31 Δεκεμβρίου του 1931 η ελληνική κυβέρνηση καταφεύγει στο δανεισμό, λόγω της διεθνούς οικονομικής κρίσης.

Χρεοκοπία σημαίνει όταν το κράτος κηρύσσει παύση πληρωμών και δηλώνει στους πιστωτές του πως αδυνατεί να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του σε αυτούς. Στην συνέχεια είτε η κυβέρνηση έρχεται σε διαπραγμάτευση με τους πιστωτές της προτείνοντας να γίνει η εξόφληση σε μικρότερα ποσά, η αν τα χρέη είναι δυσβάστακτα (και αυτό είναι το χειρότερο), αναλαμβάνει το Δ. Ν. Τ. και εκχωρεί σημαντικούς πόρους τηςπτωχευμένης χώρας απ΄ ευθείας στους πιστωτές της.








Το 1927 ο Ελευθέριος Βενιζέλος επιστρέφει στην Ελλάδα και γίνεται δεκτός ως μεσσίας από τον Ελληνικό λαό. Μετά από πολλή σκέψη και πιέσεις από το περιβάλλον του ανακαλεί την απόφαση του προ τετραετίας για παραίτηση από την πολιτική και επανέρχεται σε αυτή ως αρχηγός του κόμματος των Φιλελευθέρων στις 23 Μαΐου 1928. Το μέγεθος του εκλογικού θριάμβου τωνΒενιζελικών στις εκλογές της 19ης Αυγούστου ήταν απρόσμενο ακόμη και για τον αρχηγό του: οι βενιζελικοί εξέλεξαν 223 βουλευτές έχοντας μια συντριπτική πλειοψηφία στην βουλή.

Η Ελληνική οικονομία είχε κάνει βήματα σταθεροποίησης την διετία 1926-1928. Η δραχμή σταθεροποιήθηκε μετά από δεκαπέντε χρόνια συνεχούς υποτίμησης. Έτσι, το 1928 η δραχμή εντάχθηκε στον περίφημο "κανόνα του χρυσού". Ο "κανόνας του χρυσού" ήταν ένας μηχανισμός μετατροπής των νομισμάτων μέσω μιας ισοτιμίας σε σχέση με τις τιμή του χρυσού.

Όταν ανέλαβε την διακυβέρνηση της Χώρας ο Ελευθέριος Βενιζέλος, παρουσίασε ένα ιδιαίτερα αισιόδοξο και φιλόδοξο πρόγραμμα δημόσιων επενδύσεων που χρειάζονταν για να μπει η Ελλάδα σε αναπτυξιακή τροχιά και να αποκαταστήσει τους πρόσφυγες από την Μικρασιατική Καταστροφή. Ο εκτεταμένος αυτός δανεισμός θα καλυπτόταν κυρίως από Άγγλους κεφαλαιούχους που ήδη μετά το 1922 είχαν επενδύσει μικρά κεφάλαια, αλλά τώρα ήταν πρόθυμοι να μεγαλώσουν την παρουσία τους στην Ελλάδα. Ο έλεγχος της νομισματικής πολιτικής και των συναλλαγματικών ισοτιμιών αποδόθηκαν στην Τράπεζα της Ελλάδος που ιδρύθηκε τότε ακριβώς για τον σκοπό αυτό με πρώτο πρόεδρο τον Αλέξανδρο Διομήδη.

Ως το 1931 τίποτα δεν προμήνυε την χιονοστιβάδα αρνητικών γεγονότων που θα ακολουθούσε. Η Ελλάδα είχε τρεις συνεχόμενους πλεονασματικούς προϋπολογισμούς, όμως το εξωτερικό της χρέος είχε διογκωθεί από δάνεια που είχε συνάψει η κυβέρνηση Βενιζέλου κυρίως στο Σίτυ της Αγγλίας. Συγκεκριμένα το εξωτερικό χρέος την τετραετία 1928-1932 αυξήθηκε από 27,8 δισεκατομμύρια δραχμές στα 32,7 δισεκατομμύρια.

Η μεγάλη διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση ξεκίνησε με την αδυναμία της Γερμανίας να συνεχίσει να εξυπηρετεί τις δυσβάσταχτες οικονομικές τις υποχρεώσεις από τον Ά παγκόσμιο πόλεμο και εντάθηκε με την κατάρρευση των τιμών των μετοχών στο Αμερικάνικο Χρηματιστήριο τηςΓουόλ Στριτ. Η οικονομία της Ελλάδας βρέθηκε αμέσως υπό πίεση, καθώς μειώθηκαν δραστικά οι εξαγωγές της (καπνά και άλλα γεωργικά προϊόντα), όπως επίσης και τα εμβάσματα από τους Έλληνες της Αμερικής που εκείνη την εποχή ήταν σημαντικός οικονομικός παράγοντας για την χώρα. Οι δύο αυτές δυσμενείς εξελίξεις επιδείνωσαν το εξωτερικό ισοζύγιο συναλλαγών, ασκώντας αφόρητες πιέσεις στην δραχμή. Ο Βενιζέλος αποφάσισε να δώσει την μάχη της δραχμής: αν η δραχμή δεν παρέμενε ισχυρή έναντι της στερλίνας και των άλλων νομισμάτων, θα του ήταν αδύνατο να εξυπηρετήσει το ήδη διογκωμένο δημόσιο χρέος. Αν δηλαδή γινόταν η υποτίμηση της δραχμής, τότε το εξωτερικό χρέος σχεδόν θαδιπλασιαζόταν. Ο συνεπέστερος επικριτής της κυβερνητικής πολιτικής, εκτός από τον Δ. Μάξιμο, ήταν τότε ο Κυριάκος Βαρβαρέσος, ειδικός σύμβουλος της τράπεζας της Ελλάδος και ένας από τους κορυφαίους Έλληνες οικονομολόγους του Μεσοπολέμου.

Η Βενιζελική πολιτική της διατήρησης των υφιστάμενων νομισματικών ισορροπιών ανάγκαζαν την Τράπεζα της Ελλάδος να χρησιμοποιεί τα αποθέματα της σε χρυσό και συνάλλαγμα για να στηρίζει την δραχμή. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να εξανεμιστούν πολύ σύντομα τα μικρά αποθεματικά της, φέρνοντας το οικονομικό επιτελείο της Ελλάδας στις αρχές του 1932 σε πολύ δύσκολη θέση. Παράλληλα το κράτος φορολογούσε τις εισαγωγές και μείωνε τις δραχμές στην Αγορά, προσπαθώντας να ελέγξει τις συνεχείς κερδοσκοπικές πιέσεις που δεχόταν η Ελλάδα. Η μόνη πιθανή λύση από το διαφαινόμενο αδιέξοδο, ήταν ο εξωτερικός δανεισμός, όχι πια για χρηματοδότηση έργων, αλλά για την στήριξη της δραχμής με ξένο συνάλλαγμα.

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος αποφάσισε να χειριστεί το θέμα προσωπικά και να εξασφαλίσει τα εξωτερικά δάνεια που θα στήριζαν την νομισματική του πολιτική. Ταξίδεψε τον Ιανουάριο του 1932 διαδοχικά σε Ρώμη, Παρίσι, Λονδίνο ζητώντας ένα δάνειο 50 εκατομμυρίων δολαρίων για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, αλλιώς η Ελλάδα θα εγκατέλειπε τον νόμο του χρυσού και θα βυθιζόταν στην αναξιοπιστία και στην κοινωνική αναταραχή. Τον Μάρτιο συνεδρίασε στο Παρίσι η Δημοσιονομική Επιτροπή όπου ανάμεσα στα άλλα, θα συζητιόταν και το θέμα της Ελλάδας. Στο τρίμηνο που είχε περάσει ουσιαστικά όλες οι εξαγωγές της Ελλάδας είχαν "παγώσει" και η τράπεζα της Ελλάδος είχε δώσει το 1/3 των αποθεματικών της σε συνάλλαγμα στο κράτος έτσι ώστε αυτό ναανταπεξέλθει στις δανειακές υποχρεώσεις του.

Ο τρόπος παρουσίασης των Ελληνικών προβλημάτων και αναγκών από τον ίδιο τον Ελευθέριο Βενιζέλο δεν έπεισε την Δημοσιονομική Επιτροπή, που θεώρησε ότι η Ελλάδα δεν έκανε καμία θυσία, αντιθέτως ήθελε να μεταβιβάσει τα προβλήματα της στους πιστωτές της. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος συνέχισε να ζητά απεγνωσμένα βοήθεια τον Απρίλιο του 1932 στο Συμβούλιο της Κοινωνίας των Εθνών από τους υπουργούς Εξωτερικών της Αγγλίας και της Γαλλίας, χωρίς όμως κάποιο χειροπιαστό αποτέλεσμα, εκτός από αόριστες υποσχέσεις και ευχολόγια. Δεν υπήρχε πλέον χρόνος για διαπραγματεύσεις και αναμονή.

Την Τετάρτη 27 Απριλίου 1932, η Ελλάδα εγκατέλειψε επισήμως τον "κανόνα του χρυσού". Η δραχμή υποτιμήθηκε ραγδαία και στις 5 Μαΐου η ισοτιμία της με την στερλίνα έπεσε από τις 456 δραχμές στις 539. Τον ίδιο μήνα το κράτος επισημοποίησε την χρεοκοπία του κηρύσσοντας παύση πληρωμών. Το κύρος του Βενιζέλου είχε τρωθεί ανεπανόρθωτα στην λαϊκή συνείδηση, ενώ ένα πανελλαδικό απεργιακό κύμα παρέλυε την Χώρα. Στις 21 Μαΐου 1932, ο Ελευθέριος Βενιζέλος παραιτήθηκε από πρωθυπουργός δηλώνοντας δημοσίως πως δεν θα επέστρεφε αν δεν ενισχυόταν η εκτελεστική εξουσία και δεν περιοριζόταν η ελευθεροτυπία.


http://aioniaellinikipisti.blogspot.com

ΠΛΟΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΥΔΡΑ, ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗΣ

ΥΔΡΑ (D 97)
ΑΝΤΙΤΟΡΠΙΛΙΚΟΝ τύπου DARDO.
Παρηγγέλθη: από την Ελληνική Κυβέρνηση στα ιταλικά ναυπηγεία Odero στη Sestri Ponente Genova το 1930.
Καθειλκύσθη: στις 21 Οκτωβρίου 1931.
Παρελήφθη: τον Νοέμβριο του 1933.
Έλαβε μέρος στις επιχειρήσεις του 1940-41 σαν συνοδευτικόν νηοπομπών.
Επεχείρησε κατά την διάρκεια του πολέμου επιδρομή στα στενά του Οτράντο στις 15 Νοεμβρίου 1940.
Εβυθίσθη το απόγευμα της 22ας Απριλίου 1941 (κυβ. Αντιπλοίαρχος Θ. Πεζόπουλος) και ώρα 19:00 ενώ έπρεπε να βρίσκεται στις Φλέβες, προκειμένου να συνοδεύσει στην Σούδα το Υ/Β «Παπανικολής» και το βοηθητικό του στόλου «Μαρί Μερσκ» φορτωμένο με τα πυρομαχικά του στόλου.
Ενώ έπλεε κοντά στην Αίγινα έγινε στόχος 35 τουλάχιστον γερμανικών αεροσκαφών που επετέθησαν «κατά κύματα». Από μια «βροχή» 60 περίπου βομβών και παρ' όλο ότι καμία βόμβα δεν έπεσε επί του πλοίου, αλλά πέριξ αυτού, του προκάλεσαν διαρροές και τελικώς εβυθίσθη. 8 βόμβες εξερράγησαν πολύ κοντά στο σκάφος προκαλώντας εκτεταμένα ρήγματα στα πλευρά του και εβυθίσθη δίπλα στην νησίδα Λαγούσα. Από τα θραύσματα των βομβών και τους πολυβολισμούς, τα καταστρώματα και η γέφυρα του πλοίου γέμισαν από νεκρούς και τραυματίες.
’Αφθαστος ήταν ο ηρωισμός του πληρώματος και συγκλονιστικός ο θάνατος του κυβερνήτη.

Ιστιοφόρος Κορβέττα ΥΔΡΑ
Πολεμικό λάφυρο από τον Αιγυπτιακό Στόλο.
Κατελήφθη υπό του Κόχραν τον Ιούλιο του 1827.
Ενετάγη στον Στόλο το 1830.
Επυρπολήθη στον Πόρο την 1η Αυγούστου 1831 από τους αντι-Καποδιστριακούς στασιαστές του Ανδρέα Μιαούλη
Η Ιστιοφόρος Κορβέττα ΥΔΡΑ είναι το 1o κατα σειρά από τα 5 πλοία που έχουν αυτό το όνομα

Ατμoβάρις ΥΔΡΑ
Eναυπηγήθη στα ναυπηγεία Blackwall της Αγγλίας το 1881.
Tο 1889 έλαβε την ονομασία ΑΜΒΡΑΚΙΑ.
Η Ατμoβάρις ΥΔΡΑ είναι το 2o κατα σειρά από τα 5 πλοία που έχουν αυτό το όνομα

Θ/Κ ΥΔΡΑ
Εναυπηγήθη το 1890 στην Χάβρη κατόπιν Ελληνικής παραγγελίας
Τον Ιανουάριο του 1897, με κυβερνήτη τον Υποπλοίαρχο Ι. Βώκο και Διοικητή Θωρηκτής Μοίρας Πλοίαρχο Α. Ράινεκ, εστάλη στην Κρήτη με τα ΜΥΚΑΛΗ, ΑΛΦΕΙΟΣ, ΠΗΝΕΙΟΣ και άλλα μικρότερα για προστασία των διωκωμένων από τους Τουρκους, Ελλήνων και προς υποστήριξιν του ελληνικού σώματος του Συνταγματάρχου Τιμ. Βάσσου που είχαν αποβιβασθή στο Κολυμπάρι Χανίων.
Έλαβε μέρος στον πόλεμο του 1897 με κυβερνήτη τον Πλοίαρχο Γ. Αποστόλη, και μαζύ με τα άλλα πλοία της Μοίρας Ιονίου εβομβάρδισαν τις τουρκικές φρουρές του Αμβρακικού χωρίς μεγάλη επιτυχία
Έλαβε μέρος στους πολέμους 1912-13 με κυβερνήτη τον Μοίραρχο Θωρηκτής Μοίρας, Πλοίαρχο Π. Γκίνη
Εχρησιμοποιήθη από το 1922 έως το 1929 ως Σχολή Συνεννοήσεως
Διελύθη το 1929-30
Το Θ/Κ ΥΔΡΑ είναι το 3o κατα σειρά από τα 5 πλοία που έχουν αυτό το όνομα


ΥΔΡΑ (F 452) Φ/Γ ΥΔΡΑ
Εναυπηγήθη : Στα Γερμανικά ναυπηγεία BLOHM and VOSS.
Καθειλκύσθη : 25 Ιουνίου 1991.
Παρελήφθη : 15η Οκτωβρίου 1992.
Κατέπλευσε εις Ελλάδα και ενετάγη στον Στόλο: 28 Ιανουαρίου 1993 με κυβερνήτη τον Αντιπλοίαρχο Α. Παπαχριστοδούλου.
Η Φ/Γ ΥΔΡΑ είναι το 5o κατα σειρά από τα 5 πλοία που έχουν αυτό το όνομα



ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗΣ (H 07)
ΑΝΤΙΤΟΡΠΙΛΙΚΟΝ τύπου DARDO.
Παρηγγέλθη: από την Ελληνική Κυβέρνηση στα ιταλικά ναυπηγεία Odero στη Sestri Ponente Genova το 1930.
Καθειλκύσθη: στις 29 Αυγούστου 1931.
Παρελήφθη: τον Νοέμβριο του 1932.
Έλαβε μέρος στις επιχειρήσεις του 1940-41 σαν συνοδευτικόν νηοπομπών.
Επεχείρησε κατά την διάρκεια του πολέμου δύο επιδρομές στα στενά του Οτράντο στις 15-16 Δεκεμβρίου 1940 και4-5 Ιανουαρίου 1941.
Μετά την κατάληψι της Ελλάδος υπό των Γερμανών διέφυγε στην Μ. Ανατολή και εστάλη στην Βομβάη από Ιούνιο 1941 έως Απρίλιο 1942 για εκσυγχρονισμό.
Εχρησιμοποιήθη κυρίως ως συνοδόν.
Στο τέλος του Σεπτεμβρίου. 1943, όπου οι Βρετανοί προσπάθησαν, εκμεταλλευόμενοι την ιταλική συνθηκολόγηση, να καταλάβουν τα Δωδεκάνησα. συμμετείχε εκτός τωνάλλων ελληνικών αντιτορπιλλικών και ο ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗΣ . Έδρασαν επί 2 μήνες, μαζί με τα βρετανικά πλοία, με αποστολή να ενισχύουν τις φρουρές των νησιών και να βομβαρδίζουν στόχους στην ξηρά.
Στο τέλος του 1943 ετέθη σε κατάστασι ενεργείας συντηρήσεως
Εχρησιμοποιήθη κυρίως ως συνοδόν έως το 1943 οπότε ετέθη σε κατάστασι ενεργείας συντηρήσεως
Παρωπλίσθη: το 1946.
Το Α/Τ ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗΣ είναι το 2o κατα σειρά από τα 4 πλοία που έχουν αυτό το όνομα

ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗΣ (D-213)
ΑΝΤΙΤΟΡΠΙΛΛΙΚΟ ΣΤΟΛΟΥ ΤΥΠΟΥ GEARING, ΜΕΤΑΣΚΕΥΗΣ FRAM I.
ΠΡΩΗΝ USS RUPERTUS DD851.
Εναυπηγήθη το 1945.
Aγοράσθηκε από το αμερικανικό ναυτικό.
Κατέπλευσε στην Ελλάδα και ενετάγη στον Στόλο στην Διοίκηση Αντιτορπιλλικών στις 23 Μαρτίου 1974.
Παρελήφθη στο Σαν Ντιέγκο από τον πρώτο του κυβερνήτη Αντιπλοίαρχο Π. Ευσταθίου την 10η Ιουλίου 1973.
Παρωπλίσθη στις 15 Σεπτεμβρίου 1993.
Το Α/Τ ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗΣ είναι το 3o κατα σειρά από τα 4 πλοία που έχουν αυτό το όνομα

ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗΣ (F 462)
Πρώην Ολλανδικό Κortenaer F 807.
Εναυπηγήθη: Στα Ολλανδικά Ναυπηγεία Koninklijka Maatschappij de Schelde στο Vlissingen στις 8 Απριλίου 1975.
Καθειλκύσθη: 18 Δεκεμβρίου 1976 και ενετάγη στο Ολλανδικό Ναυτικό στις 26 Οκτωβρίου 1978.
Αγοράσθηκε από την Ελλάδα τον Ιούνιο του 1997.
Η ύψωσις της Ελληνικής Σημαίας έγινε στο Den Helder στις 15 Δεκεμβρίου 1997 με πρώτο κυβερνήτη τον Αντιπλοίαρχο Δ. Ελευσινιώτη.
Κατέπλευσε στην Ελλάδα στις 6 Απριλίου 1998.
Η Φ/Γ ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗΣ είναι το 4o κατα σειρά από τα 4 πλοία που έχουν αυτό το όνομα



http://www.hellasarmy.gr

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ Α. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΤΟΝ ΥΔΡΑΙΟ

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης πρώην Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης κυρός Ιερόθεος.
Ο κατά κόσμον Σπυρίδων Τσαντίλης γεννήθηκε στην Πάτρα το 1920. Αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή Αθηνών το 1948. Διάκονος και Πρεσβύτερος χειροτονήθηκε το 1958. Υπηρέτησε ως Ιεροκήρυκας, Καθηγητής και Πρωτοσύγκελος της Μητροπόλεως Πατρών. Στις 26 Ιουνίου 1967 χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης. Στις 14 Δεκεμβρίου 2000 παραιτήθηκε για λόγους υγείας. Εκοιμήθη στις 15 Ιουλίου 2008.

ΕΚΛΟΓΙΚΑ...ΠΑΛΙΑ ΣΤΗΝ ΥΔΡΑ

ΟΡΚΩΜΟΣΙΑ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ

Στο ιστορικό δημαρχείο της Ύδρας πραγματοποιήθηκε χθες η ορκωμοσία της Νέας Δημοτικής Αρχής. Από νωρίς ο κόσμος είχε κατακλείσει την αίθουσα συνεδριάσεων του δημαρχείου, τα εξωτερικά θεωρεία και το προαύλιο χώρο του Ιερού Καθεδρικού Ναού της Ύδρας.
Την ορκωμοσία τέλεσε ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Ύδρας, Σπετσών, Αιγίνης, Ερμιονίδος και Τροιζηνίας κ.κ. Εφραίμ, παρουσία του Ιερού Κλήρου του νησιού, των αρχών του τόπου και του λαού της Ύδρας. Ευθύς μετά την ορκωμοσία εκφώνησε λόγο ο Δήμαρχος Ύδρας κ. Άγγελος Κοτρώνης.

XΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΗΝ ΥΔΡΑ

ΥΔΡΑ , Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ

AΓΗΝΩΡ ΑΣΤΕΡΙΑΔΗΣ 1937




Ο λόγος για την Υδρα. Ενα από τα ομορφότερα νησιά μας και το περισσότερο ζωγραφισμένο. Δεκάδες καλλιτεχνών το έχουν απεικονίσει, καθένας με το δικό του τρόπο και το ξεχωριστό - προσωπικό του ύφος. Τα σπίτια της προκυμαίας, τα παλιά αρχοντικά, οι όψεις του λιμανιού, η θάλασσα, τα καλντερίμια, οι οικισμοί, τα βράχια και οι ξερολιθιές, άλλοτε μέσα από το δυνατό φως του καλοκαιριού κι άλλοτε μέσα από την ατμόσφαιρα του χειμώνα, έγιναν και γίνονται αντικείμενο έμπνευσης και δημιουργίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΑΙΤΗΣ 1952




«Είναι το φως της Υδρας, που άλλοτε στολίζει κι άλλοτε γκρεμίζει - διασπά επιφάνειες, φόρμες και δημιουργεί χρωματικές αλληλουχίες. Είναι το ίδιο φως, που δημιουργεί διαφορετικά μοντέλα για το ίδιο θέμα, μέσα σε ελάχιστα διαφορετικές στιγμές... Ο καλλιτέχνης, εκτός από την έμφυτη ευαισθησία του, κυνηγάει το χρόνο κατά τη διάρκεια της επιχειρούμενης αποτύπωσης, "τρέχοντας" με μεγάλες ανάσες, μακριές πινελιές και γρήγορες κινήσεις...».







ΔΑΝΙΗΛ ΔΑΝΙΗΛ 1965

Μέσα από τα έργα των καλλιτεχνών μας, το νησί έχει αποδοθεί σαν καθαρό τοπίο λουσμένο στο φως, σαν καταιγίδα σχημάτων σε κυβιστικές συνθέσεις, σαν αφορμή για οπτικούς πειραματισμούς, σαν εντύπωση και σαν καταγραφή. «Η εγκατάλειψή του το πρώτο μισό του 20ού αιώνα και αργότερα οι δραστικές επεμβάσεις που τελικά το έσωσαν», σημειώνει η Ειρήνη Οράτη, «διατήρησαν σχεδόν ανέπαφη την αρχιτεκτονική του διάταξη και απείραχτη τη βασική του εικόνα. Ισως και το γεγονός ότι το νησί κατάφερε να διατηρήσει μια ισορροπία μεταξύ του δομημένου περιβάλλοντος και της λειτουργίας του κοινωνικού του ιστού, να ήταν ένας από τους λόγους που κράτησαν εκεί τους καλλιτέχνες, ιδίως τις μεταπολεμικές δεκαετίες. Αποδόθηκε σαν οικιστικό σύνολο, σαν βράχια, βάρκες, θάλασσα και απεικονίστηκε όλες τις ώρες της ημέρας και όλες τις εποχές».

ΜΙΚΗΣ ΜΑΤΣΑΚΗΣ 1940



Η πρώτη συνοπτική απεικόνιση της όψης του νησιού έγινε από δύο χαράκτες μοναχούς του 19ου αιώνα, τον Αγαθάγγελο Τριανταφύλλου το 1829 και τον ιερομόναχο Γαβριήλ από τη Σκόπελο το 1877.


ΠΑΡΙΣ ΠΡΕΚΑΣ 1957



Και οι δύο χαρτογράφησαν παρατακτικά και με μεγάλη πιστότητα τον οικισμό. Ανάλογα περιγράφει πολύ αργότερα και ο Αγήνωρ Αστεριάδης την όψη του νησιού, ενώ ο Κωνσταντίνος Παρθένης τονίζει τη διαφάνεια στα χρώματα και στα σχήματα. Το 1916 ο Λυκούργος Κογεβίνας δίνει σε μια από τις πρώτες του χαλκογραφίες, συνοπτικά το χαρακτηριστικό γραμμικό περίγραμμα των σπιτιών της ανατολικής πλευράς ως φόντο της αγοράς του λιμανιού.
ΝΙΚΟΣ ΧΑΤΖΗΚΥΡΙΑΚΟΣ ΓΚΙΚΑΣ, 1938

Αντίθετα, ο Μιχάλης Οικονόμου, στην ενότητα των έργων του από την Υδρα (1929 - 31), τονίζει την ιδιότυπη φυσιογνωμία του νησιού, χωρίς να απεικονίζει αναγνωρίσιμα εικονογραφικά στοιχεία. Λουσμένα από το φως των πρώτων πρωινών ακτίνων είναι τα αρχοντικά της δυτικής πλευράς του λιμανιού, όπως τα φιλοτέχνησε στον πίνακά του το 1930 ο Παύλος Καλλιγάς, ενώ, το 1935, φοιτητής ακόμα, ανακαλύπτει το νησί ο Γιάννης Μόραλης. Στις αρχές της δεκαετίας του '30, επιστρέφει στην Υδρα και ο Υδραίος στην καταγωγή Νίκος Χατζηκυριάκος - Γκίκας και αρχίζει να δημιουργεί τις μεγάλες κυβιστικές συνθέσεις του. Στα τέλη της ίδιας δεκαετίας, ο Ουμβέρτος Αργυρός και ο Δήμος Μπραέσσας, τακτικοί περιηγητές του νησιού, καταγράφουν τις γειτονιές του.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΦΑΤΟΥΡΟΣ



Δύο ακόμη ζωγράφοι με μεγάλη αγάπη για την Υδρα ήταν ο Παντελής Βυζάντιος και ο Παύλος Παντελάκης. Μετά τον πόλεμο, η ιδιόρρυθμη «δωρική» Υδρα συγκέντρωσε τα εικαστικά «βλέμματα» δεκάδων καλλιτεχνών. Ανάμεσά τους η Λουκία Μαγγιώρου, ο Παναγιώτης Τέτσης, οι χαράκτες: Γ. Βελισσαρίδης, Δ. Γιαννουκάκης, Γ. Οικονομίδης, Α. Τάσσος.

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ



Στις αρχές της δεκαετίας του '50 οι: Παύλος, Ηλίας Δεκουλάκος, Δημοσθένης Κοκκινίδης, Πάρις Πρέκας, Μερόπη Πρέκα και Ευρυδίκη Κωστοπούλου απεικονίζουν ιδιόρρυθμες όψεις του νησιού, μέσα από σχήματα εναρμονισμένα στο τοπίο του νησιού. Στα πρώτα χαρακτικά του Τάκη Κατσουλίδη ανήκουν οι «Υδρες» του, χαραγμένες το 1959 - '60, ενώ ο Υδραίος Νίκος Νικολάου και ο Γιώργος Μαυροΐδης κάνουν το νησί κοινό τόπο στη ζωγραφική τους. Εργα μιας περιόδου ερευνητικής και καθοριστικής για τους δύο καλλιτέχνες, είναι οι πίνακες που φιλοτέχνησαν με θέμα την Υδρα, οι: Γιάννης Γαΐτης και Γιάννης Σπυρόπουλος.






















ΚΩΣΤΑΣ ΓΡΑΜΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ



Οι ζωγράφοι που έρχονται στην Υδρα τη δεκαετία του '70 ξεκινούν ένα νέο διάλογο με το νησί. Ανάμεσά τους ο Κώστας Τσόκλης, η Νίκη Καναγκίνη, ο Κ. Γραμματόπουλος, ο Χρίστος Καράς, ο Γιάννης Μιγάδης. Με επιλεκτικές αφαιρέσεις και τονισμούς όγκων και περιγραμμάτων σχεδιάζει η Ρέα Τζολάκη, ενώ η Τίτα Κριεζή δίνει στις όψεις των σπιτιών της προκυμαίας ένα ενιαίο έντονο φως.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥ


Αποσπασματικά ζωγραφίζει τα ίδια σπίτια η Ρουμπίνα Σαρελάκου, δημιουργώντας ένα έργο, το οποίο αποτελείται από μικρές ακουαρέλες γεμάτες λεπτομέρειες καθημερινότητας.


ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΥΡΟΙΔΗΣ


Ο Βαγγέλης Δημητρέας σχεδιάζει με αφαιρετική ματιά, ενώ ο Στέλιος Κατσούλης και ο Μιχάλης Μαδένης προτιμούν τις χρωματικές αντιθέσεις. Ο Γιώργος Ρόρρης ζωγραφίζει μια διάφανη χειμωνιάτικη θάλασσα μέσα στη βροχή και ο Παναγιώτης Τούντας περιγράφει τη δυτική όψη με τα δέντρα. Ο Αλέξανδρος Ψυχούλης διαλέγει τα κυρίαρχα χρώματα των τοίχων του οικισμού, ενώ ο Κώστας Παπανικολάου κοιτάζει τον οικισμό από ψηλά.
ΤΕΤΣΗΣ

Τη θέα του λιμανιού και τον κάβο ζωγραφίζουν, αντίστοιχα, η Ντιάνα Αντωνακάτου και ο Βασίλης Καζάκος, ενώ η Ιρις Χαραμή και η Ελένη Φιλιπποπούλου παρουσιάζουν χαρακτηριστικά τμήματα του νησιού.


ΤΕΤΣΗΣ



http://www2.rizospastis.gr