ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ ΣΤΗΝ ΥΔΡΑ

Για μια ακόμη χρονιά οι κάτοικοι και οι επισκέπτες της Ύδρας γιόρτασαν τον Καρνάβαλο. Παρά τις δύσκολες στιγμές που περνάει ο τόπος μας και ο καθένας από μας ξεχωριστά, κόντρα σε όλες τις δυσοίωνες προβλέψεις και στην γενική "σκοτεινή" ψυχολογία, πλήθος κόσμου, μεγάλων και δεκάδων παιδιών κάθε ηλικίας συγκεντρώθηκαν στο λιμάνι της Ύδρας για την καθιερωμένη πορεία του Καρνάβαλου.  Η αφετηρία ήταν η πλατεία Βότση, όπου οι μασκαράδες με επικεφαλής τον Καρνάβαλο και την επιτροπή του ξεκίνησαν την πορεία τους για το Καμίνι, την Ανάληψη και επιστροφή ξανά στην πλατεία Βότση με τις καθιερωμένες ενδιάμεσες στάσεις για μεζέδες και κρασί.  Στη συνέχεια στήθηκε στην παραλία γλέντι με ελληνική παραδοσιακή μουσική, χορό, γαϊτανάκι και άφθονους μεζέδες .  Η χαρούμενη γιορτή ολοκληρώθηκε όπως πάντα στην ταβέρνα Ξερή Ελιά του καπετάν Στέφανου Ντούσκου, με χορούς τραγούδια και φαγοπότι. Και του χρόνου να είμαστε όλοι καλά να ξαναγιορτάσουμε. 

ΣΤΗΝ ΥΔΡΑ ΤΟΥ '60

Μυθικά ονόματα του star system, μεγιστάνες του πλούτου, μοιραίες γυναίκες, playboys και playgirls, άνθρωποι της τέχνης και της πολιτικής συνωστίζονται στη Λαγουδέρα.  Στο θρυλικό μαγαζί του Μπάμπη Μωρές αναζητούν την περιπέτεια, το φλερτ και τον έρωτα.  Ανταλλάσσουν ατάκες, χειραψίες, φιλιά.  Εκεί γίνονται τα πιο απίθανα σκηνικά και τα πιο χλιδάτα πάρτι.  Το καλοκαιρινό στέκι της κοσμικής Αθήνας, του Χόλιγουντ και του διεθνούς jet set  βρίσκεται στην Ύδρα.  Καλώς ήρθατε στο νησί της χαράς........

 ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ DOWN TOWN 1996, ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΟΥ ΜΠΑΜΠΗ ΜΩΡΕΣ

ΚΑΡΝΑΒΑΛΟΣ ΑΠΟ ΑΛΛΟΤΕ ΣΤΗΝ ΥΔΡΑ

Διατηρώντας τα πατροπαράδοτα ήθη και έθιμα της Ύδρας ο δημοφιλέστατος Κυριάκος Μισύρος συνεκρότησε και εφέτος την Επιτροπή του Καρναβαλιού και ετοίμασαν, με τα λίγα μέσα που διέθεταν, ένα θεαματικότατο καρνάβαλο που διασκέδασε πολύ τους συμπατριώτες μας.

Η επιτροπή απετελέσθη από τον ίδιο, ως Πρόεδρο και μέλη τους κ.κ. Ντίνο Παύλου, Ιωανίκιον Περράκην και Φανούριο Βούλγαρην.  Εις τον Καρνάβαλον έλαβον μέρος οι εξής συμπολίται μας  Χρήστος Βενιζέλος, Δημήτριος Βενιζέλος, Παναγής Παρίσης, Δ. Λαγκαδιανός, Γ. Παπαδόπουλος Ανδρέας Μουσταϊζης , και πολλοί άλλοι.

Ο Κυριάκος είχε ντυθεί σαν επαναστάτης Μεξικάνος και είχε μεγάλη επιτυχία όπως και οι άλλοι μασκαράδες.

Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ

Ο καρνάβαλος, μ' επικεφαλής τον έφιππο αρχηγό τον Κυριάκο έκανε την εξής διαδρομήν:  Ξεκίνησε από τα σκαλάκια του Χείλαρη και έκανε την πρώτη στάση στο σπίτι του Γιώργου του Καλαφάτη, ο ποίος και τους κέρασε.  Έπειτα τράβηξαν για τα Καμίνια, έως του Κουρή και του Μελαχροινού.  Στου Σταμάτη Μακρυγιάννη και στου Σταύρου Τρίμη τα σπίτια, όπου πήγαν, οι ευγενείς οικοδεσπόται τους κέρασαν καλό κρασί με μεζέδες.  Τους επεριποιήθηκαν, επίσης, πολύ στα σπίτια των κ.κ. Σ. Μουστακαρία , Κ. Δεληγιάννη και Ηλ. Ασλάνη.

Από κει πήγαν στα Καλά Πηγάδια και μετά στης Σοφίας Μαυραγάννη.

Σαν έφτασαν κάτω,  στην παραλία, χόρεψαν με κέφι κοντά στο άγαλμα του Ναυάρχου, μετά πήγαν στου Τηλιακού, στου Θόδωρου του Κουτούζη και κατέληξαν στην ταβέρνα του Σταύρου του Ντούσκου.

Σε όλες τις διαδρομές ο καρνάβαλος καταχειροκροτήθηκε θερμά από τους συμπολίτες μας, γιατί, όπως είπε και ο Νέστωρ Μάτσας σε μια τηλεοπτική του εκπομπή  κατά την λαϊκήν σοφία, μια φορά το χρόνο οι άνθρωποι θέλουν να ξεχνούν ποιοι είναι. Και αυτό τους κάνει πολύ καλό.  Ευχόμεθα λοιπόν, σε όλους και του χρόνου με υγείαν.

Υδραϊκά Νέα 1972

ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ , ΥΔΡΑ, 2012

Ο Δήμος Ύδρας έχει τη χαρά να σας προσκαλέσει την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς στις 26 Φεβρουαρίου 2012 να γιορτάσουμε όλοι μαζί, μικροί και μεγάλοι, το καθιερωμένο πασίγνωστο Καρναβάλι μας.

Αλλάξτε εμφάνιση, αλλάξτε διάθεση και ας ξεχάσουμε για μια μέρα τουλάχιστον, τη δύσκολη συγκυρία και όλα τα προβλήματα.

Ελάτε να διασκεδάσουμε και να ξεφαντώσουμε με πολύ κέφι, τραγούδι, χορό, κρασί και παραδοσιακές Υδραίικες γεύσεις.

Η περιοδεία του Καρνάβαλου θα ξεκινήσει στις 15:00 από την πλατεία Βότση (μπροστά από το ξενοδοχείο Υδρούσσα) και θα καταλήξει στην «Ξερή Ελιά», όπου θα γίνει γλέντι με ζωντανή μουσική, με ενδιάμεση στάση στην παραλία, έξω από την «Ψαροπούλα».

Διοργάνωση Δήμος Ύδρας

Ανήκω σὲ µία χώρα µικρή.

   Ἕνα πέτρινο ἀκρωτήρι στὴ Μεσόγειο, ποὺ δὲν ἔχει ἄλλο ἀγαθὸ παρὰ τὸν   ἀγώνα τοῦ λαοῦ, τὴ θάλασσα, καὶ τὸ φῶς τοῦ ἥλιου.   Εἶναι µικρὸς ὁ τόπος µας, ἀλλὰ ἡ παράδοσή του εἶναι τεράστια καὶ το  πράγµα ποὺ τὴ χαρακτηρίζει εἶναι ὅτι µᾶς παραδόθηκε χωρὶς διακοπή.

  Ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα δὲν ἔπαψε ποτὲ της νὰ µιλιέται. Δέχτηκε τὶς   ἀλλοιώσεις ποὺ δέχεται καθετὶ ζωντανό, ἀλλὰ δὲν παρουσιάζει κανένα   χάσµα.

  Ἄλλο χαρακτηριστικὸ αὐτῆς τῆς παράδοσης εἶναι ἡ ἀγάπη της γιὰ τὴν   ἀνθρωπιά, κανόνας της εἶναι ἡ δικαιοσύνη.

  Στὴν ἀρχαία τραγωδία, τὴν ὀργανωµένη µὲ τόση ἀκρίβεια, ὁ ἄνθρωπος ποὺ   ξεπερνᾶ τὸ µέτρο, πρέπει νὰ τιµωρηθεῖ ἀπὸ τὶς Ἐρινύες.

  Ὅσο γιὰ µένα συγκινοῦµαι παρατηρώντας πὼς ἡ συνείδηση τῆς δικαιοσύνης   εἶχε τόσο πολὺ διαποτίσει τὴν ἑλληνικὴ ψυχή, ὥστε νὰ γίνει κανόνας τοῦ   φυσικοῦκόσµου.

  Καὶ ἕνας ἀπὸ τοὺς διδασκάλους µου, τῶν ἀρχῶν τοῦ περασµένου αἰώνα,   γράφει: «… θὰ χαθοῦµε γιατί ἀδικήσαµε …».

  Αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος ἦταν ἀγράµµατος. Εἶχε µάθει νὰ γράφει στὰ τριάντα   πέντε χρόνια τῆς ἡλικίας του.  Ἀλλὰ στὴν Ἑλλάδα τῶν ἡµερῶν µας, ἡ   προφορικὴ παράδοση πηγαίνει µακριὰ στὰ περασµένα ὅσο καὶ ἡ γραπτή. Τὸ   ἴδιο καὶ ἡ ποίηση.

  Εἶναι γιὰ µένα σηµαντικὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ Σουηδία θέλησε νὰ τιµήσει   καὶ τούτη τὴν ποίηση καὶ ὅλη τὴν ποίηση γενικά, ἀκόµη καὶ ὅταν   ἀναβρύζει ἀνάµεσα σ’ἕνα λαὸ περιορισµένο.

  Γιατί πιστεύω πὼς τοῦτος ὁ σύγχρονος κόσµος ὅπου ζοῦµε, ὁ   τυρρανισµένος ἀπὸ τὸ φόβο καὶ τὴν ἀνησυχία, τὴ χρειάζεται τὴν ποίηση.

  Ἡ ποίηση ἔχει τὶς ρίζες της στὴν ἀνθρώπινη ἀνάσα – καὶ τί θὰ   γινόµασταν ἂν ἡ πνοή µας λιγόστευε;    Εἶναι µία πράξη ἐµπιστοσύνης – κι ἕνας Θεὸς τὸ ξέρει ἂν τὰ δεινά µας   δὲν τὰ χρωστᾶµε στὴ στέρηση ἐµπιστοσύνης.

  Παρατήρησαν, τὸν περασµένο χρόνο γύρω ἀπὸ τοῦτο τὸ τραπέζι, τὴν πολὺ   µεγάλη διαφορὰ ἀνάµεσα στὶς ἀνακαλύψεις τῆς σύγχρονης ἐπιστήµης καὶ   στὴλογοτεχνία. παρατήρησαν πὼς ἀνάµεσα σ’ ἕνα ἀρχαῖο ἑλληνικὸ δράµα   καὶ ἕνα σηµερινό, ἡ διαφορὰ εἶναι λίγη. Ναί, ἡ συµπεριφορὰ τοῦ   ἀνθρώπου δὲ µοιάζει νὰ ἔχει ἀλλάξει βασικά. Καὶ πρέπει νὰ προσθέσω πὼς

  νιώθει πάντα τὴν ἀνάγκη ν’ ἀκούσει τούτη τὴν ἀνθρώπινη φωνὴ ποὺ   ὀνοµάζουµε ποίηση. Αὐτὴ ἡ φωνὴ ποὺ κινδυνεύει νὰ σβήσει κάθε στιγµὴ ἀπὸ   στέρηση ἀγάπης καὶ ὁλοένα ξαναγεννιέται. Κυνηγηµένη, ξέρει ποὺ νὰ   ’βρει καταφύγιο, ἀπαρνηµένη, ἔχει τὸ ἔνστικτο νὰ πάει νὰ ριζώσει στοὺς   πιὸ ἀπροσδόκητους τόπους. Γι’ αὐτὴ δὲν ὑπάρχουν µεγάλα καὶ µικρὰ µέρη

  τοῦ κόσµου. Τὸ βασίλειό της εἶναι στὶς καρδιὲς ὅλων τῶν ἀνθρώπων τῆς   γῆς. Ἔχει τὴ χάρη ν’ ἀποφεύγει πάντα τὴ συνήθεια, αὐτὴ τὴ βιοµηχανία.

  Χρωστῶ τὴν εὐγνωµοσύνη µου στὴ Σουηδικὴ Ἀκαδηµία ποὺ ἔνιωσε αὐτὰ τὰ   πράγµατα, ποὺ ἔνιωσε πὼς οἱ γλῶσσες, οἱ λεγόµενες περιορισµένης   χρήσης, δὲν πρέπει νὰ καταντοῦν φράχτες ὅπου πνίγεται ὁ παλµὸς τῆς   ἀνθρώπινης καρδιᾶς, ποὺ ἔγινε ἕνας Ἄρειος Πάγος ἱκανός νὰ κρίνει µὲ   ἀλήθεια ἐπίσηµη τὴν ἄδικη µοίρα τῆς ζωῆς, γιὰ νὰ θυµηθῶ τὸν Σέλλεϋ,

  τὸν ἐµπνευστή, καθώς µᾶς λένε, τοῦ Ἀλφρέδου Νοµπέλ, αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπου   ποὺ µπόρεσε νὰ ἐξαγοράσει τὴνἀναπόφευκτη βία µὲ τὴ µεγαλοσύνη τῆς  καρδιᾶς του.   Σ’ αὐτὸ τὸν κόσµο, ποὺ ὁλοένα στενεύει, ὁ καθένας µας χρειάζεται ὅλους   τούς ἄλλους. Πρέπει ν’ ἀναζητήσουµε τὸν ἄνθρωπο, ὅπου καὶ νὰ   βρίσκεται.    Ὅταν στὸ δρόµο τῆς Θήβας, ὁ Οἰδίπους συνάντησε τὴ Σφίγγα, κι αὐτὴ τοῦ   ἔθεσε τὸ αἴνιγµά της, ἡ ἀπόκρισή του ἦταν: ὁ ἄνθρωπος. Τούτη ἡ ἁπλὴ

  λέξη χάλασε τὸ τέρας. Ἔχουµε πολλὰ τέρατα νὰ καταστρέψουµε.  Ἂς   συλλογιστοῦµε τὴν ἀπόκριση τοῦ Οἰδίποδα.»

Ομιλία του Γιώργου Σεφέρη κατά την τελετή παραλαβής του Βραβείου
  Νόμπελ Λογοτεχνίας, 11 Δεκεμβρίου 1963
  Σαν να το είπε χθές!