Παροπλίζεται στο ναύσταθμο Σαλαμίνος, ενώ ύστατη στιγμή ματαιώνεται η πώλησή του ως απλά σίδερα.
1957-1983: Μεταφέρεται και παραμένει στον Πόρο ξεχασμένο για 26 χρόνια.
1984-1985: Ρυμουλκείται στο Ναύσταθμο Σαλαμίνος, όπου αρχίζουν εργασίες αποκατάστασής του. Μέρος των δαπανών καλύπτονται και από την Κυπριακή Δημοκρατία, την οικογένεια Ι. Λάτση, το Ίδρυμα Ωνάση και άλλες δωρεές και εράνους.
1985-2010: Λειτουργεί ως Μουσείο στο Φαληρικό όρμο. Σήμερα δικαίως θεωρείται ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΜΝΗΜΕΙΟ.

Θωρηκτό Γεώργιος Αβέρωφ ,Ναυμαχίες Έλλης και Λήμνου

Οι ώρες που κανονιές βροντάγανε παρήλθαν
Τα λάβαρα που ανεμίζανε περήφανα
Σε κάθε σκαρί και βράχο
Οι ιαχές του πόλεμου της νίκης και της λεβεντιάς
Οι άντρες οι μεγάλοι, τα παλληκάρια, οι πολεμιστές
Η σοφία τους, η αντάρα τους, το αντριλίκι τους
Τα θαλασσοδαρμένα χέρια τους
Που μπόραγαν και σήκωναν μια πατρίδα ολάκερη
Το κάστρο τους, ένας σβόλος γης
Μια ρανίδα βράχος με δική του ψυχή
Οι καπετάνιοι, οι θαλασσαϊτοί
Θαλασσοκράτορες, προσκυνητές του Αιγαίου
Τα θαλασσοπούλια του, η αντάρα του
Όλα γινήκαν και προσπέρασαν
Και κλείστηκαν σε μια στιγμή
Μια στιγμή που η Ανατολή εγίνηκε ένα με τη Δύση
Μια στιγμή φυλακισμένη σε μια λιαχτίδα φως
Κι εξακοντίστηκε ψηλά, αέναη ως τ' άστρα

Κι έμεινες κι εσύ εκεί μεγάλε καπετάνιε
Στο μέρος που εδιάλεξες να το χτυπούνε όλοι οι αέρηδες
Που στις φτερούγες τους ταξίδεψες
Κι εντέλει γύρισες στ' απάνεμο λιμάνι σου

ΝΑΥΑΡΧΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗΣ 1855-1935

Γεννήθηκε στις 9 Απριλίου του 1855. Γιος του Θεόδωρου Κουντουριώτη και εγγονός του Γεωργίου Κουντουριώτη το 1874 κατετάγη στο ναυτικό, δόκιμος Β' Τάξης. Η ναυτική του καριέρα που ακολούθησε ήταν εκπληκτική. Το 1884 έφτασε τον βαθμό του υποπλοίαρχου ενώ το 1895 έγινε πλωτάρχης. Διακρίθηκε ιδιαίτερα στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897. Όλοι οι Ευρωπαίοι μιλούσαν για την ευστάθεια του Κουντουριώτη Το 1900 ως κυβερνήτης του εύδρομου "Ναύαρχος Μιαούλης" έκανε τον πρώτο εκπαιδευτικό διάπλου του Ατλαντικού Ωκεανού για ελληνικό πολεμικό πλοίο. Το 1908 ονομάστηκε υπασπιστής του τότε βασιλιά Γεωργίου Α' και ένα χρόνο αργότερα προήχθη σε πλοίαρχο. Τις παραμονές του πολέμου του 1912 ονομάστηκε αρχηγός του στόλου του Αιγαίου, και υποναύαρχος τη μέρα κηρύξεως του πολέμου κατά την τελετή κατευοδώσεως του στόλο ως ο πρώτος αξιωματικός του πολεμικού ναυτικού που λάμβανε τον βαθμό αυτό μετά τον Κ. Κανάρη. Ως κυβερνήτης της ναυαρχίδας του ελληνικού στόλου, θωρηκτού Γ. Αβέρωφ κατέλαβε τη Λήμνο, την Ίμβρο, τη Θάσο, τη Σαμοθράκη, τα Ψαρά και τη Λέσβο. Στις 3 Δεκεμβρίου του 1912 και στην ναυμαχία της Έλλης μόνος κατεδίωξε τον τουρκικό στόλο πίσω προς τα στενά των Δαρδανελλίων Στις 5 Ιανουαρίου του 1913 , στην καθοριστική ναυμαχία της Λήμνου κατατρόπωσε τον τούρκικο στόλο οι οποίοι υποχώρησαν με τεράστιες απώλειες έναντι ελαχίστων του ελληνικού. Η νίκη κερδήθηκε στη θάλασσα. Από τον Κουντουριώτη Από έναν στόλο που υστερούσε σε αριθμό αλλά υπερτερούσε σε ανθρώπους με ψυχή καρδιά και αγάπη για την πατρίδα. Διετέλεσε υπουργός Ναυτικών στις κυβερνήσεις Ζαίμη και Σκουλούδη το 1915-16 και ακολούθησε την πολιτική του Ελευθερίου Βενιζέλου όπου και μετείχε στο κίνημα της Θεσσαλονίκης ως μέλος της Τριανδρίας Βενιζέλου - Δαγκλή - Κουντουριώτη Υπουργός Ναυτικών ξανά το 1917-19. Λαμβάνει τιμής ένεκεν τον τίτλο του Ναυάρχου και το 1920 μετά τον ξαφνικό θάνατο του βασιλιά Αλέξανδρου άσκησε την αντιβασιλεία καθώς και το 1923. Τότε έγινε εναντίον του και η πρώτη απόπειρα δολοφονίας του. Αφού κηρύχθηκε δημοκρατία τον Μάρτιο του 1924 του ανετέθη η προεδρία της κυβέρνησης μέχρι τον Μάρτιο του 1926. Ακολούθησε η κατάληψη της εξουσίας από τον Θ. Πάγκαλο γεγονός που οδήγησε τον Κουντουριώτη να παραιτηθεί από την προεδρία. Μετά την ανατροπή του Πάγκαλου από τον Γ. Κονδύλη και στις 4 Ιουνίου 1919 εξελέγη από τη Βουλή και τη Γερουσία, Πρόεδρος της Δημοκρατίας, θέση στην οποία παρέμεινε έως μέχρι το Δεκέμβριο του ίδιου έτους όπου και παραιτήθηκε για λόγους υγείας και πίκρας μετά την δεύτερη απόπειρα δολοφονίας εναντίον του λίγους μήνες πιο πριν. Αποσύρθηκε στην Ύδρα του και στο αγαπημένο του αρχοντικό όπου πέρασε και τα τελευταία χρόνια της απίστευτης ζωής του. Πέθανε στις 22 Αυγούστου του 1935 στο σπίτι του στο Π. Φάληρο και ετάφη στον τάφο που ο ίδιος είχε φτιάξει 2 χρόνια πριν πλάι στο Αρχοντικό του στην Ύδρα. "Στο μέρος που φυσούν όλοι οι αέρηδες". Η τελευταία του λέξη ήταν "να ζήσει η δημοκρατία" και η τελευταία του σκέψη η Ύδρα και η Ελλάδα.
ΟΛΗ Η ΣΤΟΡΓΗ ΑΝΗΚΕΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΔΡΑΝ. ΟΛΗ ΜΟΥ ΔΕ Η ΨΥΧΗ ΕΥΧΕΤΑΙ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΔΙΑΠΥΡΟΣ ΝΑ ΦΥΛΑΤΤΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΑΣ ΜΗΝ ΠΑΝΕ ΟΛΑ ΧΑΜΕΝΑ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ Ν' ΑΞΙΖΕΙ Ο ΚΟΠΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΟΛΩΝ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ, ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ.

Κ Ο Υ Ν Τ Ο Υ Ρ Ι Ω Τ Ε Ι Α 2 0 1 0

75 χρόνια από το θάνατο
του Υδραίου Ναυάρχου ΠΑΥΛΟΥ ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗ
Πρώτου Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας

Πρόγραμμα Εορταστικών Εκδηλώσεων

Παρασκευή 13 Αυγούστου
Γενικός Σημαιοστολισμός των Δημοσίων και Ιδιωτικών Καταστημάτων, Οικιών και Ελλιμενισμένων Πλοίων, από το πρωί της 14ης έως και τη δύση ηλίου της 23ης Αυγούστου 2010.

Δευτέρα 16 Αυγούστου
Κήρυξη έναρξης Εορταστικών Εκδηλώσεων «ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΕΙΑ 2010»
11.30 Ξενάγηση στην Ιστορική Οικία Λαζάρου Κουντουριώτη

Τρίτη 17 Αυγούστου
20.30 Εγκαίνια Έκθεσης με θέμα «Τοπία» στην Αίθουσα Τέχνης «Μελίνα Μερκούρη»

Τετάρτη 18 Αυγούστου
11.30 Ξενάγηση στον Ιερό Καθεδρικό Ναό και το Εκκλησιαστικό Μουσείο Ύδρας

Πέμπτη 19 Αυγούστου
11.30 Ξενάγηση στο Ιστορικό Αρχείο και Μουσείο Ύδρας
21.00 Επίδειξη αυτοάμυνας και παραδοσιακού Καράτε από τα τμήματα της ομάδας
«Η Γροθιά της Ύδρας», στον Προβλήτα του Λιμανιού
(υπεύθυνος: Γιάννης Πράπας, 2ο Dan)

Παρασκευή 20 Αυγούστου
11.30 Ξενάγηση στο Αρχοντικό Παύλου Κουντουριώτη
21.00 Μουσική Συναυλία από το Σπύρο Πολυκανδριώτη και την Ορχήστρα του
στο λιμάνι των Καμινίων

Σάββατο 21 Αυγούστου
11.00 Υποδοχή Φρεγάτας και Εκπροσώπου του Πολεμικού Ναυτικού
που θα συμμετάσχει στις εκδηλώσεις

21.00 Επίκαιρη ομιλία από τον Καθηγητή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου
κ. Γεώργιο Παντελίδη
και προβολή ντοκιμαντέρ στο Αρχοντικό Παύλου Κουντουριώτη

Κυριακή 22 Αυγούστου
07.00 Κωδωνοκρουσίες των Εκκλησιών και Θεία Λειτουργία

08.00 Έπαρση Σημαίας
Παιάνες από τη Μπάντα του Πολεμικού Ναυτικού στο Λιμάνι και τα δρομάκια

10.30 Επίσημη Δοξολογία στον Καθεδρικό Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου
χοροστατούντος του Σεβ. Μητροπολίτου Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης κ. Εφραίμ

10.50 Αποκαλυπτήρια πλάκας «Ακτή Ναυάρχου Παύλου Κουντουριώτη» στο Λιμάνι

11.00 Επιμνημόσυνη Δέηση και κατάθεση Στεφάνων στο Μνημείο Παύλου Κουντουριώτη

11.15 Μετάβαση στον Τάφο του Ναυάρχου Παύλου Κουντουριώτη
Επιμνημόσυνη Δέηση και κατάθεση Στεφάνων
Απόδοση Τιμών από το Πολεμικό Ναυτικό

Λήξη Εορταστικών Εκδηλώσεων


Ο Δήμαρχος Υδραίων



Κωνσταντίνος Γ. Αναστόπουλος

75 χρόνια που έπαψε να χτυπάει η μεγάλη καρδιά ενός μοναδικού ανθρώπου και ήρωα

Όλα δείχνουν απαράλλαχτα, στατικά. Ο τόπος μου, η θάλασσά του, τα πλάσματά του, οι σκιές τους, το φως τους, Η γνώση και ο λήθαργός τους. Εγώ και τα τριγύρω μου.
Κι όμως έτσι φαινομενικά και ξαφνικά, Κάτι νύχτες όμοιες με άλλες, Λαμβάνει ο νους μηνύματα και η ψυχή το ίδιο. Μηνύματα λεπτού ταυτόχρονα κι αιώνα. Μηνύματα αλλαγής, παραλλαγής, αλήθειας, εξομολόγησης. Μετάνοια, λατρεία, ψήγματα γνώσης, αυτογνωσίας, αέναης ικεσίας. Κατανόησης του σκοπού, του γιατί, της ύπαρξης, της εξιλέωσης. Εξέλιξη μέσα απ' τη θυσία και την αυτοθυσία. Χάσιμο, Σπονδή όχι ψυχής..σπονδή των ίσκιων της. Λίγο- λίγο να ξεριζώνεται ο θάνατος απ' αυτά τα σπλάχνα που αθάνατα γεννήθηκαν και λίγο - λίγο φθίνουν από κανενός το φταίξιμο παρά μονάχα απ' το δικό μου. Δε ξέρω αν πονά ο θάνατος και τι πονά από εκείνον. Δε ξέρω τι παίρνει ο θάνατος, δε ξέρω και πόσο πονάει η ζωή ούτε τι παίρνει αυτή και τα τιμήματά της. Ξέρω ότι δεν κρύβει θάνατο νησί μου η αγκαλιά σου κάθε καινούργια μέρα που στέκομαι στο βορινό το παραθύρι του σπιτιού σου Ναύαρχε του στόλου της πατρίδας μου, Αρχηγέ και γητευτή του Αιγαίου και της ταραγμένης μου ψυχής. Έχεις στεριώσει μέσα μου. Κατάδυση βαθιά στην ιστορία σου και στη καρδιά σου.

Καθιστώ την κίνησή μου ανεξάρτητη
Με την δύναμη του Θεού και τας ευχάς του βασιλέως μας,
εν ονόματι του δικαίου πλέω μεθ'ορμής ακαθέκτου
και με την πεποίθησιν της νίκης εναντίον του εχθρού του Γένους
Ναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης, θωρηκτό Αβέρωφ , 3 Δεκεμβρίου 1912

Καθιστώ την κίνησή μου ανεξάρτητη
Με τη βοήθεια του θεού και της ψυχής μου
Ή έστω ότι έχει απομείνει απ' αυτήν

Οι δρόμοι της θύελλας

ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ PLAYBOY 2001

ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ PLAYBOY 2001

Θύμησες
όμορφες κόρες του νου
που ξεστρατίζουν συνεχώς
που ένοχα νυχτοπερπατούν
και περιφέρονται
και προκαλούν ένα χαμόγελο στο δάβα τους
ή έστω ένα δάκρυ
Κόρες πανέμορφες
ξεγλυστρούν από την κάμαρή τους
σε στιγμές άγνωστες
Και το κλειδί χαμένο
Η κλειδαριά σπασμένη έτσι κι αλλιώς

ΚΡΑΤΗΣΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΚΙΤΡΙΝΑ ΔΕΝΤΡΑ

ΟΔΗΓΗΣΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΜΕ ΜΟΝΟ ΣΗΜΑΔΙ ΤΟΝ ΑΣΤΕΡΙ ΤΟ ΠΟΛΙΚΟ..........

Ερχόμαστε και παρερχόμαστε έχοντας προδιαγεγραμμένο τον χρόνο και τον χώρο μας. Και δεν έχει και τόση σημασία τελικά τι είπαμε τι κάναμε τι πετύχαμε. Μόνο το γιατί. Από που πηγάσανε οι σκέψεις, οι ιδέες οι πράξεις τα λόγια μας που έτσι κι αλλιώς και αυτά μετά την αποχώρησή μας, μένουν ίσως στις σελίδες κάποιου τετραδίου ή στις μνήμες κάποιων συνοδοιπόρων μας. Το μόνο που μένει, το μόνο που παίρνουμε είναι η Αγάπη. Η Αγάπη για τον στόχο, για τον σκοπό, για τους ανθρώπους, για τον κόσμο και τα πλάσματά του. Κοιτώ τ' αστέρια κάθε βράδυ. Έχω την πολυτέλεια εδώ σ' αυτό τον τόπο. Την μεγάλη άρκτο, την κασσιόπεια, τον πήγασο, τον Άρη. Όλα. Τα ίδια που κοίταξαν αμέτρητα μάτια πιο παλιά. Και ξέρω πως κι άμα θα λείψω ίσως κάποιοι τις ίδιες σκέψεις θα κάνουν και δε με νοιάζει αν δε με θυμάται πια κανείς όταν θα έχει παρέλθει και το στερνό "παιδί μου". Απλά είμαι από τώρα ήσυχη, γεμάτη που ότι κι αν έκανα ότι κι αν είπα ότι κι αν σκέφτηκα πήγασε από Αγάπη, καθάρια, τεράστια, αέναη σαν κρύσταλλο αψεγάδιαστο που υπήρξε και όταν ήρθε η ώρα διακτυνίστηκε πέρα απ' τα αστέρια , στο σύμπαν ολούθε. Παντού και πουθενά...........

ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΛΝΑΒΙ