Υπάρχουν στην Ύδρα θαμμένοι θησαυροί....

Για να υποθέσουμε ότι σε ένα τόπο υπάρχουν θαμμένοι θησαυροί θα πρέπει αρχικά και κύρια να δεχτούμε σαν δεδομένο πως ο τόπος αυτός γνώρισε κάποτε εποχές πλούτου και αποθησαύρισης.  Τούτο όμως είναι ένα γεγονός αναμφισβήτητο.  Ιστορικά ντοκουμέντα καταδεικνύουν ότι πάνω από τις ράχες της Ύδρας και μέσα στο ιστορικό λιμάνι "περιπάτησαν¨" μυθώδεις θησαυροί.  Από το 1750 μέχρι το 1821 αρκετοί Υδραίοι υπήρξαν σημερινοί Ωνάσηδες.  Κοκκίνης, Κριεζής, Τσαμαδός, Ορλάντες, Τομπάζης, Γκιώνης, Βούλγαρης, Κουντουριώτης κ.α. υπήρξαν αυτή την εποχή τράπεζες, σύμβολα οικονομικά.  

ΛΑΖΑΡΟΣ ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗΣ

Οι Κουντουριώτες, όπως λέγεται, δεν είχαν χώρους να βάλουν τους θησαυρούς κι ο Λάζαρος, ο πλουσιότερος τότε όλων, τους εναποθήκευσε σε πελώριες στέρνες οι οποίες υπάρχουν μέχρι σήμερα.  Και αφού κυκλοφορούσαν τότε στο νησί μονέδες όλων των τότε κρατών, φυσικό ήταν να γινόταν εναποθήκευση των ακριβών και σίγουρων νομισμάτων, δηλαδή των ασημένιων και των χρυσών. Ακόμη πρέπει να σημειώσουμε ότι κατά την εποχή που αναφερόμαστε πολύς ήταν ο χρυσός (μάλαγμα) στην Ύδρα, ενώ πολλοί έμποροι αγόραζαν τα εμπορεύματά τους δίνοντας το αντίτιμο σε πλάκες ασήμι.  

ΤΣΑΜΑΔΟΣ

Οι Υδραίοι από τα μέσα του 17ου αιώνα εγνώρισαν τον τρόμο του πειρατή και τις λεηλασίες για καλά στο πετσί τους.  Από τα μέσα του 18ου αιώνα και πέρα , η φήμη της ύπαρξης άφθονου πλούτου είχε φέρει την Ύδρα στο στόχαστρο όλων των πειρατών που ελυμαίνοντο τις ελληνικές θάλασσες.  Οι πιο σκληροί πειρατές που ανεφάνησαν τότε ήταν ο Γουλιέλμος Λωρέντζος κι ο Λάμπρος Κατσώνης.  Μαζί με τον δεύτερο μάλιστα βρέθηκαν και Υδραίοι πειρατές.  Την 1η Μαρτίου 1789 ο Γουλιέλμος επέδραμε κατά της Ύδρας και πήρε τρόφιμα και χρήματα από τους κατοίκους (ιστορία νήσου Ύδρας, Λιγνού τόμος Α σελ.34)

Λέγεται μάλιστα ότι ο Γουλιέλμος μαζί με τον Κατσώνη, τον πατέρα του Οδυσσέα Ανδρούτσου και περί τους 500 Αλβανούς επέδραμον κατά της Ύδρας και μάλιστα μη δυνάμενοι να αποβιβαστούν στο λιμάνι ήλθαν στο Λούμι του Κρίταμι όπου όμως τους αντιμετώπισαν οι Υδραίοι με επικεφαλής μάλιστα την χονδροπαναγιώτα, μητέρα του αγωνιστή του 21 Παναγιώτα.  Εδώ λοιπόν τίθεται το ερώτημα:

Οι πιο σώφρονες και οικονομικά δυνατοί Υδραίοι, δεν θα έλαβαν, έστω από και και πέρα τα μέτρα τους για να διαφυλάξουν τα πλούτη τους?  Πως όμως? Ασφαλώς θάβοντάς τα.

Στις αρχές του 1792 έχει πέσει στο νησί χολέρα.  Οι πιο πλούσιοι για να γλιτώσουν επήγαν στην Ερμιόνη και κατασκήνωσαν στις ακτές της.  Μαζί τους έφεραν και αρκετά χρήματα.  

ΛΑΜΠΡΟΣ ΚΑΤΣΩΝΗΣ

Μια νύχτα όμως τους επιτέθηκε ο Λάμπρος Κατσώνης και τους απογύμνωσε κυριολεκτικά.  Τους πήρε μάλιστα και ένα πλοίο που είχαν για τις μεταφορές τους.  Ερώτημα λοιπόν:  Τους θησαυρούς τους, πριν φύγουν από το νησί, δεν θα έπρεπε να τους είχαν εξασφαλίσει, αφού είχαν την διαρκή απειλή των πειρατών  ?Και όταν ηρέμησαν τα πράγματα, που δεν ηρέμησαν ποτέ, κάποιοι δεν θα είχαν πεθάνει, κάποιοι δεν θα είχαν λησμονηθεί.  Υπάρχουν λοιπόν θαμμένοι θησαυροί στην Ύδρα.........................

ΠΗΓΗ: Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΥΔΡΑΣ 1987, ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΟΥ ΜΠΑΜΠΗ ΜΩΡΕΣ

Πέτρος Βούλγαρης 1883-1957

Ο Πέτρος Βούλγαρης γεννήθηκε το 1883 στην Ύδρα και έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής του στην ενορία των Τριών Ιεραρχών. Γονείς του ήταν οι Υδραίοι Γεώργιος Π. Βούλγαρης, γιος του Πέτρου, αδερφού του Γεωργίου Βούλγαρη, και Αρχόντω Ι. Βατσαξή. Στα 1885, χρονιά θανάτου του πατέρα του, εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Αθήνα, στο σπίτι της οικογένειας Βατσαξή στην οδό Σωνιέρου 16 στην περιοχή της Πλατείας Βάθη.

Φοίτησε στο δημοτικό σχολείο, στο σχολαρχείο, στο Γυμνάσιο και στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων απ' όπου αποφοίτησε με το βαθμό του Σημαιοφόρου. Από το γάμο του με την ιταλικής καταγωγής Ερώ ντε Πιάν απέκτησε δύο παιδιά, την Αρχόντω - Τατιανή και τον Γεώργιο. Ξεκίνησε τη ναυτική του καριέρα υπηρετώντας σε πλοία του Ελληνικού Στόλου. Μετεκπαιδεύτηκε στο Γαλλικό στόλο και επιστρέφοντας στην Ελλάδα συνέχισε να υπηρετεί σε πολεμικά πλοία του στόλου. Πολιτικά υπήρξε υποστηρικτής του Ελευθερίου Βενιζέλου, επηρεασμένος προφανώς από τους συμπατριώτες του Αντώνιο Σαχτούρη και Παύλο Κουντουριώτη. Τοποθετήθηκε Διευθυντής του Γραφείου Υπουργού Ναυτικών και αργότερα ως Διευθυντής της Αεροπορικής Βάσης Παλαιού Φαλήρου. Στα 1924 και 1935 αποστρατεύτηκε για πολιτικούς λόγους με το βαθμό του Υποναυάρχου ΠΝ και έκτοτε ιδιώτευσε εργαζόμενος μέχρι του 1941, όταν με την κατάρρευση του Ελληνο - γερμανικού μετώπου διέφυγε με την οικογένειά του στη Μέση Ανατολή και συγκεκριμένα στο Κάιρο.

Το Μάρτιο του 1943 ο Πρωθυπουργός Εμμανουήλ Τσουδερός του ανέθεσε το Υπουργείο Αεροπορίας και τον Απρίλιο του 1944 ο Πρωθυπουργός Σοφοκλής Βενιζέλος τον επανέφερε στην ενέργεια με το βαθμό του Αντιναυάρχου ΠΝ. Μετά την απελευθέρωση επιστρέφει στην Ελλάδα ως Αρχηγός Γενικού Επιτελείου Ναυτικού και Αρχηγός Στόλου.

Στις 8 Απριλίου του 1945 αναλαμβάνει την πρωθυπουργία της χώρας και υπηρετεί στη θέση αυτή επί έξι μήνες και εννέα ημέρες, προσπαθώντας να ενώσει τα διεστώτα στον πολιτικό χώρο και να φέρει σε συνεννόηση τα πολιτικά κόμματα. Η βραχύβια περίοδος πρωθυπουργίας του χαρακτηρίζεται από μετριοπαθή στάση, σύνεση, αποφασιστικότητα και ικανότητα, αρετές που δε στάθηκαν αρκετές να ξεπεράσει τα οξυμένα πολιτικά πάθη και να οδηγήσει τη χώρα σε δημοψήφισμα για την επάνοδο ή όχι του Βασιλέα Γεωργίου του Β΄ και σε εκλογές για την ανάδειξη μιας δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης. Η απογοήτευση και το πολιτικό αδιέξοδο τον οδήγησαν σε παραίτηση από το αξίωμά του στις 8 Οκτωβρίου 1945. Επέστρεψε αθόρυβα στον ιδιωτικό βίο και εργάστημε μέχρι το θάνατό του στις επιχειρήσεις Μποδοσάκη.

Πέθανε το 1957 στο Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών από καρδιακή ανεπάρκεια σε ηλικία 74 ετών. Η κηδεία του έγινε στη Μητρόπολη Αθηνών, του αποδόθηκαν δε τιμές εν ενεργεία πρωθυπουργού. Η ταφή του έγινε δημοσία δαπάνη στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών.

http://www.hellenica.de/Griechenland/NeuGes/Bio/GR/PetrosVoulgaris.html

9 ΧΡΟΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΗ ΜΑΡΟ

Στις 10 Νοεμβρίου του 2002 έφυγε ο Βασίλης Μάρος, πολυβραβευμένος σκηνοθέτης, εικονολήπτης και διευθυντής φωτογραφίας, πρωτεργάτης του κινηματογραφικού ντοκιμαντέρ στη χώρα μας. [γεν. 1929]. Ένας υπέροχος άνθρωπος, φίλος και λάτρης της Ύδρας.

Σ΄αυτή την εποχή, όπου τίποτα δεν έχει μείνει όρθιο σχεδόν, όπου σε κάθε γωνιά σκοντάφτεις σε ισοπεδωμένα ιδανικά, αξίες, λόγια και όνειρα και πραγματικά κάθε σκεπτόμενος νους αναρωτιέται ποια είναι αλήθεια η σημασία και ο σκοπός της πορείας σε αυτόν τον πλανήτη, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που βάζουν το έργο της ζωής τους, πάνω από τη ζωή τους και προχωρούν ωθούμενοι μονάχα από την αγάπη τους στον άνθρωπο και την μοναδικότητά του, μονάχα από τον πόθο να αποτυπώσουν και να μεταδώσουν αυτήν την αγάπη σε όσους μπορούν , να την κατανοήσουν και να την δεχτούν μέσα τους, και ακόμη και σε όσους απλά θα ήθελαν να προσπαθήσουν.

Ένας τέτοιος άνθρωπος ήταν και ο Βασίλης Μάρος. Ο ΔΙΑΣΗΜΟΣ ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.... Ένας άνθρωπος που κυριολεκτικά από το μηδέν, και βασιζόμενος αποκλειστικά στη δύναμη του μυαλού του, στο πείσμα , στην αποφασιστικότητα και στην αγάπη για το έργο του, ή μάλλον το λειτούργημά του, κατάφερε να προσφέρει στο πνεύμα αυτού του τόπου, και κατάφερε να αποτελέσει αναμφισβήτητο και τεράστιο κομμάτι στην Ιστορία όχι μόνο της Πατρίδας του μα και του κόσμου ολάκερου. Προσφορά ανεκτίμητη ήταν  η προσφορά του στην Ελλάδα, όπως και βαθιά η πικρία του για την ανέκαθεν φανερή εθελοτυφλία του επίσημου κράτους απέναντι της κατά τ΄άλλα παγκοσμίως αποδεκτής και διθυραμβικά χειροκροτημένης προσφοράς του στο χώρο της τέχνης του.

Ενός κράτους που σχεδόν πάντα αδιαφορεί για τα παιδιά του και που θυμάται αναγκαστικά όταν ξένοι του υπενθυμίζουν.

Η τέχνη του, είναι το πνεύμα του, και εργαλείο του η κινηματογραφική μηχανή, η τέχνη του και η λατρεία του.  "Το Μάτι που ακούει, το μέσο να διεισδύσει στην άγνοια, η δυνατότητα να εξερευνά ακατάπαυστα λαβυρίνθους από εικόνες και φως, να κατανοεί και να χαράζει το άγνωστο και τα μυστικά της Ιστορίας, η προσπάθεια της αναζήτησης στην ουσία της ύπαρξης και σε όσα κρύβονται βαθιά μέσα της, εκμεταλλευόμενος το παρελθόν, φωτίζοντας το παρόν."

Μία τέχνη με χιλιάδες βέβαια οπαδούς και εκφραστές μα που εκείνος κατάφερε να της δώσει καινούργιο νόημα, όπως και μοναδικό είναι οτιδήποτε βασίζεται στην αγάπη και την πίστη στο σκοπό και την ύπαρξη.

Και αποτελεί τιμή και τύχη για όλους εμάς που κάπως τον συναντήσαμε στον δρόμο μας και τύχαμε θεατές των πράξεών του. Γιατί " αν δεν μπορείς να είσαι πλούσιος, στάσου πλάι σε κάποιον πλούσιο μήπως και η λάμψη του αφήσει κάποια ίχνη πάνω σου"

Κάπως έτσι ήταν ο Βασίλης Μάρος, και ίσως δεν αρκέσουν ολάκερες σελίδες να ζωγραφίσουν τα πως και τα γιατί του.  Η ψυχή δεν ζωγραφίζεται ποτέ, απλά κατανοείται κάπως,  από κείνους που τα μάτια τους μπορούνε να κυτούν λίγο πιο μακρυά και πιο βαθιά.

Και είναι ο Μάρος από εκείνους τους ανθρώπους που δε χρειάζεται  να "φύγουν" για να γίνουνε αστέρια. Γιατί ήταν και είναι ήδη αστέρι σε τούτη τη ζωή σε ετούτο το παρόν, αναδύοντας φως μοναδικό και παρήγορο, δικαιολογώντας την ύπαρξη και τη συνέχιση του είδους του ανθρώπινου είδους σε ετούτον τον πλανήτη.

Με όλη μου την αγάπη

Σοφία Μωρές

Στην Ύδρα μισό αιώνα πριν

Μοιραζόμαστε μαζί σας ένα video που φτιάξαμε από φωτογραφίες που έχουν δημοσιευτεί κατά καιρούς στη «Φωνή της Ύδρας». Στην εφημερίδα μας γινόταν αναφορά στη χρονολογική περίοδο, την αποτύπωση του συγκεκριμένου συμβάντος και τα ονοματεπώνυμα των εικονιζόμενων. Οι φωτογραφίες φιλοξενούνται στις σελίδες μας μαζί με πλήθος άλλων και μας τις έχουν διαθέσει οι αγαπητοί αναγνώστες μας.




ΠΗΓΗ: Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΥΔΡΑΣ

ΣΤΙΓΜΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΔΡΑ ΤΟΥ '60

ΖΩΗ ΛΑΣΚΑΡΗ ΚΑΙ ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΠΑΡΚΟΥΛΗΣ
ΣΤΟ ΜΠΑΡ ΤΗΣ ΛΑΓΟΥΔΕΡΑΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ

Η ΖΟΖΕΦΙΝΑ ΤΣΑΠΛΙΝ
ΚΟΡΗ ΤΟΥ "ΣΑΡΛΩ"
ΣΤΗ ΛΑΓΟΥΔΕΡΑ ΜΕ ΜΙΑ ΦΙΛΗ ΤΗΣ

Ο ΠΑΥΛΟΣ ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗΣ

Η ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΚΑΙ Ο ΑΝΔΡΕΑΣ
ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΧΟΡΕΥΟΥΝ ΣΤΗΝ
ΠΙΣΤΑ ΤΗΣ ΛΑΓΟΥΔΕΡΑΣ

Ο ΚΛΕΑΡΧΟΣ ΚΟΝΙΤΣΙΩΤΗΣ ΚΑΙ Η
ΡΙΚΑ ΔΙΑΛΥΝΑ ΜΕ ΠΑΡΕΑ
ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ ΤΗΣ ΛΑΓΟΥΔΕΡΑΣ

ΑΠΟ ΤΟ ΛΕΥΚΩΜΑ ΛΑΓΟΥΔΕΡΑ Η ΧΡΥΣΗ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΥΔΡΑΣ 1959-1967,
 ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΙΛΗΤΟΣ

Η εξόδιος ακολουθία του π. Αθανασίου Κουλούρα

Μετ’ οδύνης πολλής και άλγους ψυχής αγγέλομεν την προς Κύριον εκδημίαν του μακαριστού Γέροντος Πανοσ. Αρχιμ. π. Αθανασίου Κουλούρα τ. Γενικού Αρχιερατικού Επιτρόπου της καθ’ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως Ύδρας Σπετσών και Αιγίνης, και τ. εφημερίου του Ι. Καθεδρικού Ναού Κοιμήσεως Θεοτόκου Ύδρας. Ο μακαριστός Γέροντας εγεννήθη εν Ύδρα την 1η Ιανουαρίου 1913. Απεφοίτησε από το παλαιό σχολαρχείο. Γνώστης της ψαλτικής τέχνης και της Βυζαντινής Μουσικής, την οποία διδάχθηκε κατά την προσέλευσή του, την 1η Αυγούστου 1935, στην ιστορική Ιερά Μονή του Προφήτου Ηλιού Ύδρας από τον τότε μακαριστό Καθηγούμενο Αρχιμ. Ιερόθεο Πραματάρη.Υπήρξε καλλικέλαδος και κάτοχος των διατάξεων του Τυπικού της Εκκλησίας και αυστηρός τηρητής αυτών. Κατέλιπε δε, πλήθος μαθητών. Μοναχός εκάρη στην ως άνω Ιεράν Μονήν την 28ην Μαρτίου 1936 και έλαβε το όνομα Αγάθων. Έλαβε τον βαθμό του διακόνου στην ίδια Ιερά Μονή την επόμενη της κουράς του, ήτοι την 29ην Μαρτίου 1936, από τον μακαριστό Μητροπολίτη Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης κυρόν Προκόπιον τον Καραμάνο. Στον βαθμό του Πρεσβυτέρου χειροτονήθηκε την 10η Απριλίου 1947 (Μ. Πέμπτη) στον Ιερό Καθεδρικό Ναό της Παναγίας Φανερωμένης Ύδρας (Μοναστήρι) από τον ίδιο Μητροπολίτη και έλαβε το όνομα Αθανάσιος. Έλαβε το οφφίκιον του Αρχιμανδρίτου από τον ίδιο Μητροπολίτη την 15ην Αυγούστου 1952, εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στον εορτάζοντα Ι. Καθεδρικόν Ναόν. Υπηρέτησε ως εφημέριος του Ἱ. Καθεδρικού Ναού Ύδρας από της χειροτονείας του σε Πρεσβύτερον, από 10/4/1947 μέχρι 31/1/1986, ήτοι συνολικά 39 περίπου έτη. Ως συνταξιούχος από 1/2/1986 μέχρι το 2008 προσέφερε εφημεριακές υπηρεσίες του στον Ιερό Καθεδρικό Ναό. Συνολική διακονία του εις την Ιερά Μητρόπολη Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης έτη 69.

Σήμερα το πρωί μέσα σε ένα κατάμεστο, από Υδραίους, Μοναστήρι και σε ατμόσφαιρα φορτισμένη συγκινησιακά, ετελέσθη η εξόδιος ακολουθία του παπα-Θανάση.

Την ακολουθία τέλεσε ο Μητροπολίτης μας κ. ΕΦΡΑΙΜ με την συμμετοχή του Μητροπολίτου Κυθήρων κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ. Στην ακολουθία  συμμετείχαν όλοι οι ιερείς της Ύδρας, καθώς και άλλοι ιερείς της Μητροπόλεώς μας. 

Για τον εκλιπόντα μίλησαν ο Δεσπότης μας, ο π. Ακίνδυνος, ο κ. Δήμαρχος και ο κ. Γεώργας.

Ο π. Αθανάσιος ξεκίνησε το τελευταίο του ταξίδι σε τούτο το κόσμο από το Μοναστήρι που τόσο αγάπησε και πιστά υπηρέτησε σε όλη του τη ζωή.

Ας είναι αιώνια η ανάμνησή του στις καρδιές μας!

http://imyhydrabriefing.blogspot.com/2011/11/blog-post_18.html

http://hydra-in.blogspot.com/2011/11/blog-post_19.html?spref=fb

Προσάραξη φορτηγού πλοίου στην Ύδρα

Νότια της νήσου «ΔΟΚΟΥ» και δυτικά της Ύδρας, έχει προσαράξει φορτηγό πλοίο.

Άμεσα απέπλευσε από το λιμάνι της Ύδρας το Ε/Γ – Τ/Ρ «ΡΙΤΣΑ» Ν.Υ. 987 με επιβαίνοντες προσωπικό της οικείας Λιμενικής Αρχής, οι οποίοι φτάνοντας στην ανωτέρω περιοχή διαπίστωσαν την προσάραξη σε αβαθή του M/V«FGMCOMMANDER» σημαίας Παναμά με 18 αλλοδαπούς πλήρωμα, όλοι καλά στην Υγεία τους.

Το πλοίο είχε αποπλεύσει στις 14/11/2011 από το λιμάνι της Ελευσίνας με προορισμό την Αλγερία, έμφορτο με 7.513 τόνους σιδηρόβεργες.

Από την προσάραξη δεν παρατηρήθηκε ρύπανση, ενώ κατά δήλωση του πλοιάρχου δεν υπάρχει εισροή υδάτων στο πλοίο.

ttp://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=326208
http://www.hcg.gr/node/1714

Το λιμάνι της Ύδρας

Το λιμάνι της Ύδρας όπως αναφέρουν λαϊκές παραδόσεις παλαιών  Υδραίων έχει υποστεί κατά εποχές μεταβολές στο σχήμα και στη μορφή του.

Σχετικά ο Αντώνιος Μανίκης γράφει:

Σύμφωνα με την παράδοση, το λιμάνι δεν είχε τους παμπάλαιους καιρούς την σημερινή μορφή.  Ήταν πολύ βαθύ το μάκρος και εισχωρούσε ως τα Καλά Πηγάδια, αν μη και σύρριζα στο βουνό. Με τον καιρό δε, τα ποτάμια που βγαίνουν στο λιμάνι, του Γκικ Λάζαρη, του Τρουμ Σοκάκι και τα άλλα δυτικά του Μονασηριού, κατεβαίνοντας από τα υψώματα της Κιάφας και της Γκουρμάδα, με τα μπάζια, που κατέβαζαν επιχωμάτωσαν το μέρος εκείνο ως τη σημερινή παραλία του λιμένος.

... Η θάλασσα προχωρούσε μέσα κι έφτανε ως την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου.  Ήταν όμως ρηχή και έμοιαζε λιμνοθάλασσα.  Μονάχα στη μέση της λιμνοθάλασσας υπήρχε ένα μικρό νησάκι που την χώριζε από το άλλο λιμάνι.  Εκεί επάνω στο νησάκι ήταν κτισμένο ένα ερημοκλήσι στη χάρη του αγίου Χαραλάμπου.  Ύστερα όμως από χρόνια, τα ποτάμια που κατέβαιναν από τα βουνά σε ώρες μεγάλης νεροποντής, με τα μπάζια που κατρακυλούσαν, μώλωσαν τη λιμνοθάλασσα, ένωσαν το νησάκι του Α. Χαραλάμπου με την ακρογιαλιά της Κιάφας και δημιούργησαν το σημερινό λιμάνι.

Ο Γεωγράφος Αντώνιος Μηλιαράκης (1886):

....Το λιμάνι στην αρχή εκτεινόταν  μέχρι τους πρόποδες των τριγύρω βουνών, εκεί όπου σήμερα υπάρχουν σπίτια.  Αργότερα όσο κόβονταν δέντρα,  τα παρασυρόμενα από τα ρέματα χώματα σχημάτισαν επίπεδη έκταση που έφτασε μέχρι την κάτω πόλη στην αγορά και στην Μητρόπολη η οποία πριν χτιστούν τα κελιά βρίσκονταν πάνω σε βραχώδες νησίδιο το οποίο με τον χρόνο ενώθηκε με τη στεριά.  Θυμούνται οι γέροντες ότι η μεσημβρινοανατολική ακτή του λιμανιού έφτανε μέχρι του περιβολιού του Κόνσολα ή Κοκκίνη (σημερινό γήπεδο).

Το συμπέρασμα είναι ότι κατά τις αρχές του 18ου αιώνα η θάλασσα έφθανε εκεί όπου βρίσκεται σήμερα το Φαρμακείο Ραφαλιά, η κεντρική Αγορά , η συνοικία της Ξερής Ελιάς και το λιμάνι μέχρι το γήπεδο.

Αργότερα όλη αυτή η θαλάσσια έκταση καλύφθηκε από χώματα που τα κατέβασαν οι χείμαρροι από τους γύρω λόφους, με κατάληξη κατά τα έτη της Επανάστασης το Μοναστήρι να βρίσκεται συνδεδεμένο με το υπόλοιπο νησί και η παραλία να είναι όπως σήμερα.

Για την συγκράτηση των χωμάτων και πετρών κατασκεύασαν φράγματα , δύο ανατολικά και ψηλά των Καλών Πηγαδιών, δύο επί του Τρουμ Σοκάκι (οδός παλληκαριών) τα οποία κατεδάφισαν το 1954 για να προετοιμαστεί η κατασκευή αυτοκινητόδρομου προς το Μοναστήρι του Προφήτη Ηλία.  Άλλα φράγματα υπήρχαν στην χαράδρα Λουμ Γκικ Λάζαρη μεταξύ Σπιτάλια - Νεκροταφείου Αγίας Φωτεινής.

Αφού λοιπόν με αυτά τα φράγματα σταθεροποιήθηκε ο θαλάσσιος χώρος του λιμανιού, οι ανάγκες το επέβαλαν να κατασκευαστούν διάφορα τεχνικά έργα σε αυτό.  Ένα από τα πιο παλαιά λιμενικά έργα ήταν η λεγόμενη Πεσκαρία για την οποία ο Αντώνιος Λιγνός γράφει:

...Ονόμαζαν Πεσκαρία μία προβλήτα προέχουσα στην θάλασσα είκοσι μέτρων μήκους περίπου από το μέρος όπου χύνονταν τα όμβρια ύδατα του Τρούμ Σοκάκι και είχε πάρει αυτό το όνομα καθώς εκεί πάνω πουλούσαν ψάρια.  ......

Από άρθρο του Γεωργίου Σαχίνη στα Υδραϊκά Νέα το1978 από το αρχείο του Μπάμπη Μωρές

Πέμπτη, 14 Νοεμβρίου 1974, μια μεγάλη μέρα για την Ύδρα.

Μεγάλη ημέρα δια την Ύδρα και τους Υδραίους η Πέμπτη 14 Νοεμβρίου.  |Το μεγάλο όνειρο, αλλά και χρέος των υδραϊκών γενεών έλαβε σάρκα και οστά.  Ο νέος περικαλλής Ναός, ο αφιερωμένος εις το ένδοξο τέκνο της Ύδρας τον Άγιο Νεομάρτυρα και εθνομάρτυρα Κωνσταντίνο, εγκαινιάσθηκε με κάθε μεγαλοπρέπεια.

ΤΑ ΥΔΡΑΙΚΑ ΝΕΑ, 1974 ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΟΥ ΜΠΑΜΠΗ ΜΩΡΕΣ

Την 14ην Νοεμβρίου ημέραν της εορτής του
Με την συμμετοχήν σύμπαντος του Υδραϊκού λαού και
συλλειτουργούντων πέντε αρχιερέων εγένοντο τα εγκαίνια του Ι.Ν. του Αγ. Κωνσταντίνου του Υδραίου

Άγιος Κωνσταντίνος ο Υδραίος

Η εικόνα αυτή βρίσκεται στον Ι.Ν αγ.Νικολάου Πατρών .Ιστορήθηκε από τον εξέχοντα αγιογράφο Βυζάντιο το 1852  και προσφέρθηκε στον ναό από τους Υδραίους της Πάτρας.Η εικόνα έχει διαστάσεις 1.47Χ0.91 και παρουσιάζει όλη τη ζωή του αγίου Κωνσταντίνου, μέχρι και την ανακομιδή τωνα γαίων λειψάνων του.

Στο βάθος της κεντρικής απεικόνισης φαίνεται η  Ύδρα.

Γεννήθηκε στην Ύδρα και ο πατέρας του ονομαζόταν Μιχαήλ και η μητέρα του Μαρίνα. Δεκαοκτώ χρονών έφυγε από την Ύδρα και πήγε στη Ρόδο, κοντά στον τούρκο ηγεμόνα Χασάν Καπετάν. Εκεί ο Κωνσταντίνος παρασύρθηκε και εξισλαμίστηκε, με το όνομα Χασάν και για τρία χρόνια απολάμβανε μεγάλες τιμές.

Αργότερα όμως συναισθάνθηκε το ολίσθημά του και άρχισε να μετανοεί. Έκανε ελεημοσύνες και έκλαψε πικρά. Τελικά, για να εξιλεωθεί αποφάσισε να μαρτυρήσει. Βρήκε λοιπόν πνευματικό, εξομολογήθηκε και ζήτησε την ευχή του να μαρτυρήσει. Ο πνευματικός του όμως τον απέτρεψε, διότι φοβήθηκε το νεαρό της ηλικίας του.

Ο Κωνσταντίνος έκανε υπακοή, εγκατέλειψε τη Ρόδο και πήγε στην πόλη Κρίμι, κατόπιν στην Κωνσταντινούπολη και από εκεί στο Άγιον Όρος. Στη μονή Ιβήρων προετοιμάστηκε για το μαρτύριο και αφού πήρε την ευχή των πατέρων ήλθε στη Ρόδο. Εκεί παρουσιάστηκε στον ηγεμόνα και με θάρρος ομολόγησε τον Χριστό. Τα βασανιστήρια που ακολούθησαν ήταν φρικτά. τελικά στον απαγχόνισαν στις 14 Νοεμβρίου 1800.

http://misha.pblogs.gr/tags/ag-konstantinos-ydraios-gr.html

http://www.enoriaka.gr/index.php?option=content&task=view&id=931&Itemid=2

Υδρα 13 Νοεμβρη 2011

 Ύδρα την παραμονή του Αγίου Κωνσταντίνου του Υδραίου στις 09.20 το πρωί μετά το ψιλόβροχο και την αλλαγή του καιρού από ζέστη σε κρύο όλα άρχισαν να μυρίζουν με τις γνωστές μοναδικές μυρωδιές του νησιού μας. Το χώμα ποτισμένο από την βροχή ανέδυε τις μυρουδιές των μοναδικών λουλουδιών και φυτών του νησιού μας που έμπλεξαν με τις ξεχασμένες καβαλίνες από τα γαϊδουράκια του νησιού, τα τζάκια έβγαζαν τον λευκό καπνό από τα καλοκαμένα ξύλα ελιάς που στο εσωτερικό του σπιτιού έκαναν μια παχιά θράκα, ζεσταίνοντας το μπρίκι με τον καφέ του νοικοκύρη. Το ουράνιο τόξο αγκάλιαζε την Δοκό και το νησάκι του Βλυχού υποσχόμενο καλύτερο καιρό. Ο ήλιος δειλός, απρόσκλητος και ξεχασμένος μέσα στα πυκνά σύννεφα χάιδευε με τις ακτίνες του την μανιασμένη θάλασσα που αγριεμένη πήδαγε πάνω από τα βράχια του μικρού ψαρολίμανου του Καμινιού αφήνοντας πάνω τους τα σημάδια της μανίας της. Σε συζήτηση περαστικών επισκεπτών του νησιού μας, ακούσαμε να συζητούν τις διαπιστώσεις τους για τον τόπο μας. " Κάπως έτσι πρέπει να είναι ο... Παράδεισος, τυχεροί αυτοί που ζουν σ’ αυτόν τον τόπο". Τα λόγια πλέον είναι περιττά σκέφθηκα και απλά περιγράφω το περιστατικό.

Από το ιστολόγιο http://hydrasnews.blogspot.com/

"ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΔΡΑ", ΑΥΣΤΡΙΑ 2011

Εξήντα πίνακες ζωγραφικής, κυρίως ακουαρέλες, με θέμα «Εντυπώσεις από την Ύδρα», απαρτίζουν τη μεγάλη έκθεση δώδεκα Αυστριακών καλλιτεχνών, που εγκαινιάστηκε στους χώρους των γραφείων του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού στη Βιέννη και θα διαρκέσει έως τις 9 Δεκεμβρίου.

Η έκθεση, στα εγκαίνια της οποίας παραβρέθηκαν εκπρόσωποι τουριστικών επιχειρήσεων, πολλοί Αυστριακοί φίλοι της Ελλάδας, μέλη της Ομογένειας και η διευθύντρια Υπηρεσιών Εξωτερικού του ΕΟΤ, Καλλιόπη Καρούσια, είναι αφιερωμένη στη μνήμη τής επί σειρά ετών προέδρου της Αυστροελληνικής Εταιρείας, Μαρίας Μαυρομιχάλη-Μποτς, της οποίας ο αιφνίδιος και πρόωρος θάνατος τον περασμένο Αύγουστο είχε προκαλέσει μεγάλη συγκίνηση.

Στον χαιρετισμό του, ο διευθυντής του γραφείου Αυστρίας του ΕΟΤ, Παναγιώτης Σκορδάς, επαίνεσε το έργο των Αυστριακών καλλιτεχνών, που ανάγεται, όπως είπε, στη βαθιά τους αγάπη και αφοσίωση στην Ελλάδα και ειδικότερα την Ύδρα, την οποία έχουν επανειλημμένα επισκεφτεί, επισημαίνοντας συγχρόνως την ύπαρξη στοιχείων για ανοδική τάση των αφίξεων, φέτος, Αυστριακών τουριστών στην Ελλάδα.

Ο ίδιος τόνισε πως το Γραφείο Αυστρίας του ΕΟΤ έχει στηρίξει από την αρχή την πρωτοβουλία διοργάνωσης μαθημάτων ζωγραφικής και εκμάθησης ελληνικών στην Ύδρα, ενώ τα τελευταία χρόνια φιλοξενεί τακτικά στους χώρους του εκθέσεις ζωγραφικής, φωτογραφίας, φιλολογικές βραδιές, προβολές ταινιών και γενικά εκδηλώσεις προβολής της Ελλάδας και του πολιτισμού της.

Τονίζοντας τη μεγάλη συμβολή της Μαρίας Μαυρομιχάλη-Μποτς στην προώθηση και τη διάδοση του ελληνικού πολιτισμού, ο Αυστριακός καθηγητής ζωγραφικής Γιόζεφ Μάρτινεκ αναφέρθηκε στην ομιλία του στη μαγεία του υδραίικου τοπίου, που αποτυπώνεται στα έργα των καλλιτεχνών, οι οποίοι παρακολουθούν τα μαθήματα ζωγραφικής, που διοργανώνει ο ίδιος κάθε χρόνο στην Ύδρα.

Μέσα από την Αυστροελληνική Εταιρεία, της οποίας η ίδια υπήρξε η ψυχή και η κινητήρια δύναμη, η Μαρία Μαυρομιχάλη-Μποτς διοργάνωσε πολλές πολιτιστικές εκδηλώσεις αφιερωμένες σε Έλληνες δημιουργούς από τους χώρους της λογοτεχνίας, των εικαστικών τεχνών και της μουσικής, με τη συμμετοχή πολλών καλλιτεχνών από την Ελλάδα, την Αυστρία, αλλά και από άλλες χώρες του εξωτερικού.

Στην έκθεση στα γραφεία του ΕΟΤ, ο καθένας από τους δώδεκα καλλιτέχνες - Ινγκεμποργκ Μποντς, Φελίσιτας Μπράουνερ, Ελίζαμπετ Μπράουνερ, Χόλντε Μπρούνερ, Μαρία Γκρούντσομπερ, Αντον Χάμερ, Μόνικα Λεοντόλτερ, Χάιντε Μάρτινεκ, Βόλφγκανγκ Πέρνκοπφ, Μάνφρεντ Πεσλ, Ρενάτε Στάχερ και Γιόζεφ Μάρτινεκ, εκπροσωπούνται με πέντε έργα-πινακές του από την Ύδρα.

http://news.pathfinder.gr/culture/news/743556.html

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΕΤΣΗΣ, Η ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ

Εργα του σήμερα, δουλεμένα μέσα στο 2011, αλλά και παλαιότερα και λιγότερο γνωστά περιλαμβάνει η έκθεση του  Παναγιώτη Τέτση η οποία θα λειτουργήσει για δύο μήνες (11 Νοεμβρίου 2011-10 Ιανουαρίου 2012) στις δύο μεγάλες αίθουσες του Νέου Εκθεσιακού Χώρου του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών.

Με 18 καινούρια έργα, ο ζωγράφος, δάσκαλος και ακαδημαϊκός δηλώνει ένα ακόμη μεγάλο βήμα στη μόνιμη και ταυτόχρονα διαρκώς μεταβαλλόμενη σχέση του με το τοπίο και τη φύση: τα πεύκα του, απογυμνωμένα από άλλα «επεισόδια», μόνα τους επάνω σε λευκό περιβάλλον παραπέμπουν στη λιτότητα της ιαπωνικής ζωγραφικής και ίσως υπαινίσσονται την οικονομία και την απέριττη σοφία του χρόνου που περνά.

Τα πρόσφατα έργα πλαισιώνονται από παλαιότερα, αλλά λιγότερο ή ελάχιστα γνωστά, τα οποία ανήκουν στον ίδιο τον καλλιτέχνη ή σε συλλέκτες ενώ παράλληλα εκτίθενται ορισμένα εννοιολογικά συγγενή έργα, δάνεια της Εθνικής Πινακοθήκης. Κεντρικό θέμα των έργων είναι το τοπίο, μέσα από το επίμονο βλέμμα του ζωγράφου, και ο διάλογος της φύσης με το κτισμένο περιβάλλον και με το φως. Τα υλικά είναι ποικίλα: λάδια, τέμπερες, αλλά και μερικά μαυρόασπρα χαρακτικά του.

«Ο Παναγιώτης Τέτσης συνδέει την αισθητική με τον στοχασμό, το σύγχρονο με την παράδοση» δήλωσε, μεταξύ άλλων, στη σχετική συνέντευξη Τύπου η οποία δόθηκε νωρίτερα ο πρόεδρος του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών κ. Ιωάννης Μάνος. Από την πλευρά του ο καλλιτέχνης εκδήλωσε τον θαυμασμό του για την «σοφία με την οποία έχει στηθεί η έκθεση».

«Πιστεύω ότι το Μέγαρο μπορεί ν΄ανοίξει τους ορίζοντές του - συνέχισε - Είναι τόσο ωραία όλ΄αυτά σε μια εποχή με τόσες αναταράξεις, μπαίνεις εδώ μέσα και είναι μια όαση...»

http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=429325

ΣΤΙΓΜΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΔΡΑ ΤΟΥ '60

Ο ΝΙΚΟΣ ΓΟΥΛΑΝΔΡΗΣ ΣΤΗΝ
ΛΑΓΟΥΔΕΡΑ

ΖΩΗ ΛΑΣΚΑΡΗ, ΜΑΡΘΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ
ΣΤΑ ΓΥΡΙΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ
ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΓΙΑ ΦΙΛΗΜΑ

ΖΩΗ ΛΑΣΚΑΡΗ, ΜΑΡΘΑ
ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ,  ΜΕ ΠΑΡΕΑ
ΣΤΗ ΛΑΓΟΥΔΕΡΑ

Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
ΣΤΗΝ ΒΕΡΑΝΤΑ
ΤΗΣ ΛΑΓΟΥΔΕΡΑΣ

ΖΩΗ ΛΑΣΚΑΡΗ, ΔΑΛΙΑΝΙΔΗΣ
ΣΤΑ ΓΥΡΙΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ
ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΓΙΑ ΦΙΛΗΜΑ
ΣΤΗΝ ΥΔΡΑ

Ο ΜΠΑΜΠΗΣ ΜΩΡΕΣ ΜΕ ΤΟΝ ΤΑΣΟ
ΠΟΤΑΜΙΑΝΟ

ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΟΥ ΜΠΑΜΠΗ ΜΩΡΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΛΕΥΚΩΜΑ ΛΑΓΟΥΔΕΡΑ
Η ΧΡΥΣΗ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΥΔΡΑΣ 1959-1967

Ο Άγιος Ιωαννίκιος

 Το εξωκλήσι (και ασκητήριο), του Αγίου Ιωαννικίου βρίσκεσαι στο βορειοανατολικό μέρος της Ύδρας και στην νότια πλευρά του ακρωτηρίου της Ζούρβας.

Ιστορικές  πηγές αναφέρουν ότι κτήτοράς του ήταν ο Άγιος Μακάριος ο Νοταράς, το 1860 περίπου.  Ο Άγιος Μακάριος ο Νοταράς ασκήτευε εκεί, στην απόκοσμη ομορφιά του τοπίου της Ζούρβας, στην ιστοσελίδα του διδικτυακού Οικου της Εκκλησίας της Ελλάδας (http://www.ecclesia.gr/) αναφέρετε μάλιστα η συνάντηση του  Αγίου Μακαρίου του Νοταρά με τον Άγιο Νικόδημο: "...ο νεαρός Νικόλαος, ο μετέπειτα μέγας Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης, ηλικίας τότε 22 ετών. Εξ αυτών επληροφορήθη ότι εις τήν Ύδραν ευρίσκετο «ανήρ υψηλός τήν αρετήν» ο οποίος διετέλει εις πνευματικόν σύνδεσμον μετά τών Κολλυβάδων, ο Άγιος Μακάριος ο Νοταράς, πρώην Μητροπολίτης Κορίνθου κι εμόναζεν εις τον απόκρημνον βράχον τού Αγ. Ιωαννικίου. Ο νεαρός Νικόλαος ως διψώσα έλαφος ήλθεν αμέσως προς συνάντησίν του. Εκ παραδόσεως γνωρίζομεν ότι έζησεν επί χρονικόν διάστημα άγνωστον, εις την Ιεράν Μονήν τής Ζούρβας και ο Άγιος Μακάριος, ο οποίος μετέβαινεν προς άσκησιν συχνότατα εις το αγαπητόν του ερημητήριον..."
Το εκκλησάκι σήμερα φροντίζεται και συντηρείται από τους ευλαβείς Υδραίους προσκυνητές και συδρομητές του, που εορτάζουν την μνήμη του Αγίου Ιωαννικίου οσίου του Μεγάλου, στις 4 Νοεμβρίου με Εσπερινό και Θεία Λειτουργία ανήμερα της εορτής του.

Το καϊκι ετοιμάζεται να ξεκινήσει
μαζί με ιερείς και πιστούς
για το εκκλησάκι του Αγίου Ιωαννίκιου

ΠΗΓΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: http://hydraspoliteia.blogspot.com

H γιορτή του Αγ. Ακινδύνου

Είναι μια γιορτή που δεν την ξέρει πολύς κόσμος. Και σίγουρα οι Ακίνδυνοι είναι πολύ λιγότεροι από τους Γιάννηδες ή τους Δημήτρηδες. Εγώ τόσα χρόνια γνώρισα μόνον έναν, εδώ στην Ύδρα, τον π. Ακίνδυνο Δαρδανό. Ο π. Ακίνδυνος είναι ο προϊστάμενος του Καθεδρικού, του “Μοναστηριού” πού λένε οι παλιοί υδραίοι, και ο Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος της Μητροπόλεώς μας. Όμως πάνω απ’ όλα αυτά είναι ένας πολύ καλός και αγαπητός μου φίλος. Σήμερα το πρωί τέλεσε την ονομαστήριο λειτουργία προς τιμήν των Αγ. Ακινδύνου, Αφθονίου, Ελπιδοφόρου και Ανεμποδίστου. Ο Ναός γέμισε με φίλους, γνωστούς, συνεργάτες και με όσα μέλη από την οικογένειά του μπόρεσαν να έρθουν (ο π. Ακίνδυνος έχει 5 παιδιά που είναι στο προνήπιο, το σχολείο, το λύκειο και το πανεπιστήμιο). Εκεί βρέθηκα για λίγο και εγώ, για να συνεορτάσω και να του ευχηθώ. Από αυτή την όμορφη και λιτή Θ. Λειτουργία  σας δίνω μερικές εικόνες.

Χρόνια Πολλά και ευλογημένα στον π. Ακίνδυνο και την καλή οικογένειά του! Εύχομαι απ’ την καρδιά μου να τους προστατεύει και να τους ενισχύει- στις δύσκολες τούτες ημέρες- η θαυματουργή δύναμις της Παναγίας της Φανερωμένης, του Νεομάρτυρα Αγ. Κων/νου του Υδραίου και του Αγ. Ακινδύνου. 

   

  

 

ΠΗΓΗ: Η ΖΩΗ ΣΤΗΝ ΥΔΡΑ

http://hydra-in.blogspot.com/2011/11/h.html